Άλλο ένα πρωτόγνωρο έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των γυναικοκτονιών και των βίαιων εγκλημάτων που συμβαίνουν στην χώρα μας. Αυτή την φορά αυτό που σοκάρει είναι ότι ο φονιάς σκότωσε αρχικά-σύμφωνα με τους ειδικούς-το 10 μηνών παιδί του, κατόπιν την σύντροφο του και στην συνέχεια αυτοκτόνησε. Ένα έγκλημα που ξεφεύγει από τα μέχρι σήμερα δεδομένα και συνταράσσει για την προμελέτη και την έλλειψη κάθε μορφής συναισθήματος, αλλά κυρίως του πατρικού συναισθήματος. Βλέπουμε να υπερισχύει η κτητικότητα, η άρρωστη εγωκεντρικότητα και στην ουσία να μην υπάρχει χώρος για λογική και ενσυναίσθηση.
Το έγκλημα αυτό, ως γεγονός πλέον ξεφεύγει από τα μέχρι σήμερα γενόμενα και σίγουρα εγείρει ερωτήματα αν και κατά πόσο ο οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος των δραστών, όχι μόνο σε αυτό αλλά σε σειρά ειδεχθών εγκλημάτων έβλεπε, άκουγε ή δεν έδινε καμία σημασία και μόνο όταν γίνει το κακό θυμάται ότι κάτι είδε ή άκουσε. Επιπλέον τίθεται θέμα της επάρκειας των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων, σε εξειδικευμένο προσωπικό και της ετοιμότητας των υπηρεσιών για την προστασία του πολίτη. Με λίγα λόγια αν οι παραπάνω φορείς κάνουν ουσιαστικά την δουλειά τους ή αρκούνται σε μια απλή καταγραφή και στην καλύτερη περίπτωση σε μια σύσταση που αργότερα αποδεικνύονται όχι απλά ανεπαρκείς αλλά εγκληματικά αμελείς.
Είναι πραγματικά οδυνηρό να συμβαίνουν τόσα περιστατικά που επίκεντρο έχουν τα άρρωστα ένστικτα που καταλήγουν ζωώδη, ανδρών που θεωρούν κτήμα τους την γυναίκα. Βλέπουμε, ασταμάτητα τέτοια εγκλήματα και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να ληφθούν μέτρα και προπάντων να μην υποτιμούνται συμπεριφορές που φωνάζουν ότι το κακό είναι δίπλα. Επίσης, αν και έχουν γίνει αγώνες για την ουσιαστική χειραφέτηση της γυναίκας και έχουν κατακτηθεί πολλά αυτά τα αλλεπάλληλα περιστατικά δηλώνουν ότι ο δρόμος για την πραγματική ισότητα, για την κοινωνική δικαιοσύνη είναι μακρύς. Μπορεί να θεωρηθεί η άπονη μου ως υπερβολή, αλλά τα περιστατικά πλέον δεν είναι μεμονωμένα , η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και πολύ επικίνδυνη. Επιπλέον αυτό που προβληματίζει και έχει αναφερθεί από πολλούς είναι ότι τα περιστατικά γυναικοκτονιών συμβαίνουν από όλους , σε όλους τους χώρους και σε όλες τις περιοχές. Δηλαδή, το επιχείρημα ότι αυτά συμβαίνουν σε αμόρφωτους, σε κατώτερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα δεν υφίσταται και αυτό καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο ανεξέλεκτη. Λέγεται και γράφεται ότι η πανδημία με τα απανωτά κλεισίματα της επαγγελματικής και κοινωνικής μας ζωής ευθύνεται εν πολλοίς για την αυξημένη εσωστρέφεια ,την επιθετική και παραβατική συμπεριφορά και ότι κοινωνία σιγά-σιγά θα βρει τα πατήματα και τον δρόμο της. Δεν το γνωρίζω ,το ακούω αλλά αυτό που νομίζω είναι ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά συνολικά και σε αυτό ευθύνονται και οι πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και η διεκδίκηση και οι προτάσεις της αντιπολίτευσης. Άποψη μου ,είναι ότι σε όλα σχεδόν τα πράγματα καθοριστικός παράγοντας είναι η παιδεία που παίρνουμε από τα σχολεία αλλά και η αγωγή από οικογένεια και κοινωνικό περίγυρο. Κάτι φαίνεται, ότι δεν γίνεται καθόλου καλά και απαιτείται εγρήγορση και αλλαγή πορείας.
Η Ευαγγελία Μανιτσούδη είναι εκπαιδευτικός