Η ηθοποιός που δίνει σάρκα και οστά στη νεαρή Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, την ηρωίδα της ταινίας του Αγγελου Φραντζή «Ευτυχία», είναι η Κάτια Γκουλιώνη.
Μιλήσαµε µαζί της για την επεισοδιακή ζωή της σπουδαιότερης Ελληνίδας στιχουργού, τις δικές της ανησυχίες γύρω από την προσέγγιση του ρόλου της, το σινεµά, την πολιτική και την κοινωνική πραγµατικότητα.
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έχει γράψει τους στίχους µερικών κορυφαίων λαϊκών τραγουδιών. Ποιο είναι το αγαπηµένο σου τραγούδι της;
Συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ποια είναι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου όταν άκουσα το τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση «Τι να σου κάνει µια καρδιά» και ψάχνοντας να βρω ποιος έγραψε τους καταπληκτικούς στίχους έπεσα πάνω στο όνοµά της. Την είχα µεν ακουστά αλλά δεν γνώριζα ποια είναι τα δικά της τραγούδια. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για να τα εντοπίσω ανακάλυψα ολόκληρο µουσικό θησαυρό.
Τι σε συγκίνησε περισσότερο στην «Ευτυχία»;
H ίδια η ζωή της. Η συγκεκριµένη ηρωίδα. Μιλάµε για µια γυναίκα που ακόµη και σήµερα δεν θα ήταν αποδεκτή από τη συντηρητική ελληνική κοινωνία. Μπορεί στα λόγια να υποστηρίζουµε την πολιτική ορθότητα αλλά στην πράξη δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι µέσα µας είµαστε βαθιά συντηρητικοί. Μάλιστα σκέφτοµαι ότι αν η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ζούσε σήµερα ίσως να ενοχλούσε περισσότερο από ό,τι στη δική της εποχή.
Επαιξες και στην προηγούµενη ταινία του Αγγελου Φραντζή, το «Ακίνητο ποτάµι», µια καλλιτεχνική, σχεδόν πειραµατική ταινία. Το πέρασµα από εκείνο το σινεµά στο πιο εµπορικό πώς σου φάνηκε;
Γενικότερα µιλώντας δεν µπορώ τις ετικέτες. Τις απεχθάνοµαι γιατί σε βάζουν σε µια κατάσταση όπου η ελευθερία περιορίζεται. Κυρίως στο επάγγελµά µας η ταµπέλα είναι µεγάλη παγίδα καθώς «φτηναίνεις» την ίδια σου τη δουλειά. Αντίθετα, µε τον πλουραλισµό έχεις τη δυνατότητα να πετύχεις περισσότερα πράγµατα από ό,τι αν είσαι σε µια γνώριµη, µονοδιάστατη πορεία όπου ξέρεις καλά τα ληµέρια.
Ποιο κοµµάτι της δουλειάς σου προτιµάς περισσότερο;
Μου αρέσουν πολλά στη δουλειά µου αλλά έχω µεγάλη αδυναµία στην έρευνα. Με ιντριγκάρει να ερευνώ και να βρίσκω πράγµατα που δεν φανταζόµουν γύρω από έναν ρόλο που έχω αναλάβει. Θεωρώ ότι µόνο «σκάβοντας», βλέποντας και παρατηρώντας µπορείς αληθινά να ανακαλύψεις έναν ρόλο. Και αυτό δεν ισχύει µόνο στη δουλειά µας αλλά και στις προσωπικές σχέσεις. Θέλει πολλή δουλειά και η ζωή. Οπότε µόνο έτσι µπορείς να προχωρήσεις και να βρεις τη δική σου αλήθεια.
Κάνοντας µια αποτίµηση της µέχρι τώρα πορείας σου πού καταλήγεις;
Αν και δεν µπορώ να µιλήσω για µένα, µπορώ να πω ότι νιώθω τυχερή. Επειδή πολλές από τις δουλειές που έκανα έγιναν κάτι παραπάνω από µια επαγγελµατική συνθήκη ή συνεργασία και πολλές σχέσεις εξελίχτηκαν σε κοµµάτια της ζωής µου, ενώ αρκετοί συνεργάτες έγιναν συνοδοιπόροι και αληθινοί φίλοι.
Γιατί έγινες ηθοποιός;
Λόγω παιδικού τραύµατος. Επειδή δεν µπόρεσα να πω σωστά τα λόγια ενός ποιήµατος σε µια γιορτή στο νηπιαγωγείο όταν ήµουν πέντε χρόνων. Πάντως αρχικά ήθελα να γίνω ενδυµατολόγος ή σκηνογράφος στο θέατρο ή το σινεµά. Θέλησα να σπουδάσω ιστορία της τέχνης στο εξωτερικό για να ακολουθήσω τον δρόµο που επέλεξα αλλά για προσωπικούς λόγους δεν έφυγα και κατέληξα στη δραµατική σχολή.
Σινεµά ή θέατρο; Τι προτιµάς και για ποιον λόγο;
Πλέον συνειδητά το σινεµά. Εχοντας δουλέψει και µε τα δύο µπορώ να πω ότι προτιµώ το πρώτο καθώς ταυτίζοµαι περισσότερο µε την κινηµατογραφική διαδικασία. Με γοητεύει και δεν τη βαριέµαι ποτέ. Είναι µοναδικό σε ένα γύρισµα να συµπάσχει όλο το συνεργείο στην αγωνία για το αν έχουµε το πλάνο. Και είναι µοναδικό το µοίρασµα στη χαρά όταν ο στόχος επιτυγχάνεται.
Είσαι πολιτικοποιηµένη;
Οπως όλοι µας. Ο καθένας βέβαια έχει τον δικό του τρόπο στο πώς αντιλαµβάνεται την πολιτική, τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις του.
Πώς βλέπεις τα πράγµατα σήµερα;
Ολοένα και χειρότερα. Βλέπω την προσπάθεια να επιβληθεί η ιδέα για µια ανάπτυξη που ήρθε ή έρχεται –η οποία δεν υπάρχει· είναι απλό κατασκεύασµα– κι έχω τεράστιο φόβο για το τι θα συµβεί στο µέλλον. Πάντα είχα την απορία πώς ήταν δυνατόν στον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο να έβλεπε ο κόσµος όλες τις φρικαλεότητες του ναζισµού και να µην αντιδρούσε. Το χειρότερο; Η σύγχρονη άνοδος της ακροδεξιάς είναι σαν να µην πήραµε το µάθηµά µας. Νιώθω την αγκύλωση του να είµαστε συνένοχοι σε κάτι το οποίο αργότερα θα πληρώσουµε πολύ ακριβά.
INFΟ
Η ταινία «Ευτυχία» σε σκηνοθεσία Αγγελου Φραντζή παίζεται στις αίθουσες από τις 19/12 σε διανομή Tanweer