Οποτε στη Βουλή πρωθυπουργός δηλώνει ότι δίνει τη δυνατότητα σε βουλευτές του να ψηφίσουν κατά συνείδηση έχει κάνει την παραδοχή ότι η συνείδηση δεν έχει και ιδιαίτερη σηµασία γι’ αυτόν, προσπαθεί απλώς να περάσει ένα σκόπελο.
Η ψήφος ως αποτέλεσµα της συνείδησης και της κρίσης των βουλευτών κατοχυρώνεται στο σύνταγµα. Η ελεύθερη βούληση και η κρίση των µελών του κοινοβουλίου είναι ένδειξη και ταυτόχρονα εγγύηση της δηµοκρατίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απελευθέρωσε τους βουλευτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδηση» στο σχέδιο νόµου για τον γάµο και την τεκνοθεσία οµόφυλων ζευγαριών. ∆ηλαδή όλες τις άλλες φορές που ψηφίζουν στη Βουλή το κάνουν ασυνείδητα; O πρωθυπουργός συνειδητά παίζει µε τη… συνείδηση. Προσπαθεί να βρει έναν εύσχηµο τρόπο για να αποφύγει την κακοτοπιά. Πρέπει να εφαρµόσει κατά τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις όσα προβλέπονται για τον γάµο οµόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία και ταυτόχρονα να µην τρακάρει το σκαρί της κυβέρνησης πάνω στους υφάλους της δικής του ακροδεξιάς. Γνωρίζοντας ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση µε τον πολιτικό του χώρο, είναι υπέρ του προοδευτικού µέτρου, προσπαθεί να δηµιουργήσει µια πρόσκαιρη κοινοβουλευτική συµµαχία για να γλιτώσει από την ήττα της καταψήφισης του σχεδίου νόµου ή τις απώλειες έστω στην ψηφοφορία. ∆εν προσβλέπει στην αποκατάσταση µιας αδικίας αλλά στην εξαπάτηση για ίδιον όφελος. ∆εν τον ενδιαφέρει να κονταροχτυπηθεί µε τη συντήρηση στο κόµµα του αναδεικνύοντας το κράτος δικαίου και τις αρχές της ισότητας αλλά να αποφύγει το πολιτικό κόστος. ∆εν τον ενδιαφέρει το γενικό καλό αλλά το δικό του.
Η πιο χαρακτηριστική συµπεριφορά που αποδεικνύει αυτή του την αντίληψη ήταν η Συµφωνία των Πρεσπών. Ο Μητσοτάκης και γνώριζε ότι η συµφωνία ωφελεί τη χώρα και ήταν ο ίδιος υποστηρικτής της, όπως οµολογούσε στο εξωτερικό. Αλλωστε η επίλυση της αντιπαράθεσης µε τη Βόρεια Μακεδονία δι’ αυτού του τρόπου ήταν πρωτίστως µια µητσοτακική θέση την οποία είχαν ο πατέρας Μητσοτάκης, η Ντόρα Μπακογιάννη αλλά και ο Κώστας Καραµανλής. Παρ’ όλα αυτά, ο υιός Μητσοτάκης επέλεξε τον διχασµό και το πολιτικό σαµποτάζ για να ωφεληθεί, διαφωνώντας µε τον εαυτό του.
∆εν κάνει τίποτε διαφορετικό µε τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών. Προσπαθεί να παραγκωνίσει τα «Βορίδια» από τα πόδια του, δίνοντας δήθεν µια διέξοδο συνείδησης. Η µόνη διέξοδος που τον ενδιαφέρει είναι για τον εαυτό του.
Μόλις στις 18 ∆εκεµβρίου 2023 ο Αδωνης Γεωργιάδης θέλοντας να δώσει µήνυµα σε αυτούς που φηµολογούνταν ότι δεν θα ψηφίσουν το σχέδιο νόµου για τους µετανάστες έλεγε: «∆εν νοείται βουλευτής να µην ψηφίσει µια κεντρική πολιτική της κυβερνήσεως. Οταν αποφασίσεις να είσαι σε ένα κόµµα δεσµεύεσαι από τις αποφάσεις του κόµµατος. Εάν θες να κάνεις τη δικιά σου πολιτική, χαιρετάς και κάνεις κάτι άλλο».
