Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Βενετίας γράφει για την ελληνική «άλωση» του Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας. Η επιλογή του κ. Κουκουσά, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ως προέδρου του ινστιτούτου υπήρξε το τέλος μιας διαδικασίας που ξεκίνησε από το 2017 με μεθοδεύσεις της τότε κυβέρνησης
Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Βενετίας που δώρισε με όρους όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία της για τη δημιουργία του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών στη Βενετία και συμμετέχει ανάλογα στη Διαχειριστική Επιτροπή του (όργανο διοίκησής του) ενημερώνεται από το ΦΕΚ αρ. 540 της 23ης Ιουλίου 2020 –με υπογραφές υπουργών Εξωτερικών και Παιδείας– ότι ο διορισθείς πρώτος νέος πρόεδρος του ινστιτούτου είναι ο Βασίλειος Κουκουσάς, καθηγητής πρώτης βαθμίδας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Το ΦΕΚ μας πληροφορεί επίσης ότι η πρόταση για την κατάληψη της θέσης του προέδρου από τον προαναφερόμενο υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της Εποπτικής Επιτροπής (ΕΕ).
Η κοινότητα θυμίζει, ερωτά και ενημερώνει:
01 Ο νόμος ΣΥΡΙΖΑ 4505/2017 για το ινστιτούτο τροποποίησε ύστερα από 60 χρόνια και τη σύνθεση της ΕΕ από τριμελή σε πενταμελή, αποκλείοντας τη συμμετοχή της Ακαδημίας Αθηνών. Η ακαδημία πρότεινε στην πολιτική εξουσία για τον διορισμό τον υποψήφιο διευθυντή/πρόεδρο και αποτελούσε εγγύηση για την επιστημονική και διοικητική πληρότητά του.
02 Με τον παραπάνω νόμο τον πρόεδρο του ινστιτούτου προτείνει για διορισμό στην πολιτική εξουσία η ΕΕ.
03 Ο νεοδιορισμένος πρόεδρος είχε συμμετάσχει και σε πρόσκληση ενδιαφέροντος έναν χρόνο πριν για την ίδια θέση, αλλά η επιστημονική επιτροπή αξιολόγησης προσόντων των υποψηφίων είχε κρίνει ότι δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα!
04 Ποια είναι η πλειοψηφία της ΕΕ που τον υποστήριξε; Τι πρότειναν τα δύο διορισμένα μέλη του υπουργείου Παιδείας στην ΕΕ για μια εκλογή με αποκλειστικά μορφωτικό περιεχόμενο; Υπερίσχυσε πλειοψηφία επιλεγμένων στην ΕΕ από το ΥΠΕΞ, πρώην πρέσβη και άρτι διορισμένου προϊσταμένου μορφωτικής διεύθυνσης του ΥΠΕΞ; Και ο πρόεδρος της ΕΕ, καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, ποιον υποστήριξε; Τι θέση έχει στην ΕΕ του ινστιτούτου πρώην πρέσβης όταν ο νόμος ρητά ορίζει (αρ. 2, παρ. 1, β) ότι πρέπει να είναι «Ενα πρόσωπο με αποδεδειγμένη γνώση και εμπειρία στα θέματα που άπτονται του σκοπού του ινστιτούτου»; Από πού προκύπτουν στο βιογραφικό του τα ανωτέρω; Είναι σύννομος ο διορισμός του;
05 Από ποιον και για ποιους λόγους επιμηκύνθηκε η προθεσμία υποβολής υποψηφιότητας στην πρόσκληση ενδιαφέροντος για τη θέση του προέδρου που έληγε στις αρχές Ιουλίου 2019 για ακόμη έναν μήνα έως τις αρχές Αυγούστου 2019; Ποιος κατέθεσε την αίτησή του σε αυτό το διάστημα;
06 Είναι τυχαίο ότι το ινστιτούτο ύστερα από 65 χρόνια ζωής θα έχει ως πρόεδρο στη διοίκησή του και πρόεδρο στην εποπτεία του καθηγητές τμημάτων Θεολογίας;
07 Τι σχέση έχουν οι θεολόγοι με την ιστορική διαδρομή, έρευνα και θέση του ινστιτούτου στη διεθνή αναγνώρισή του στον τομέα της «προαγωγής των Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών», μοναδικού σκοπού του ινστιτούτου σύμφωνα με το αρ. 1, παρ. 2 του νόμου 4505/2017, αλλά και με τον όρο δωρεάς της περιουσίας της κοινότητας;
08 Υπάρχει εκκολαπτόμενο ή έτοιμο «μυστικό» σχέδιο αλλαγής μορφής και σκοπού του ινστιτούτου πίσω από την πλάτη της κοινότητας με συμμετοχή «άλλων» που υπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς από αυτόν του Ινστιτούτου Βενετίας;
09 Διαψεύδοντας την παραπάνω «μυθολογία» της κοινότητας, αληθεύει ότι υπήρξε έντονο και απίστευτο παρασκήνιο στον διορισμό του προέδρου με πράξεις –ελπίζουμε χωρίς παρεμβάσεις «άλλων»– που καταργούν την προσπάθεια διαφάνειας που με τόσο κόπο προσπαθεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει;
Η κοινότητα, συνεκτιμώντας τα ανωτέρω σε συνδυασμό με πρόσφατες ενέργειες της ΕΕ που καταστρατηγούν όρους της δωρεάς, θεωρεί ότι υπάρχει εμφανής παραβίαση διακρατικών συμφωνιών βάσει των οποίων μεταβίβασε την περιουσία της στο ελληνικό κράτος και καθαρή αλλαγή του σκοπού του ινστιτούτου όπως διαφαίνεται από επιλογές και πρακτικές. Η κοινότητα ήδη από την παρουσίαση του νέου νόμου στη Βουλή είχε πλήρως αντιταχθεί στο περιεχόμενό του, προσβάλλοντάς τον στο Συμβούλιο της Επικρατείας, διότι είχε αντιληφθεί τις οδυνηρές για το ινστιτούτο και την κοινότητα συνέπειες. Η πρόσφατη τροπή των πραγμάτων μέσω αποφάσεων και πρακτικών μάς αναγκάζει από ιστορικό καθήκον σε εκείνο που ποτέ δεν θα θέλαμε να εξετάσουμε: την αίτηση επιστροφής από το ινστιτούτο όλης της περιουσίας της κοινότητας.
Η κοινότητα είναι σίγουρη ότι τα ανωτέρω δεν θα αφήσουν αδιάφορο το ιταλικό κράτος το οποίο επέτρεψε τη μεταβίβαση όταν μάλιστα γνωστοποιηθούν όλα όσα λαμβάνουν χώρα την τελευταία τριετία.
