Οι συναυλίες και οι μουσικές συναντήσεις ξεκινούν και πάλι και η οικογενειακή υπόθεση των Karmica παραμένει σταθερή στις μουσικές της αξίες και συνεχίζει το ταξίδι της στο πεντάγραμμο…
Με τον καιρό να κάνει τα τρελά του, αλλά με την απόλυτη μουσική τρέλα να κυριαρχεί, βρέθηκα με την Καλλιόπη Πολένα και τον Θάνο Μπιλάλη στην περιοχή του Ψυρρή. Τα ιδρυτικά μέλη των Karmica ήρθαν με καθαρά ροκ διάθεση στο ραντεβού μας, αλλά και με τις έντεχνες πινελιές να δίνουν και αυτές το δικό τους στίγμα.
Η κουβέντα μας ρωτώντας μιλώντας για τα ελληνικά συγκροτήματα σήμερα. «Τα συγκροτήματα ήταν μόδα, η οποία κάποια στιγμή σταμάτησε, αλλά η ομαδική δουλειά επιστρέφει στην μουσική. Τα συγκροτήματα αποτραβήχτηκαν σιγά σιγά όταν άρχισε να κυριαρχεί εμπορικά το λαϊκό τραγούδι, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι χώροι στους οποίους θα μπορούσαν να εμφανιστούν. Μιλώντας για μας, είμαστε πολυφωνικό συγκρότημα, χωρίς να έχουμε κάποιο συγκεκριμένη κύρια φωνή και σαν ρεπερτόριο δεν μένουμε μόνο σε ένα είδος. Είμαστε ευέλικτοι, κρατώντας όμως τις μουσικές μας αρχές, που είναι το έντεχνο τραγούδι και το κλασικό ροκ. Φροντίζουμε πάντα να εκπλήσσουμε το κοινό με τις εναλλαγές κατά την διάρκεια της παράστασης, φέρνοντας το κάθε είδος μουσικής στα δικά μας μέτρα. Αλλωστε, το κλασικό ροκ δεν πεθαίνει ποτέ και η βεντάλια μας ανοίγει, με τον κάθε μουσικό να προσθέτει την δική του πινελιά, βάσει ακουσμάτων, αλλά και βάσει ηλικίας».
Οι Karmica κινούνται εντός και εκτός συνόρων και η απορία ήταν σχετικά με το κοινό του εξωτερικού. «Στην Γερμανία για παράδειγμα, το λαϊκό ύφος είναι κάτι που το ζητάει ο κόσμος, αλλά πάντα διαμορφωμένο στις δικές μας γραμμές, έχοντας όμως σαν συνοδεία ένα μπουζούκι, καθώς σεβόμαστε απόλυτα τις ρίζες του κάθε είδους».
Η ιδιαιτερότητα των Karmica είναι πως πρόκειται για –ας πούμε- οικογενειακή υπόθεση, καθώς πέρα από την Καλλιόπη και τον Θάνο, συμμετέχουν τα παιδιά και της μίας και του άλλου. Πως συνυπάρχει το οικογενειακό με το επαγγελματικό κομμάτι; «Από την αρχή μιλήσαμε σαν επαγγελματίες και όχι σαν γονείς. Δεν χαϊδεύουμε αυτιά, γιατί η δουλειά είναι πάνω από όλα, χωρίς κανένα συγχωροχάρτι. Πάντα μιλάμε με σεβασμό στα παιδιά, όπως και σε όλους τους συνεργάτες, αλλά στις πρόβες και στην σκηνή είμαστε όλοι συνεργάτες, χωρίς την σχέση παιδιών και γονιών».
Η κουβέντα έμεινε στην ιδιαίτερη αυτή σχέση, αλλά προχώρησε στο κομμάτι του ρεπερτορίου, των ακουσμάτων και των τελικών επιλογών. «Προσπαθούμε να παντρέψουμε τις ιδέες που φέρνουν τα παιδιά στις μουσικές συζητήσεις, κρατώντας πάντα τον βασικό χαρακτήρα του συγκροτήματος. Ο συνδυασμός της εμπειρίας με το νέο μυαλό μόνο καλό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει, αν συζητήσουμε ανοιχτά, χωρίς να είναι καμία πλευρά απόλυτη στα πιστεύω της. Η μεγάλη επιτυχία είναι ότι δεν έχουμε προστριβές, γιατί όλοι λειτουργούμε με αγάπη και καθόλου εγωιστικά. Αυτό σημαίνει ότι το αποτέλεσμα είναι προϊόν δημιουργίας και όχι αντιδικίας. Επίσης, η πραγματική ευτυχία είναι να επιστρέφει ο καθένας στο σπίτι του με το παιδί του σε αγαπημένο κλίμα, καθαρά οικογενειακό, παρόλο που μέχρι πριν από λίγες ώρες αντιμετωπίζαμε ο ένας τον άλλο τελείως επαγγελματικά, με όλες τις απαιτήσεις που υπάρχουν σε τέτοιες καταστάσεις».
