Στον κάλαθο των αχρήστων πέταξαν, όπως καταγγέλλει στο Documentonews ο ίδιος ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, την αίτηση αποφυλάκισης που είχε καταθέσει πριν από ενάμιση χρόνο. Τότε που η πληθώρα τον ΜΜΕ έγραφε επιτιθέμενη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τον νέο Π.Κ. πως οδηγεί στην αποφυλάκιση καταδικασμένων ως μέλη της 17Ν.
Όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, στην πολύ σοβαρή καταγγελία του από τις φυλακές Κορυδαλλού, παραθέτοντας μάλιστα συγκεκριμένα στοιχεία, αν και περίμενε επί δεκαπέντε μήνες απάντηση ως προς το αίτημά του – μια διαδικασία συνήθως που διαρκεί κάπου στους δύο μήνες- όχι μόνο δεν έλαβε ποτέ ενημέρωση σε ποιο στάδιο βρισκόταν η αίτησή του, αλλά όπως αποδείχτηκε αυτή αίνεται σαν να μην έγινε ποτέ!.
Πρόκειται για ένα πρωτοφανές περιστατικό το οποίο προφανώς και δεν συνάδει με το κράτος Δικαίου, καθώς δεν νοείται σε μια ευνομούμενη Πολιτεία να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σχετικά με την μεταχείριση των κρατουμένων, και έρχεται να προστεθεί στην εξόφθαλμα πλέον μεροληπτική συμπεριφορά απέναντι στον συγκεκριμένο κρατούμενο που κόντρα σε κάθε διάταξη νόμου δεν έχει μετά από 17 χρόνια κράτησης λάβει ούτε μια άδεια εξόδου από τη φυλακή.
Τα ερωτήματα που ανακύπτουν εν προκειμένω είναι εύλογα:
Πώς γίνεται άραγε να χαθεί μια νόμιμα συνταχθείσα και κατατεθειμένη αίτηση; Γιατί φαίνεται σαν να μην υπήρξε ποτέ η συγκεκριμένη αίτηση αποφυλάκισης; Πώς χάθηκε στα ξαφνικά; Κι εν τέλει δεν φέρει κανείς την ευθύνη γι αυτήν την …απώλεια ;
Διαβάστε ολόκληρη την καταγγελία του Α. Γιωτόπουλου:
«Στις 17 Ιουλίου του 2019 κατέθεσα αίτηση αποφυλάκισης με αριθμό Πρωτοκόλλου 33476/17-7-2019. Την ημέρα αυτή συμπλήρωσα 17 έτη πραγματικής έκτισης ποινής. Σύμφωνα με το άρθρο 110Α παρ.2 του νέου Π.Κ. 4619/2019 που τέθηκε σε ισχύ την 1-7-2019, σε συνδυασμό με το άρθρο 2 του Π.Κ. που αναφέρεται στην αρχή της αναδρομικής εφαρμογής του ηπιότερου νόμου, δικαιούμαι την αποφυλάκιση. Η παρ. 2 του
110Α λέει στο τελευταίο εδάφιο: «Σε κάθε περίπτωση μπορεί να αποφυλακιστεί ( ο καταδικασθείς) αν έχει εκτίσει δεκαεπτά έτη, ακόμη κι αν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό».
Επί δεκαπέντε μήνες περίμενα την απάντηση, την πρόταση του κ. Εισαγγελέα προς το Συμβούλιο, που συνήθως γίνεται εντός διμήνου. Στις 21 Οκτωβρίου του 2020 δικηγόρος εξουσιοδοτημένος πήγε στην Γραμματεία των Δικαστηρίων του Πειραιά να ρωτήσει γιατί καθυστερούν. Με μεγάλη έκπληξη και απορία, όπως και των δύο Γραμματέων διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει καμιά αίτηση και ούτε υπήρξε ποτέ!!! Δηλαδή κάποιος άγνωστος (δικαστικός λειτουργός;) πέταξε την αίτησή μου στον κάλαθο των αχρήστων. Γιατί αν υπήρχε κάποιος τυπικός λόγος άρνησης, όφειλαν να με πληροφορήσουν, πράγμα που δεν έκαναν επί 15 μήνες. Καταγγέλλω αυτή την μαφιόζικη ενέργεια που δεν συνάδει με το Κράτος Δικαίου. Φαίνεται ότι είχε δίκιο ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας Ζαν Ζενέ που έγραφε: «Να φοβάσαι όσους ζουν την ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι».
Να προσθέσω ότι την 1η Ιουλίου 2019, είχα καταθέσει κι άλλη αίτηση αποφυλάκισης με ηλεκτρονική επιτήρηση, βασισμένη σε άλλη διάταξη του νέου Π.Κ., γιατί τότε δεν είχα συμπληρώσει τα 17 έτη κάθειρξης. Σ’ αυτήν την αίτηση απάντησαν τον Σεπτέμβριο του 2019 αρνητικά, παραβιάζοντας την αρχή της αναδρομικής εφαρμογής του ηπιότερου νόμου. Αυτή όμως η αρχή έχει υπερνομοθετική ισχύ και εδράζεται στα άρθρα 4 και 7 του Συντάγματος, στο κυρωθέν με το Ν. 2462/1997 Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στην κυρωθείσα 53/1974 Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων Ανθρώπου και στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία ο εθνικός δικαστής οφείλει να σέβεται. Κι αν δεν τα σέβεται σημαίνει ότι στην πράξη υιοθετεί την αντίθετη αρχή, αυτήν της εφαρμογής του δυσμενέστερου νόμου και άρα αυτή η Δικαιοσύνη δεν είναι Ευρωπαϊκή.
Οι πρόσφατες αποφάσεις των Δικαστηρίων μετά την 1-7-2019 δείχνουν ότι ένα σημαντικό τμήμα των Δικαστών δεν εφαρμόζει αυτή την αρχή, παρότι στα λόγια την αποδέχονται υποκριτικά μην τολμώντας να την αμφισβητήσουν ανοιχτά, για λόγους καθαρά ιδεολογικούς.
Θα μου απαντήσουν ότι εφαρμόστηκε στην πρόσφατη μεγάλη Δίκη. Εφαρμόστηκε όμως ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας για λόγους ευνόητους. Όπως εφαρμόζεται επιλεκτικά και σε άλλους ημέτερους για να πέσουν στα μαλακά. Στην μεγάλη μάζα όμως των ποινικών δεν εφαρμόζεται. Μετά την 1-7-2019, σε πολλά δευτεροβάθμια Δικαστήρια οι αποφάσεις είναι προκλητικές αφού είναι ίδιες με αυτές του πρωτοβάθμιου που είχε κρίνει με βάση τον παλιό Π.Κ. Πράγμα άτοπο, αφού οι ποινές που προβλέπει ο μεταγενέστερος Π.Κ., ο νέος 4619/2019, είναι μικρότερες.
Αυτές οι παραβιάσεις που αφορούν ανώνυμους, περνούν απαρατήρητες και πνίγονται μέσα στη σιωπή. Στην περίπτωσή μου όμως, το πράγμα δεν θα κρυβόταν, θα έπαιρνε δημοσιότητα. Με ένα από τα γραπτά στρεψόδικα κείμενά τους, κινδύνευαν να ξεσκεπαστούν, να αποκαλυφθούν οι πραγματικές αρνητικές απόψεις τους για την αρχή και να γίνουν περίγελος. Προτίμησαν την σιωπή, το μαφιόζικο ρίξιμο της αίτησης στον κάλαθο των αχρήστων.
Φυλακές Κορυδαλλού
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020
Αλέκος Γιωτόπουλος».
