Η υπεύθυνη του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου στην Ελλάδα, που ξεκινάει αύριο, Πέμπτη, μας μιλάει για τις ταινίες που φιλοξενεί αλλά και για τις αιματηρές συγκρούσεις.
Στη σκιά των αιματηρών συγκρούσεων στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας όπου χιλιάδες άμαχοι Παλαιστίνιοι δέχονται τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ που προσπαθεί έτσι να εκδικηθεί για την αιματηρή τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, η Αθήνα προετοιμάζεται να φιλοξενήσει το 2ο Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου στην Ελλάδα.
Η διοργάνωση είχε προαναγγελθεί πολλές εβδομάδες πριν από την έναρξη των νέων εχθροπραξιών στα Παλαιστινιακά Εδάφη και στο Ισραήλ, με την ελπίδα η τέχνη του κινηματογράφου να μπορέσει να γίνει γέφυρα ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι και στο ελληνικό κοινό που διαχρονικά έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε όσα γίνονται σε εκείνη την περιοχή. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις ενισχύουν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον για το 2ο Φεστιβάλ Παλαιστινιακού κινηματογράφου που θα γίνει στο Studio new star art cinema από τις 12 έως τις 15 Οκτωβρίου 2023.
Η Κάρολ Σανσούρ, η γυναίκα που διοργάνωσε το φεστιβάλ μίλησε στο documentonews.gr για το πώς εμπνεύστηκε το φεστιβάλ και τι θα δούμε στις φετινές προβολές αλλά και για την ιδιαίτερη συνθήκη κάτω από την οποία πραγματοποιείται φέτος το Athens Palestine Film Festival.
Η Σανσούρ, μια Παλαιστίνια ποιήτρια με έντονη πολιτική δράση, που τα τελευταία πέντε χρόνια ζει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, εξηγεί το πώς μπορεί ο κινηματογράφος να δείξει σε ένα κοινό μια πολύ πιο πραγματική εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στην Παλαιστίνη από αυτήν που προβάλλεται από τα διεθνή ΜΜΕ. Άλλωστε, η ιδιαίτερη σύνδεσή της που περιγράφει με μια από τις ταινίες που θα προβληθούν στο φεστιβάλ, προκαλεί ανατριχίλα, αφού τα πλάνα από τους πραγματικούς βομβαρδισμούς έχουν καταγραφεί στην πόλη όπου ζούσε τότε, την ίδια ημέρα και ώρα που εκείνη γεννούσε τον γιο της.
«Είδα το κενό που υπήρχε στην προώθηση του παλαιστινιακού πολιτισμού στην Ελλάδα»
Μιλώντας για το πώς εμπνεύστηκε τη διοργάνωση του Athens Palestine Film Festival, η Carol Sansour εξηγεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο κενό στην προώθηση του παλαιστινιακού πολιτισμού. «Όταν ήρθα στην Ελλάδα είδα ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό στην προώθηση του παλαιστινιακού πολιτισμού όπως τον έχω γνωρίσει εγώ. Τον πολιτισμό που αξίζει να παρουσιαστεί και που μπορεί να συγκριθεί με τον κινηματογράφο και το θέατρο σε διεθνές επίπεδο», σημειώνει η κ. Sansour. Και συνεχίζει: «Η ιδέα να διοργανώσω αυτό το φεστιβάλ μου ήρθε καθώς παρακολουθούσα μια παλαιστινιακή ταινία στην ίδια αίθουσα όπου τώρα το διοργανώνουμε. Η εταιρεία New Star φέρνει εδώ και πολλά χρόνια παλαιστινιακές ταινίες στην Ελλάδα. Έτσι μίλησα με τον ιδιοκτήτη και το οργανώσαμε».
Η χρονική στιγμή που λαμβάνει χώρα το Athens Palestine Film Festival πλέον, μετά την έκρηξη βίας στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, αποκτά εκ των πραγμάτων ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη σήμερα δεν ξεκίνησε χθες. Συμβαίνει εδώ και 75 χρόνια. Οι Παλαιστίνιοι θα προσπαθούν πάντα να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό στον κόσμο. Ποτέ δεν είναι καλή στιγμή για την Παλαιστίνη δυστυχώς», αναφέρει η κ. Σανσούρ.