Όταν ο Απόστολος Καλδάρας είχε γράψει το «Συ μου χάραξες πορεία», σίγουρα δεν είχε φανταστεί ότι αρκετά χρόνια μετά, θα έρχονταν οι Karmica, με την άδεια και τις ευλογίες του γιου του Κώστα, να δώσουν έναν διαφορετικό και πιο φάνκι χαρακτήρα. Ρώτησα λοιπόν για την ιστορία αυτής της διασκευής. «Είναι ένα τραγούδι -έρωτας. Σκεφτόμασταν με τον Γιάννη Σκουλά και τον Θανάση, τον κιθαρίστα και γιο, πως θα μπορούσαμε να δώσουμε το δικό μας ύφος, μπήκε μία κιθάρα, μπήκε μια φωνή με ένα κουπλέ και ένα ρεφρέν. Όταν είχαμε έτοιμη την δομή, επικοινωνήσαμε με τον Κώστα Καλδάρα, παίρνοντας φυσικά μεγάλο ρίσκο. Σε ένα τέταρτο της ώρας μας απάντησε, λέγοντας πως στον πατέρα του δεν θα άρεσε, γιατί δεν ήθελε να πειράζουν τα τραγούδια του, αλλά ο ίδιος το αγάπησε από το πρώτη ακρόαση και μας έδωσε το ελεύθερο να προχωρήσουμε. Είχε ακούσει και την συνεργασία μας με τον Παντελή Αμπαζή και ήξερε τον τρόπο που λειτουργούμε, και αυτός είναι ο λόγος που μέσα σε ελάχιστες ώρες είχαν λυθεί τα ζητήματα σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα.
Ρώτησα για το μέλλον της μουσικής στην Ελλάδα, με όλα τα περίεργα που ζούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα. «Οι μουσικοί είναι στα αζήτητα, είναι ο πρώτος κλάδος που έκλεισε και ο τελευταίος που ανοίγει. Μπορεί οι περισσότεροι να παρέμειναν δημιουργικοί, αλλά όλα ισοπεδώθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Σαφώς και η κατάσταση ήταν πρωτόγνωρη για όλους, αλλά έπρεπε η προσέγγιση προς την τέχνη να ήταν διαφορετική. Φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο σε όσους είναι επί σκηνής, αλλά και σε όλο τον κόσμο που βρίσκεται backstage και που χωρίς αυτούς δεν γίνεται να ανέβει καμία παράσταση, σε κάθε είδος, είτε μουσική, είτε θεατρική. Το μόνο θετικό ήταν η δημιουργία του μητρώου καλλιτεχνών, κάτι που ήταν αδιανόητο να μην υπάρχει καν σαν σκέψη παλαιότερα. Ζούμε σε μία χώρα στην οποία ο καθένας μπορεί να δηλώσει μουσικός, με όλες τις πιθανές συνέπειες για τον συγκεκριμένο κλάδο».
Η κουβέντα μας έκλεισε με τα καλοκαιρινά σχέδια της μπάντας. «Επιτέλους θα συναντηθούμε με τους φίλους μας και τις αγαπημένες μας μελωδίες. Το Σάββατο 26 Ιουνίου στις 21.00 το βράδυ, θα βρεθούμε στην ταράτσα του Mikraasia Fez στο Γκάζι, παρέα με τις δημιουργίες του Νικόλα Άσιμου, του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, των Τερμιτών, αλλά και της Χάρις Αλεξίου, της Άλκηστης Πρωτοψάλτη και της Ελένης Βιτάλη. Θα επισκεφτούμε την Ολλανδία, την Γερμανία και το Λουξεμβούργο και επιστρέφοντας θα επισκεφτούμε αγαπημένους προορισμούς στην Ελλάδα».
