Και ξαφνικά βρεθήκαμε (ως κοινωνία) αντιμέτωποι με ειδεχθή εγκλήματα.
Με βιασμό ανηλίκων, με ποινικά κολάσιμες παρενοχλήσεις και οχλήσεις σεξουαλικού περιεχομένου που προσβάλουν, μαυρίζουν και σημαδεύουν ψυχές και ολόκληρες ενήλικες ζωές, με εκμετάλλευση της ισχύος που προσφέρει μια θέση, μια δουλειά, ένα όνομα στην πιάτσα, με κακοποιητικές συμπεριφορές που μπορεί να οδηγήσουν ανθρώπους σε παραίτηση από το μεγάλο θαύμα της ζωής να προσπαθείς να την αλλάξεις, να την κάνεις καλύτερη, να ακολουθήσεις τα όνειρά σου, συμπεριφορές που καθηλώνουν μια κοινωνία στα τέσσερα, ανήμπορη να αντιδράσει, να βγει στους δρόμους, να διεκδικήσει, να αλλάξει, μια κοινωνία που ξέρει μόνο να καταναλώνει και να αποδέχεται, να αποδέχεται και να καταναλώνει.
Τα ξέραμε όλα αυτά, στην Ελλάδα ζούμε, δεν υπάρχει άλλη δυτική χώρα που ισχύει τόσο πολύ αυτό το ο νόμος είναι ο νόμος του ισχυρού. Δεν υπάρχει άλλη δυτική χώρα με τόση γενικευμένη ατιμωρησία. Σκεφτείτε, χρεοκοπήσαμε και από τα σκάνδαλα (κυρίως από αυτά) και η μόνο τιμωρία είναι ότι όσοι μας χρεοκόπησαν έχασαν την κουτάλα της εξουσίας για 4,5 χρόνια!
Με τόσα τζάκια, τέτοια άθλια ελίτ, τέτοια απανθρωπιά από τους ισχυρούς που να σηκώσει η χώρα κεφάλι. Μας πήραν χαμπάρι και η Σόιμπλε της αλλοδαπής και μας παίζουν τρίλιζα στα διεθνή φόρα. Τέτοια εξόφθαλμη καταστρατήγηση του συντακτικού χάρτη της χώρας, τέτοια γενικευμένη ανομία και τέτοια αδιάφορη σε μεγάλο της μέρος κοινωνία η οποία ξεπερνά με χαρακτηριστική ευκολία όλα τα παραπάνω έχοντας ως κύριο μέλημά της ένα αμφιλεγόμενο life style που διαλαλείτε με ένταση στα πρωινάδικα της χαράς, της μιζέριας και της ξεφτίλας δεν έχει ξαναγίνει.
Κι αντί να πιαστούμε (ως σανίδα σωτηρίας) από τις αποκαλύψεις αυτές, αντί να το σπρώξουμε όσο πιο παρακάτω γίνεται μπας και ξεβρομίσει ο τόπος η μία αναρωτιέται αν «τα παιδιά αυτά είχαν γονείς», ο άλλος «γιατί πήγαν στο σπίτι τους», ένας άλλος βρήκε ώρα να προτάξει «το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» που δεν λασπολογεί τους πολιτικούς της αντιπάλους (τις ίδιες ανοησίες λέγανε και για τη Novartis θυμίζω) λες και τους έχρισε κάποιος θεματοφύλακες της αριστεράς (όταν κλέβανε οι χρυσοκάνθαροι το υστέρημα του ελληνικού λαού που ήταν αυτοί αλήθεια;), κάποιος τρίτος θυμήθηκε τα μίνι που προκαλούν και τα εξώπλατα που ερεθίζουν, να δείτε που στο τέλος θα μας μιλήσουν και για το δικαίωμα στον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Μόνο οι αδύναμοι του κόσμου τούτου δεν έχουν δικαιώματα, οι βιασμένοι, τα παιδιά με τα αθώα μάτια και την καλοσύνη στην καρδιά. Αυτά μια χαρά μπορεί το κάθε σινάφι μια χαρά να τα εξευτελίζει και μετά να σηκώνει το φρύδι από δήθεν αγανάκτηση για την τάδε ή την δείνα παρωνυχίδα μπροστά στο διακύβευμα. Ρε δε πάτε στο διάολο όλοι σας κι ακόμη παραπέρα.
Θα τον αλλάξουμε και τον κόσμο και τον μικρόκοσμό σας…