Ο Γάλλος οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Frédéric Bastiat, έγραψε πως «Όταν η αρπαγή γίνεται τρόπος ζωής για μια ομάδα ανθρώπων σε μια κοινωνία, με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσουν ένα νομικό σύστημα που την νομιμοποιεί και έναν ηθικό κώδικα που την επιβραβεύει».
Αν επιχειρήσει κάποιος να «μεταφέρει» την παραπάνω παραδοχή στην Ελλάδα του 2019 θα έβρισκε πλείστους όσους νόμους – παράθυρα ακόμη και στον Συνταγματικό χάρτη της χώρας που δικαιώνουν το πρώτο μέρος και πίσω από τις α-νοησίες περί «αριστείας» και «αρίστων» μια προσπάθεια «κατασκευής» ενός ηθικού κώδικα της αρπαγής ή της νομιμοποίησης της αρπαγής από κάποιες κυρίαρχες ελίτ.
Ακούγεται ακραίο, αλλά δυστυχώς είναι αληθινό και υπαρκτό.
Ο αναπληρωτής κοσμήτορας της σχολής δημόσιας Υγείας Νίκος Μανιαδάκης, την ώρα που συμβούλευε (ως άτυπος σύμβουλος) σχεδόν όλους τους υπουργούς Υγείας για την πολιτική και τις τιμές στο φάρμακο (που σημειωτέων είχαν χτυπήσει κόκκινο τη δεκαετία του 2000), την ώρα που δίδασκε (τι αλήθεια;), την ώρα που ήταν ο εκλεκτός ακόμη και της Τρόικας, την ίδια ώρα, μέσω εταιρίας της συζύγου του, τα έπαιρνε μια χαρά από τις φαρμακευτικές και κυρίως τη Novartis!
Κανένα πρόβλημα για την πολιτική ελίτ του παρελθόντος! Κανένα ασυμβίβαστο! Μέχρι και τη δύση του 2018 ο «καλός» κύριος καθηγητής συνομιλούσε τηλεφωνικά για παράδειγμα με τον αντιπρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης!
Οι δε εισαγγελικές αρχές δεν έχουν καλέσει ακόμη ούτε για κατάθεση τον άνθρωπο που κινούσε τα νήματα στην «αμαρτωλή» εταιρία και ήταν υπεύθυνος για τα «μαύρα» ταμεία της.
Μια χαρά καθυστέρηση παίζουν κι ένα σωρό προσχήματα βρίσκουν τα λευκά γουνάκια όταν ενώπιών τους βρίσκεται η συνωμοσία των «αρίστων». Κι αν ψέξει κανείς το «στραγάλι» τους που δεν σφυρίζει ποτέ τη λήξη, «μαύρο φίδι που τον έφαγε».
Αλλά ο αντιπρόεδρος (που μιλάει πολύ στο τηλέφωνο) μια χαρά μπορεί να απειλεί ακόμη και με διώξεις την εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση. Το αυτί της Ένωσης Εισαγγελέων δεν ιδρώνει από απειλές. Μόνο από την αριστερά που απειλεί με κάθαρση ακόμη κι όταν οι απειλές της είναι έπεα πτερόεντα.
«Δεν θα ανεχθούμε να κυβερνούν αυτό τον τόπο 5 νταβατζήδες και 6 συντεχνίες», έλεγε στον αγαπημένο του Μπαϊρακτάρη το 2004 ο Κώστας Καραμανλής! Τώρα άκρα του τάφου σιωπή που οι συντεχνίες και οι νταβατζήδες με τη συνδρομή των φιλελέδων έκαναν τη ΝΔ κάτι σαν Lexotanil ένα πράγμα για κάθε επίορκο και διεφθαρμένο πορφυρογέννητο. «Corruptio, optimi pessima» αλλά «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά της» ή όπως έγραφε ο Δημήτριος Καμπούρογλου «Καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλ’ ό,τι δεν ελερώθη».
