Το λιγότερο σαθρές είναι οι βάσεις της «εξωτερικής πολιτικής» Μητσοτάκη ο οποίος συχνά εσκεμμένα ή όχι πιάνεται στον ύπνο όπως σχετικά πρόσφατα με το τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Τότε που για να αντιδράσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσίασε τον στρατάρχη Χάφταρ ως «αντίδοτο» που πιάστηκε στον ύπνο η Αθήνα. Τότε που τα ελληνικά μέσα τον παρουσίαζαν –όταν είχε έρθει στην Αθήνα- ότι ήρθε να συζητήσει για την ειρήνη και τη συνεργασία των δύο χωρών, αλλά και για να στηρίξει τις ελληνικές θέσεις απέναντι στον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη.
Μόνον που ο χρόνος αποκαλύπτει τις «αστοχίες»(στην καλύτερη περίπτωση) της ελληνικής κυβέρνησης αφού αποκαλύπτεται πως δεν έχει σχεδόν κανένα διεθνές έρεισμα. Ήταν τότε που η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο πρωθυπουργός μας παρουσίαζαν τον στρατάρχη Χάφταρ ότι εκπροσωπούσε τα ελληνικά συμφέροντα απέναντι στην Τουρκία.
Διαβάζοντας τώρα στον ελληνοκυπριακό Τύπο, μαθαίνουμε, πως ο ορισθείς από το Κοινοβούλιο πρωθυπουργός της Λιβύης Φάτχι Μπασάγκα, αναφέρθηκε στη «δυνατή φιλία του» με την Τουρκία.
Μας ενημέρωσε μάλιστα πως τουρκικές δυνάμεις βρίσκονται στη Λιβύη κατόπιν επίσημης συμφωνίας με την Τουρκία αλλά και για τον ρόλο που παίζουν οι γιοί του στρατάρχη Χαφτάρ στην Άγκυρα.
«Μέλη του λιβυκού κοινοβουλίου από την ανατολική περιοχή και άλλες πολιτικές ελίτ προσφέρθηκαν να πάνε στην Τουρκία για να διευκρινίσουν τα πράγματα, καθώς και οι γιοι του κ. Χαλίφα Χαφτάρ, οι οποίοι είναι ο Σαντάμ και ο αλ Σιντίκ, πήγαν στην Τουρκία για να διευκρινίσουν τα πράγματα. Υπάρχουν θέματα και τώρα ετοιμάζονται να πάνε και στο Κατάρ για να τα ξεκαθαρίσουν», αναφερόμενος προφανώς στις προσπάθειές τους για να κερδίσουν την αναγνώριση από την Άγκυρα.
Κατόπιν τούτων αναρωτιέται κανείς αν η ελληνική κυβέρνηση τα έχει βάλει όλα σε ένα αυτόματο πιλότο ή απλά, έχει χάσει πλέον κάθε έλεγχο στο διεθνές περιβάλλον με την Τουρκία να ορίζει τα πάντα…
Προφανώς ισχύει η τότε δήλωση του αναπληρωτή συμβούλου του Πρωθυπουργού, Θάνου Ντόκου (23/6/2020) ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ άφησε να διαφανεί πως η Ελλάδα έκανε λάθος επιλογές στο λιβυκό ζήτημα ποντάροντας στον Χάφταρ, ενώ ταυτόχρονα περιέγραψε την θέση της Ελλάδας ως εξαιρετικά δυσχερή -σχεδόν απομονωμένη- ή τουλάχιστον μόνη διπλωματικά απέναντι στην Τουρκία για την ακύρωση του τουρκολιβυκού συμφώνου.
Πληροφορίες: sigmalive.com