Το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα ωφελήθηκε από την αύξηση της μετανάστευσης, η οποία κυριάρχησε στην προεκλογική ατζέντα. Το ερώτημα που θέτει ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, Κας Μούντε είναι αν η ανοδική πορεία του μπορεί να συνεχιστεί.
«Αυτή τη στιγμή οι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η γερμανική πολιτική έχει βιώσει ένα ‘’σεισμικό σοκ’’. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών δείχνει κυρίως την αποεπένδυση των πολιτών στα κυρίαρχα κόμματα και όχι την ταύτιση με το AfD. Για να συμβεί αυτό, η AfD θα πρέπει να οικοδομήσει μια συνεκτική κοινοβουλευτική ομάδα που θα έχει λίγους εσωτερικούς αγώνες και προσωπικά σκάνδαλα. Με βάση τη γερμανική ιστορία, καθώς και το ευρωπαϊκό προηγούμενο, αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο», απαντά ο Κας Μούντε, που υποστηρίζει ότι η σχέση του AfD με τους ψηφοφόρους του είναι αδύναμη.
«Το λαϊκίστικο κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) όχι μόνο εισέρχεται στο γερμανικό κοινοβούλιο αλλά το κάνει σχεδόν σίγουρα ως το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, με ένα εκπληκτικό ποσοστό 13,3%, δηλαδή αύξηση κατά 8,8 ποσοστιαίες μονάδες σύμφωνα με το exit poll. Επιπλέον, τόσο το κεντροδεξιό CDU/CSU όσο και το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) είχαν τις χειρότερες εκλογικές εμφανίσεις στη μεταπολεμική περίοδο, με 32,5% και 20% αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι το AfD πήρε τα δύο τρίτα των ψήφων του SPD και το 40% των ψήφων του CDU/CSU», αναφέρει ο αναπληρωτής καθηγητής.
«Αυτό το συγκλονιστικό αποτέλεσμα σημαίνει ότι το AfD θα αποτελέσει την τρίτη δύναμη στη γερμανική πολιτική στο μέλλον; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αμφισβητηθεί αυτό. Πρώτα απ ‘όλα, η δημοσκόπηση της κρατικής γερμανικής τηλεόρασης AfD έδειξε ότι ένα εκπληκτικό 60% των ψηφοφόρων του AfD ψήφισαν “εναντίον όλων των άλλων κομμάτων” και μόνο το 34% ψήφισε από πίστη στο AfD. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τους ψηφοφόρους όλων των άλλων κομμάτων. Περισσότερο από το 70% δήλωσε ότι θα ήταν καλό αν μπορούσαν να ψηφίσουν για το CSU εκτός της Βαυαρίας – το CSU είναι πιο συντηρητικό και δεξιό κόμμα από το CDU της Μέρκελ- ενώ το 86% πιστεύει ότι το κόμμα δεν κρατά αρκετή απόσταση από “ακροδεξιές θέσεις”», εξηγεί ο Κας Μούντε.
Και συνεχίζει: «Εν ολίγοις, η σχέση μεταξύ του AfD και των ψηφοφόρων της είναι αδύναμη και καθορίζεται ως επί το πλείστον από την αντίθεση προς άλλα κόμματα και όχι από την υποστήριξη του ίδιου του AfD. Και πέρα από τους δικούς του ψηφοφόρους, το AfD εξακολουθεί να φαίνεται εξαιρετικά αμφιλεγόμενο. Μόνο το 12% όλων των Γερμανών ήταν «ικανοποιημένοι από το πολιτικό έργο» της Άλις Βάιντελ, συνιδρύτρια του AfD, με τον Αλεξάντερ Γκόλαντ. Αυτό ήταν με διαφορά το χαμηλότερο ποσοστό ενός ηγέτη κόμματος. Ήταν και σημαντικά χαμηλότερο από το 44% για την ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη Ζάρα Βάγκενκνεχτ, αντιπρόεδρο της ριζοσπαστικής αριστεράς Die Linke».
