Μιλάει αποκλειστικά στο Documento η 35άχρονη Ελληνίδα που θα ηγηθεί της λίστας του ΚΚ της Αυστρίας στις ευρωεκλογές
Είναι 35 ετών, βιολόγος, δραστήριο μέλος του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος. Ζει στην Αυστρία τα τελευταία 15 χρόνια και την περασμένη Κυριακή το μετριοπαθές και μη σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα της χώρας (KPÖ) αποφάσισε να την τοποθετήσει στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου του στις επικείμενες ευρωεκλογές. «Δεν είμαι μέλος του κόμματος, ηγούμαι του ψηφοδελτίου ως ανεξάρτητη. Αυτό σηματοδοτεί το άνοιγμα του κόμματος προς τα κινήματα αλλά και προς μια άλλη μερίδα της αυστριακής κοινωνίας, τους ξένους που ζουν στην Αυστρία» είπε στην αποκλειστική συνέντευξή της στη Documento η Κατερίνα Αναστασίου.
Κουβαλάς στην πλάτη σου όλη την καμπάνια κατά της πολιτικής του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς. Εκτός από τις πολιτικές αποφάσεις, πώς φαίνεται στην καθημερινότητα των ανθρώπων η ακροδεξιά τακτική και ιδεολογία του;
Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η γλώσσα. Είναι μια διαφορετική ρητορική που προσπαθεί να περάσει αυτή η κυβέρνηση, των απόλυτων εννοιών και του διχασμού. Σε θεσμικό επίπεδο, ιδού δύο απτά παραδείγματα: πριν από λίγο καιρό δημοσιοποιήθηκε ένα μέιλ που είχε σταλεί από έναν σύμβουλο του υπουργού Εσωτερικών Χέρμπερτ Κικλ με οδηγίες προς τα γραφεία Τύπου των αστυνομικών διευθύνσεων να μη δίνουν συνεντεύξεις σε ΜΜΕ τα οποία θεωρούν αντικυβερνητικά, όπως επίσης να επιμένουν να τονίζει ο Τύπος την καταγωγή των δραστών –αν είναι ξένοι– σε σεξουαλικά εγκλήματα και δολοφονίες.
Еνα άλλο μεγάλο θέμα που βγήκε στη δημοσιότητα είναι αυτό με την «υπηρεσία προστασίας του πολιτεύματος» που υπάρχει στην Αυστρία και δημιουργήθηκε για την παρακολούθηση της δράσης νεοναζιστικών οργανώσεων. Еναν μήνα αφού ανέλαβαν την κυβέρνηση τα δύο κόμματα (σ.σ.: το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του Κουρτς και το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας του Χανς-Κρίστιαν Στράχε) μπήκαν στα γραφεία, πήραν τους υπολογιστές, έκαναν ελέγχους στα σπίτια των εργαζομένων σε αυτή την υπηρεσία και τους αντικατέστησαν όλους. Αυτό έχει φτάσει μέχρι τη Βουλή αλλά ακόμη αποτέλεσμα δεν έχει βγει.
Η καθημερινότητα πώς είναι στην Αυστρία υπό τον Κουρτς;
Για την καθημερινότητα θα σου περιγράψω άλλες δύο περιπτώσεις. Η μία είναι ότι δεν αναγνωρίζουν τις ελληνικές ταυτότητες, που είναι επίσημο ευρωπαϊκό έγγραφο. Στο ταχυδρομείο, στις υπηρεσίες δεν δέχονται τις ελληνικές ταυτότητες. Οταν πηγαίνεις σε δημόσιο φορέα δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς και τις δέχονται, σε ιδιωτικούς φορείς όμως όχι. Πήγα στην τράπεζα και όταν έδειξα την ταυτότητά μου για να κάνω μια συναλλαγή ο υπάλληλος δεν τη δέχτηκε και μάλιστα μου είπε «μαζευτήκαμε πολλοί στην Ευρωπαϊκή Ενωση τώρα τελευταία». Οταν του είπα ότι η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΕ δεκαπέντε χρόνια πριν από την Αυστρία, έψαξε στο Google για να το διαπιστώσει.
Αυτός ο κοινωνικός ρατσισμός μπορεί να υπήρχε ή να μην υπήρχε, αλλά ξαφνικά εμφανίστηκε ακόμη και στους κοινωνικούς κύκλους. Μια γνωστή μου, ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και όταν μάζευε τα χαρτιά της ο υπεύθυνος προσωπικού, αφού της τα έδωσε και χαιρετήθηκαν, της είπε: «Τα λέμε του χρόνου που θα έρθω στην Ελλάδα και θα είσαι η σερβιτόρα που θα μου σερβίρει τον καφέ μου».
