Αίσθηση προκαλεί το δημοσίευμα της ιστοσελίδας Alfavita.gr, που αναφέρει ότι σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας, εκπαιδευτικός ξεσπά σε κλάματα μετά την αξιολόγηση του Συμβούλου Εκπαίδευσης – αξιολογητή.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Εκπαιδευτικής Παρέμβασης του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Α’ Αθηνών, που δημοσιεύει η ιστοσελίδα, σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας, εκπαιδευτικός αποδέχτηκε να αξιολογηθεί, έγινε η παρακολούθηση διδασκαλίας και με το χτύπημα του κουδουνιού αξιολογητής και αξιολογούμενος συζήτησαν πως πήγε η όλη διαδικασία.
Ωστόσο, αυτά που άκουσε ο/η εκπαιδευτικός ήταν μάλλον μη αναμενόμενα, με αποτέλεσμα να βάλει απευθείας τα κλάματα. Συγκεκριμένα άκουσε ότι παρόλο που το σχέδιο μαθήματός ήταν πολύ καλό, ωστόσο οι μαθητές δεν “ακολούθησαν”, δεν κατάφερε ο/η εκπαιδευτικός, σύμφωνα με τον επιθεωρητή πάντα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον των παιδιών με αποτέλεσμα αυτά να γελάνε και να ασχολούνται με άλλα πράγματα κατά την ώρα του μαθήματος/επιθεώρησης.
Το περιστατικό αποτελεί ένα από τα πολλά που έχουν γίνει γνωστά το τελευταίο διάστημα. Κι αν αυτά συμβαίνουν τώρα, που οι σύμβουλοι-επιθεωρητές παριστάνουν τους «φίλους» μας φανταστείτε τι έχει να γίνει εάν η αξιολόγηση περάσει.
Τα παραπάνω σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Εκπαιδευτική Παρέμβαση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Α΄ Αθηνών και συμπληρώνει: “Το περιστατικό αποτελεί ένα από τα πολλά που έχουν γίνει γνωστά το τελευταίο διάστημα. Κι αν αυτά συμβαίνουν τώρα, που οι σύμβουλοι-επιθεωρητές παριστάνουν τους «φίλους» μας φανταστείτε τι έχει να γίνει εάν η αξιολόγηση περάσει”.
Η ανακοίνωση της Εκπαιδευτικής Παρέμβασης του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Α’ Αθηνών:
Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα!
Όλες και όλοι στη ΓΣ του Συλλόγου μας,
την Τετάρτη 7/6, στις 6.30 μ.μ. στο 8ο-106ο Δ.Σχ. Αθηνών
Η είδηση κάνει το γύρο του διαδικτύου:
Σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας, εκπαιδευτικός αποδέχτηκε να αξιολογηθεί, έγινε η παρακολούθηση διδασκαλίας και με το χτύπημα του κουδουνιού αξιολογητής και αξιολογούμενος συζήτησαν πως πήγε η όλη διαδικασία. Όμως αυτά που άκουσε ο/η εκπαιδευτικός ήταν μάλλον μη αναμενόμενα, με αποτέλεσμα να βάλει απευθείας τα κλάματα. Συγκεκριμένα άκουσε ότι παρόλο που το σχέδιο μαθήματός ήταν πολύ καλό, ωστόσο οι μαθητές δεν “ακολούθησαν”, δεν κατάφερε ο/η συνάδελφος, σύμφωνα με τον επιθεωρητή πάντα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον των παιδιών με αποτέλεσμα αυτά να γελάνε και να ασχολούνται με άλλα πράγματα κατά την ώρα του μαθήματος/επιθεώρησης. Το περιστατικό αποτελεί ένα από τα πολλά που έχουν γίνει γνωστά το τελευταίο διάστημα. Κι αν αυτά συμβαίνουν τώρα, που οι σύμβουλοι-επιθεωρητές παριστάνουν τους «φίλους» μας φανταστείτε τι έχει να γίνει εάν η αξιολόγηση περάσει.
Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Παιδείας καλλιεργεί το κλίμα του κοινωνικού αυτοματισμού, δίνει βορρά τους εκπαιδευτικούς στο μικρό αλλά υπαρκτό εκείνο τμήμα των γονέων, στην ακροδεξιά και όλο το ιδεολογικό της οπλοστάσιο (ρατσισμός, ξενοφοβία, αντικομμουνισμός, ανορθολογισμός, ομοφοβία). Χαρακτηριστική η περίπτωση της εκπαιδευτικού-μέλους του Συλλόγου μας με αφορμή την προβολή της πολυβραβευμένης παιδικής ταινίας «Αγόρια στο ντους».
