Όταν στα εφημερεύοντα του Ευαγγελισμού, στις 3 Οκτωβρίου 1993, εισήχθη γυναίκα σε κωματώδη κατάσταση κανείς δεν ήξερε πως πρόκειται για την Κατερίνα Γώγου. Την μεγαλύτερη ίσως ποιήτρια της μεταπολίτευσης.
Ο περισσότερος κόσμος τη γνωρίζει από τις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Το 1977 κερδίζει βραβείο Ερμηνείας, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για τον ρόλο της στην ταινία «Το βαρύ πεπόνι», σε σκηνοθεσία του Π. Τάσσιου. Ακολουθεί η «Παραγγελιά» (1980), μέρος της ταινίας διαπραγματεύεται την υπόθεση Κοεμτζή και βασίζεται στα ποιήματα της. Το 1984, σε συνεργασία με τον Α. Θωμόπουλο, συνεργάζονται στο σενάριο της ταινίας «Όστρια». Η Κατερίνα Γώγου κερδίζει το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράζεται το Βραβείο Σεναρίου, με τον Α. Θωμόπουλο.
Κινείται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Χούντα, πορείες, ξύλο, κυνηγητό. Την συλλαμβάνουν πολλές φορές. Η δράση της τραβάει την προσοχή του υπουργού Τηλέμαχου Χυτήρη. Την αποκαλεί «Μαγιακόφσκι, των Εξαρχείων».
Το 1981, συνδιοργάνωσε στο γήπεδο Σπόρτινγκ, μεγάλη συναυλία κατά της κρατικής καταστολής. Όταν η 17 Νοέμβρη σκότωσε στο Παγκράτι δύο αστυνομικούς η Γώγου δέχτηκε τα μεσάνυχτα την επίθεση δύο αστυνομικών. Έσπασαν την πόρτα της και την πήραν ως ύποπτη. Κάποιος, είχε δει αόριστα μια γυναίκα να τρέχει στο Παγκράτι. Κρατήθηκε παρανόμως και ξυλοκοπήθηκε, λίγο προτού η σύλληψη της θεωρεί ως ατυχές γεγονός.
Το 1986, κάνει μήνυση, στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκωνα Αρκουδέα. Καταγγέλλει την ωμή βία της αστυνομίας και των εντολοδόχων της. Μηνύει, τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό, για εντεταλμένο ρόλο στο παρακράτος και την αστυνομία για διακίνηση ναρκωτικών. Το 1983, είχε προηγηθεί η κυκλοφορία της, ιστορικής πλέον αφίσας, που έφτιαξε με τον Κάιν, «Οι Μπάτσοι Πουλάνε Την Ηρωΐνη». Στις 18 Μαρτίου 1991, γράφει ένα γράμμα στην Ελευθεροτυπία, με τίτλο «Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο», στο οποίο, εκφράζει την αλληλεγγύη της προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και τον ποιητή, Γιάννη Πετρόπουλο, που βρίσκεται στη φυλακή. Την συλλαμβάνουν ξανά.
Οι ποιητικές συλλογές της συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα δείγματα ποίησης της μεταπολίτευσης. Το «Τρία κλικ αριστερά», δημοσιεύονται στο Σαν Φρανσίσκο, με την βοήθεια, του Νάνου Βαλαωρίτη. Ακολουθούν οι συλλογές «Ιδιώνυμο» (1980), «Ξύλινο παλτό» (1983), από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Σειρά έχουν οι «Απόντες» (1986), «Το πέρας των παγωμένων σταφυλιών», «Νόστος» (1990) και το μετά θάνατον τυπωμένο, «με λένε Οδυσσέα» (2002).
Το 2012, κυκλοφόρησε ένα cd-βιβλίο, με τίτλο, «Κατερίνα Γώγου: Πάνω- Κάτω η Πατησίων». Οι όψεις της μοναξιάς στην Κατερίνα και 20 μελοποιημένα ποιήματα. Στο δίσκο, συμμετείχαν, Πάνος Κατσιμίχας, Μάρθα Φριντζήλα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Λόλεκ και πολλοί άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες.
Διαβάστε επίσης:
Κατερίνα Γώγου: Το Γαμώτο που Δεν «Έζησα» του Ανδρέα Ζαφείρη στο Θέατρο 2510