Στην ερώτηση σχετικά με το αν θεωρεί πως το να έρθει κάποιος στο φεστιβάλ αποτελεί «δήλωση» στήριξης της Παλαιστίνης, η Carol Sansour είναι ξεκάθαρη: «Ελπίζω να μη χρειάζεται ένα φεστιβάλ για να δείξει ο κόσμος την υποστήριξή του στη δικαιοσύνη. Αν στηρίζεις την Παλαιστίνη, στηρίζεις τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Ιδιαίτερα για όσους ζουν στη Γάζα και έχουν εγκλωβιστεί εδώ και 17 χρόνια υπό πλήρη αποκλεισμό. Ελπίζω οι πολίτες να έρθουν αν αγαπούν τον κινηματογράφο. Δεν είναι πολιτικό φεστιβάλ, αν και οποιαδήποτε υποστήριξη προς την Παλαιστίνη είναι σημαντική».
Αναφερόμενη στην αξία των παλαιστινιακών ταινιών συνολικά, σημειώνει ότι «είναι ένας εναλλακτικός τρόπος να δει κανείς τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, έξω από αυτά που προβάλλουν τα media. Δεν υπάρχει ποτέ κανένας κερδισμένος σε έναν πόλεμο. Όμως υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν και να “πληρωθούν φόροι”. Συνεπώς πάντα υπάρχει χώρος για μας να μιλήσουμε για την Παλαιστίνη».
«Είναι σημαντικό ότι αυτό το φεστιβάλ έχει σχεδιαστεί και απευθύνεται στους Έλληνες, όχι μόνο τις αραβόφωνες κοινότητες που ζουν εδώ. Η ιδέα είναι να μοιραστούμε την ομορφιά της τέχνης, του κινηματογράφου της Παλαιστίνης με τους Έλληνες. Στο περσινό φεστιβάλ η σύνθεση του κοινού ανάμεσα σε Έλληνες και αραβόφωνους ήταν στο 50% θα έλεγα», αναφέρει η κ. Σανσούρ.
«Ο παλαιστινιακός κινηματογράφος διανύει τη χρυσή δεκαετία του»
Στην επισήμανσή μας ότι αν και χώρες όπως το Ιράν είναι πασίγνωστες για τον κινηματογράφο τους, η Παλαιστίνη δεν έχει τέτοια παράδοση, σχολιάζει: «Τα τελευταία 10-15 χρόνια το παλαιστινιακό σινεμά περνάει τη χρυσή του εποχή. Υπάρχει μεγάλη παρουσία παλαιστινίων σκηνοθετών και παραγωγών στον παγκόσμιο χώρο του κινηματογράφου». Σημειώνει μάλιστα, ότι ορισμένες από τις ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους που θα προβληθούν έχουν λάβει διεθνή βραβεία. «Ο παλαιστινιακός κινηματογράφος είναι υπαρκτός. Μάλιστα, η ταινία που θα προβληθεί την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ, έχει ως συμπαραγωγό μια ελληνική εταιρεία».
Η Παλαιστίνια ποιήτρια που έκανε σπίτι της την Ελλάδα
Γνωρίζοντας την Κάρολ Σανσούρ καταλαβαίνει κανείς από την πρώτη στιγμή ότι είναι μια πολύ ενεργή γυναίκα. Η ίδια, ποιήτρια εδώ και χρόνια, αποκαλύπτει στο documentonews.gr τη μεγάλη περιοδεία που προγραμματίζει να κάνει μαζί με άλλες ποιήτριες στον αραβικό κόσμο. «Ήρθαμε στην Ελλάδα πριν πέντε χρόνια. Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να αφοσιωθώ στην ποίησή μου. Έχουμε δημιουργήσει μια συλλογικότητα που ονομάζεται «Shairat», που σημαίνει «Οι Ποιήτριες». Τον επόμενο μήνα έξι ποιήτριες θα πραγματοποιήσουμε μια περιοδεία σε αραβικές χώρες. Γράφω. Αυτό είναι που με χαρακτηρίζει. Ταυτόχρονα είμαι παραγωγός και προσπαθώ να προβάλλω την παλαιστινιακή κουλτούρα στην Ελλάδα ώστε να μοιραστώ με τους Έλληνες την ομορφιά και τον πλούτο της χώρας μου», αναφέρει.