Με το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς κλείνουν δύο χρόνια ενός πολύ σημαντικού κύκλου αντιπαράθεσης με τη νεοφιλελεύθερη/νεοσυντηρητική πολιτική στην παιδεία και την κοινωνία. Ένας μαζικός και ηρωικός αγώνας που δόθηκε και δίνεται από όλες και όλους μας, σχολείο-σχολείο, στους Συλλόγους Διδασκόντων, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, στις συζητήσεις και στις ενημερώσεις, μέσα στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών, με κείμενα και αναρτήσεις, κόντρα σε δικαστικές προσφυγές, διοικητικές πιέσεις, αντιδημοκρατικές αυθαιρεσίες, πολιτικούς και ατομικούς εκβιασμούς, διαρκείς επιθέσεις από δημοσιογραφικά επιτελεία που απαξιώνουν το ρόλο και το έργο του εκπαιδευτικού σώματος και τον αγώνα των συνδικάτων.
Μπαίνουμε στη δίνη μιας δυνατής νεοφιλελεύθερης καταιγίδας, που φαντάζει αδυσώπητη. Μέσα σε αυτή τη δίνη παρά τους φόβους και τις απογοητεύσεις, υπάρχουν οι ανάγκες και οι επιλογές μας. Η νεοφιλελεύθερη επέλαση με τη σιδερένια φτέρνα του κράτους και τις ακροδεξιές εφεδρείες να εξοπλίζουν το «αόρατο χέρι» της αγοράς, γεννάει κοινωνικούς αποκλεισμούς, ταξικές αντιθέσεις, καταστροφή του μέλλοντος εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών και οικογενειών.
Από τη μια τα άβατα Ηλύσια πεδία για τους «αρίστους» και από την άλλη η ζούγκλα της επιβίωσης για την κοινωνική πλειοψηφία. Επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά πολιτική για μας είναι η θέση απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες, βαδίζουμε σταθερά δίπλα και μέσα στην κοινωνική πλειοψηφία, ως τέκνα της ανάγκης και της οργής. Ενάντια στη νεοφιλελεύθερη/νεοσυντηρητική πολιτική της εμπορευματοποίησης, της κατηγοριοποίησης, της διάλυσης της Παιδείας και του Δημόσιου Σχολείου, τη διάλυση και κατάργηση κάθε δημόσιου αγαθού, ενάντια στον ατομισμό και την επέλαση της αγοράς, ενάντια στον ανορθολογισμό και τον «ηθικό πανικό» μιας διεφθαρμένης ακροδεξιάς βουτηγμένης στα σκάνδαλα και τη διαφθορά, απέναντι σε ένα καθεστώς μιας νέας εξουσίας οικονομικών ελίτ, ταξικής «δικαιοσύνης και πολιτικού κατεστημένου ας φανερώσουμε με εμφατικό τρόπο τη δύναμή μας. Ας σηκώσουμε το βλέμμα μας και ας κοιτάξουμε κατάματα τους νεοφιλελεύθερους καταχτητές. Είμαστε εδώ.
Μπορεί να κλάψω, μπορεί να φοβηθώ, αλλά θα είμαι εδώ.
Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα το ένα μετά το άλλο καταργούνται. Τα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ (πλην του τριμελούς προεδρείου) δεν δικαιούνται άδεια. Οι Σύλλογοι δεν δικαιούνται πλέον άδεια για τις τακτικές τους Γενικές Συνελεύσεις. Όμως ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ας αναλογιστεί κι ο καθένας τις ευθύνες του, όταν η ημέρα της άδειας για τη ΓΣ αξιοποιούνταν από αρκετούς συναδέλφους ως ημέρα αργίας.
Δικαιολογίες πλέον δεν υπάρχουν. Όσες και όσοι πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει Σύλλογος πρέπει να είμαστε εκεί. Στη Γενική Συνέλευση.
Δεν έχουμε παρά μόνο η μία την άλλη – ο ένας τον άλλον! Η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η κοινή αγωνιστική δράση, τα σωματεία των εργαζομένων είναι τα μόνα όπλα μας στη σκοτεινή εποχή που έχουμε μπει εδώ και χρόνια. Κι όμως, είναι ισχυρά όπλα. Αρκεί να τα στηρίξουμε και να τα αξιοποιήσουμε όπως πρέπει.
Ας γεμίσουμε λοιπόν για μια ακόμα φορά την αίθουσα της Γενικής Συνέλευση;. Το έχουμε ανάγκη. Το χρωστάμε στη συνάδελφο που διώκεται, στους αγώνες που δώσαμε μαζί, στους νεοδιόριστους και τις νεοδιόριστες που υπέγραψαν απεργία-αποχή, στο κοινό μας μέλλον.