Την ίδια µέρα, στο ίδιο µήκος κύµατος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης υπεραµύνθηκε της κοµµατικής πειθαρχίας στις ψηφοφορίες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοβάται εδώ και καιρό τη διαδικασία που θα δώσει δικαίωµα γάµου και τεκνοθεσίας στα οµόφυλα ζευγάρια. Απέναντί του είχε τη διαφωνία της εκκλησίας και του αρχιεπισκόπου (αναγκάστηκε µάλιστα ο Ιερώνυµος να του στείλει επιστολή γιατί δεν του απαντούσε στα τηλέφωνα) αλλά και µεγάλου µέρους του κόµµατός του, που θα πρέπει να αντιληφθεί πλέον το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ως τρίπτυχο νέου και µη αρεστού τύπου.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να τους εξαπατήσει όλους. ∆εν κάνει βήµα προς την πρόοδο αλλά προσωπική πολιτική. Θα δηµιουργήσει το προφίλ που θέλει στην Ευρώπη (άλλωστε οι φιλοδοξίες του είναι να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό αξίωµα και να διαφύγει προς αυτό προτού πέσει η κυβέρνησή του), θα παρασύρει τον πολιτικό του χώρο σε ό,τι έχει επιλέξει δηµιουργώντας ωστόσο µια ψευδαίσθηση ελευθερίας στην ψήφο και θα χρησιµοποιήσει την αντιπολίτευση για να εξασφαλίσει ασφαλή πλειοψηφία.
Ολη του η µεθόδευση έχει σκοπό να µην υπάρξει ψηφοφορία στην οποία θα εµφανιστεί συντεταγµένη άποψη που τον αντιστρατεύεται µέσα στη Βουλή. Να µη φανούν τάσεις και ηγεσίες των τάσεων κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. ∆εν είναι τυχαίο που σε συνέντευξή του θεώρησε την αποχή ως «µια λύση». ∆ιότι άλλο είναι να απέχουν οι βουλευτές κι άλλο να στοιχηθούν πίσω από κάποιον Βορίδη, πράγµα που φαντάζει απειλητικό και µπορεί να µετατραπεί και σε κάτι οργανωµένο στο άµεσο µέλλον.
Τα πρώτα πυρά σε αυτή την εφεύρεση Μητσοτάκη έριξε ο Αντώνης Σαµαράς, ο οποίος δήλωσε το µεσηµέρι της περασµένης Παρασκευής: «Θα λέµε, λοιπόν, στον ελληνικό λαό να ψηφίζει και να µην απέχει και λέµε ταυτόχρονα στους βουλευτές και τους υπουργούς να απέχουν;».
Ο Μητσοτάκης φαίνεται ότι θα προχωρήσει το θέµα της τεκνοθεσίας των οµόφυλων ζευγαριών θεσµοθετώντας το δικαίωµα στην υιοθεσία αλλά όχι στην απόκτηση παιδιού µε βιολογικό υλικό του ζευγαριού. Ενας τέτοιος νόµος είναι βέβαιο ότι θα καταπέσει στο Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο αν κάποιος προσφύγει. Και αυτό γιατί ο θεσµός του γάµου αυτόµατα παρέχει το δικαίωµα στην τεκνοθεσία µε όποιον τρόπο.
Ο αναµενόµενος νόµος τύπου Μητσοτάκη στηρίζεται στις διακρίσεις. Για παράδειγµα ένα ζευγάρι γυναικών µπορεί να αποκτήσει παιδί µε δικό του βιολογικό υλικό και δότη σπέρµατος. Το ίδιο απαγορεύεται να γίνει µε δύο άντρες αφού δεν θα µπορούν να χρησιµοποιήσουν παρένθετη µητέρα.
Εν ολίγοις ο Μητσοτάκης πονηρά δηµιουργεί ένα καθεστώς µε δήθεν απαγορεύσεις στην τεκνοθεσία για να ικανοποιήσει το κοινό του, γνωρίζοντας ότι αυτό θα καταπέσει σύντοµα και δεν θα πάρει ο ίδιος την ευθύνη. Οταν η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητήσει διόρθωση του νόµου κατά το πραγµατικά δίκαιο, ο Μητσοτάκης απλώς θα έχει κάνει τη δουλειά του.
Και επειδή η Ιστορία διδάσκει, να θυµίσω ότι δύο µεταρρυθµίσεις στην Ελλάδα το 1982, ο πολιτικός γάµος και η αποποινικοποίηση της µοιχείας, καταψηφίστηκαν από τη Ν∆, επειδή «έθεταν σε κίνδυνο την οικογένεια και το έθνος». Αλλά όπως λέει πρωτοκλασάτος υπουργός της τωρινής κυβέρνησης µε αδιαµφισβήτητο χιούµορ: «Στο µόνο θέµα που πρέπει αυτή η κυβέρνηση να είναι παπανδρεϊκή είναι ότι ο Αντρέας κατήργησε τη µοιχεία ως ποινικό αδίκηµα. Αν δεν το έκανε παρά τις αντιρρήσεις του δικού µας κόµµατος, φοβάµαι ότι οι περισσότεροι και σε αυτή και σε άλλες κυβερνήσεις θα ήταν στη φυλακή».
Υποκρισία και… άγιος ο Θεός δηλαδή.
