Δεν υπάρχει πιο εξευτελιστική εικόνα για τον κρατικό μηχανισμό από τους κατοίκους των Βιλίων να χειροκροτούν τους Πολωνούς πυροσβέστες που έφταναν από τη βόρεια Εύβοια προκειμένου να βοηθήσουν ώστε να μην μπει η φωτιά στον οικισμό.
Εξευτελιστική γιατί ταυτόχρονα ήταν ένα χειροκρότημα αποδοκιμασίας του μηχανισμού πυροπροστασίας της ημεδαπής. Και πώς να μην είναι, όταν μισό μήνα τώρα καίγεται η χώρα και οι πυρκαγιές σβήνουν όταν φτάσουν στη θάλασσα; Οταν κάθε χρόνο βλέπουμε το ίδιο έργο και ουδείς συγκινείται.
Και ήρθαν οι Πολωνοί με τα καινούργια τους πυροσβεστικά, εκπαιδευμένοι και με πρόγραμμα και χειροκροτήθηκαν γιατί ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν και πώς.
Δεν έψαχναν τους κρουνούς που δεν είχαν νερό, δεν κάθονταν στις πλατείες των χωριών ενώ οι φωτιές κατάκαιγαν τις παρυφές τους, δεν έψαχναν γεννήτριες για να δουλέψουν τα αντλιοστάσια ούτε κλειδιά για τις κλειδαριές στις μπάρες των δασικών δρόμων, δεν μάλωναν ποιανού ήταν η ευθύνη και ποιος έχει το πρόσταγμα και δεν προβόκαρε ο ένας τον άλλο προκειμένου να του φάει τη θέση ούτε φώναζε ο υπεύθυνος της πυροσβεστικής από το ελικόπτερο συντονισμού ότι μόλις προσγειωθεί θα κάνει αναφορά γιατί κόντεψε να πέσει πάνω τους το νοικιασμένο ρώσικο Ilyushin.
Αν με ρωτάτε «Γιατί αυτά τα χάλια;», θα σας απαντήσω ότι φταίει η άλωση του κρατικού μηχανισμού τις προηγούμενες δεκαετίες από τα κόμματα. Και για την ακρίβεια από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που από τη χρεοκοπία και μετά έσονται εις σάρκα μίαν.
Οι θέσεις στον κρατικό μηχανισμό ήταν κομματικό λάφυρο και προσόν ήταν να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη. Μ’ αυτά και μ’ αυτά την κάψαμε και την Κορώνη και μείναμε με τον μπάρμπα και τους υποτακτικούς του. Ηρθαν και οι απέξω να βάλουν τα δύο πόδια του μπάρμπα σ’ ένα παπούτσι κι έδεσε το γλυκό…