Τι θα δει κανείς στο 2ο Athens Palestine Film Festival
Ρωτήσαμε την Κάρολ Σανσούρ τι ενδιαφέρον θα δει κανείς αν έρθει σε μία από τις προβολές του Athens Palestine Film Festival στον κινηματογράφο New Star. Η διοργανώτρια του φεστιβάλ μίλησε για όλες τις ταινίες, εξηγώντας ότι κάθε μέρα θα προβάλλεται μια ταινία μικρού και μία ταινία μεγάλου μήκους, ανακοινώνοντας μάλιστα ότι στο φεστιβάλ παραβρεθούν. Μεταξύ άλλων, η ίδια περιέγραψε ορισμένες από τις ταινίες που θα προβληθούν:
Την πρώτη μέρα (Πέμπτη 12/10) προβάλλεται το «A house in Jerusalem». Είναι αγγλόφωνη και αποτελεί την αφήγηση μιας βρετανίδας κοπέλας που αφήνει την πατρίδα της για να ζήσει στην Ιερουσαλήμ. Είναι δραματική ταινία, όμως έχει και στοιχεία θρίλερ και ουσιαστικά περιγράφει την παλαιστινιακή υπόθεση.
Η δεύτερη μέρα (Παρασκευή 13/10) είναι αφιερωμένη στα ντοκιμαντέρ. Η δεύτερη προβολή της είναι ένα ντοκιμαντέρ, το «Three Promises» με πλάνα από τη δεύτερη Ιντιφάντα. Έχει μια ειδική θέση στη δική μου καρδιά γιατί τα πλάνα έχουν τραβηχτεί στην ίδια πόλη και την ίδια νύχτα όπου εγώ γεννούσα τον γιο μου. Άκουγα όλους τους βομβαρδισμούς τότε, αλλά δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε. Δηλαδή εγώ γεννούσα και κάποιος κινηματογραφούσε την ίδα ώρα».
Την τρίτη βραδιά (Σάββατο 14/10) προβάλλουμε τη μικρού μήκους «Nation Estate» που έχει ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον γιατί η βραβευμένη σκηνοθέτιδα χρησιμοποιεί την επιστημονική φαντασία, αλλά και παρουσιάζει την Παλαιστίνη ως μια πολυκατοικία, όπου κάθε όροφός της είναι και μια διαφορετική πόλη. Οπτικά έχει τρομερό ενδιαφέρον.
Η τελευταία ημέρα (Κυριακή 15/10), είναι η αγαπημένη μου και η πιο κωμική βραδιά. θα προβληθεί το «The Cup Reader», όπου μια γυναίκα που διαβάζει το φλυτζάνι και προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων. Αγγίζει όμως θέματα όπως η τιμή, ή την επιβολή του γάμου στις γυναίκες. Νομίζω ότι Έλληνες θα βρουν πολλά σημεία ταύτισης με αυτή την ταινία». Η μεγάλου μήκους ταινία της Κυριακής είναι το «The Wanted 18» που είναι μεν ντοκιμαντέρ αλλά αξιοποιεί και το animation. Οι 18 καταζητούμενοι είναι 18 αγελάδες που είχε επιχειρήσει να κρύψει στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ένα χωριό το οποίο προσπαθούσε να αποκτήσει διατροφική αυτάρκεια. Οι Ισραηλινοί προσπαθούσαν να κατασχέσουν τις αγελάδες για να τις πάρουν και η ταινία αφορά το πώς τις έκρυβαν οι Παλαιστίνιοι του χωριού Μπέιτ Σαχούρ.
