Για όσους δεν ενημερώνονται αποκλειστικά από τα πετσωμένα ΜΜΕ και δεν τρέχουν πίσω από τους… ινφλουένσερ και τα τρολ του Μαξίμου δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία: το Novartis-gate ήταν και παραμένει ένα τεράστιο σκάνδαλο.
Για εμάς ήταν σαφές επίσης ότι ένα σύστημα που απομυζά τη χώρα εδώ και δεκαετίες είχε αμολήσει λυτούς και δεμένους για να θάψει το σκάνδαλο με πρώτο στόχο να μείνουν στο απυρόβλητο όσοι, σαρξ εκ της σαρκός τους, εμπλέκονταν, ενώ στρατηγική στόχευση ήταν να μείνει αλώβητη αυτή η ίδια η Λερναία Υδρα των υπόγειων διαδρομών και της διαπλοκής: το νταβατζηλίκι, όπως εύστοχα έχει καταγραφεί στον δημόσιο διάλογο.
Για να τα καταφέρουν όλα αυτά έστησαν το αφήγημα της «σκευωρίας» ώστε από τη μια να τιμωρήσουν τους δημοσιογράφους όπως ο Κώστας Βαξεβάνης οι οποίοι έσπασαν το σιωπητήριο που είχε επιβληθεί αποκαλύπτοντας την αλήθεια και από την άλλη να θολώσουν όσο γινόταν τόσο το σκάνδαλο όσο και τη δική τους εμπλοκή.
Μην έχοντας όμως πραγματικά στοιχεία για να στηρίξουν το παραμύθι τους κατέφυγαν ανερυθρίαστα στα ψέματα και στη συκοφάντηση όσων τους χάλαγαν τη σούπα.
Ποιος δεν θυμάται τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει με ύφος στη Βουλή απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα ότι «αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία, αυτό λέγεται συμμορία. Δεν λέγεται ελευθεροτυπία αλλά ελευθερο-δολοφονία. Με αυτό τον υπόκοσμο είστε αγκαλιά», παρεμβαίνοντας απροκάλυπτα στο έργο της Δικαιοσύνης θέλοντας να εκτελέσει την ερευνητική δημοσιογραφία την οποία μισεί και τη δημοσιογραφική αλήθεια που δεν αντέχει.
Αυτήν ακριβώς την απαράδεκτη παρέμβαση του πρωθυπουργού απέρριψε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το δικαστικό συμβούλιο με την απόφασή του που δεν παραπέμπει τους δημοσιογράφους. Παράλληλα, οι δικαστές θέτοντας την υπόθεση Novartis στις πραγματικές της διαστάσεις και αρνούμενοι τη μητσοτακική επιχείρηση μετατροπής του σκανδάλου σε «σκευωρία» άφησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη βαριά εκτεθειμένο πολιτικά.
Εάν όλα αυτά βέβαια γίνονταν σε άλλη χώρα, οι υπαίτιοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν θα είχαν ζητήσει συγγνώμη και θα υπήρχαν ήδη παραιτήσεις, ενώ οι Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού θα είχαν βγει στα κεραμίδια και θα χειροκροτούσαν βγάζοντας λογύδρια και κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις τη λέξη… δημοκρατία. Τώρα όμως ο φόβος μήπως καταρρεύσει η κυβέρνηση των «ημετέρων» κρατάει σφαλιστό το στοματάκι τους.
Ακόμη κι έτσι, όμως, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Και το πεπρωμένο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να καταρρεύσει με πάταγο, όπως κατέρρευσε και η σκευωρία που επιχείρησε να στήσει εργαλειοποιώντας τη Δικαιοσύνη. Γιατί, όπως λένε και οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, για τους οποίους δεν δίνουν δεκάρα οι νεοφιλελέδες, στο τέλος όλα εδώ πληρώνονται.