Επίσης έχουν αυξηθεί πολύ οι ρατσιστικές επιθέσεις, ειδικά κατά των μουσουλμάνων. Στη γειτονιά μου πέρυσι κάποιος χτυπούσε με αεροβόλο όσες γυναίκες με μαντίλι περνούσαν κάτω από το μπαλκόνι του. Πέτυχε στο πόδι μια γυναίκα που είχε το παιδί της στο καρότσι και παρ’ όλα αυτά δεν δημιουργήθηκε πολύ μεγάλος σάλος.
Στον τίτλο του κόμματός σας υπάρχει η λέξη «κομμουνιστικό». Αυτό δεν ξενίζει την κοινωνία που προανέφερες;
Πάρα πολύ. Η αυστριακή κοινωνία είναι βαθιά αντικομμουνιστική. Μίλησα στην κεντρική επιτροπή και τους είπα ότι προέρχομαι από μια χώρα όπου η λέξη κομμουνιστής δεν είναι βρισιά. Αυτήν τη στιγμή τα μέσα ενημέρωσης όχι μόνο στην Αυστρία αλλά σε όλη την Ευρώπη κατακλύζονται από την αυθάδεια των ακροδεξιών. Ξέρουμε τι λένε ο Σαλβίνι και οι άλλοι ακροδεξιοί. Εδώ στην Αυστρία ο υπουργός που σου προανέφερα έχει πει την περίφημη φράση «ο νόμος πρέπει να ακολουθεί την πολιτική και όχι η πολιτική τον νόμο». Η φράση αυτή έρχεται κατευθείαν αντιμέτωπη με το ίδιο το σύνταγμα.
Οι ακροδεξιοί λοιπόν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και εκφράζονται με αυθάδεια κατά των ίδιων των δημοκρατικών θεσμών. Οταν δουν τις αντιδράσεις υποχωρούν λίγο. Αν οι ακροδεξιοί εκφράζονται έτσι, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά ντρέπεται και φοβάται να αναδείξει τις δικές της ιδέες. Αυτό που με κάνει να κατεβαίνω στην πολιτική είναι ότι θέλω μια Ευρώπη οικολογική, φεμινιστική, σοσιαλιστική. Χρειαζόμαστε έναν αναθεωρημένο διεθνισμό. Σήμερα διεθνισμός δεν σημαίνει ότι παίρνω τη σημαία της Βενεζουέλας και βγαίνω στον δρόμο. Σημαίνει καταρχάς ότι σκέφτομαι και δρω ώστε να κάνω τη ζωή τη δική μου και των άλλων καλύτερη.
Θα τα καταφέρεις;
Ναι, μπορεί, δεν είναι εξωπραγματικό. Το όριο εισόδου στην αυστριακή Βουλή είναι 4%, το καλύτερο σχετικά πρόσφατο αποτέλεσμα που είχε έως τώρα το κόμμα ήταν στις ευρωεκλογές του ’14 που πήρε 2,2%, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Αυτή η κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει μετανάστες και πρόσφυγες. Οχι μόνο μετανάστες από τρίτες χώρες αλλά και Ευρωπαίους πολίτες που είναι περίπου 700.000, δηλαδή ξεπερνάνε το 10% του πληθυσμού. Ενα από τα βασικά σημεία της καμπάνιας είναι να προσελκύσουμε αυτούς τους πολίτες που ζουν και ψηφίζουν στην Αυστρία.
Ας υποθέσουμε ότι τελικά τα καταφέρνεις. Νομίζεις ότι στη σημερινή Ευρωβουλή χωράει ένας άνθρωπος σαν κι εσένα; Μπορεί να ακουστεί εκεί μέσα η φωνή σου;
Χωράει πολύ περισσότερους από μένα. Στην Ευρωβουλή σήμερα φαίνονται τα μεγάλα προβλήματα δημοκρατίας που έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Από την άλλη, η δουλειά που γίνεται στο Ευρωκοινοβούλιο –καλή ή κακή– πολύ σπάνια φτάνει στο ευρύ κοινό, λίγος κόσμος ξέρει τι συμβαίνει εκεί μέσα. Σήμερα η Ευρωβουλή αποτελείται κυρίως από στελέχη των δύο παλαιών μεγάλων κομμάτων, των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών, που πηγαίνουν εκεί λίγο πριν από τη σύνταξή τους για να τελειώσουν την πολιτική τους καριέρα. Θεωρώ ότι η Ευρωβουλή θα πρέπει να γεμίσει με «Ευρωπαίους», δηλαδή ανθρώπους που αισθάνονται Ευρωπαίοι και όχι εκπροσώπους κρατικών αντιπροσωπειών. Δηλαδή από ανθρώπους που βλέπουν την Ευρώπη στο σύνολό της και δεν διεκδικούν μόνο τα συμφέροντα των χωρών τους.
