Έτοιμος να ξαναγυρίσει στην τηλεόραση με νέα δική του δουλειά, δήλωσε ο Γιώργος Καπουντζίδης σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στο lifo.gr. «Ευτυχώς με βρίσκετε σε πιο αισιόδοξη φάση. Δεν έχω τόση άρνηση όσο πριν από κάποιο διάστημα. Οπότε θα σας απαντήσω τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι πριν από λίγο καιρό. Νομίζω, ότι, ναι, θα ξαναδεί. Ήταν κάτι που το είχα αποκλείσει».
Με μια διεισδυτική κριτική ματιά, εξήγησε τι ακριβώς εννοεί:
«Γιατί δεν ήξερα σε ποιον απευθύνομαι πια. Ένιωθα ότι ο κόσμος για τον οποίο έγραφα, πλέον δεν βλέπει τηλεόραση και το θεωρώ και πολύ λογικό που δεν βλέπει. Και εγώ ως τηλεθεατής εκεί ανήκω. Σ’ αυτούς που δεν ενδιαφέρονται να δουν μία τηλεόραση γεμάτη από κουτσομπολιά, σχόλια, χλευασμό άλλων και δεν ξέρω τι άλλο… Σ’ αυτούς που δεν θέλουν να ακούν παλιές, αναχρονιστικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές απόψεις, όλα εκείνα που σε εξοργίζουν. Υπάρχουν άνθρωποι που γι’ αυτόν τον λόγο έχουν κλείσει την ελληνική τηλεόραση και δεν τους αφορά πια και τους καταλαβαίνω, παρ’ όλο που εργάζομαι σ’ αυτήν.»
Επίσης, ξεκαθάρισε και ποια ακριβώς πράγματα δεν θα έκανε με τίποτα στην ελληνική τηλεόραση, «φωτογραφίζοντας» μάλιστα την εκπομπή για την οποία δεν μπορεί να δεχθεί καν μικρόφωνο για την παραμικρή δήλωση, όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Δεν θα πάω σε εκπομπή με κουτσομπολιά, δεν θα πάω σε εκπομπή με ανθρώπους που έχουν εκφράσει απαίσιες απόψεις. Υπάρχει εκπομπή στην οποία δεν δίνω καν δήλωση. Για τον απλούστατο λόγο ότι διατηρεί στο πάνελ της δημοσιογράφο που όταν ήταν πολιτικός είχε παραχωρήσει μια κατάπτυστη συνέντευξη, λέγοντας ότι η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια, εκείνη είχε πει «ας ακούσουμε την άποψή του, γιατί είναι γιατρός». Από αυτή την εκπομπή, λοιπόν, στο πάνελ της οποία συμμετέχει η συγκεκριμένη κυρία, δεν μπορώ να δεχθώ μικρόφωνο για να κάνω την παραμικρή δήλωση».
Αναφερόμενος στο θέμα της σεξουαλικότητας σημείωσε:
«Πιστεύω ότι το να βγω και να μιλήσω εγώ, για το θέμα της δικής μου σεξουαλικότητας είναι αδιάφορο. Αυτό το οποίο εγώ οφείλω να πω, ως άνθρωπος της τηλεόρασης, και μ’ ενδιαφέρει πολύ περισσότερο, παρά μια ατάκα που θα καπελώσει το πραγματικό νόημα, είναι μια κουβέντα προς τους γονείς που έχουν παιδιά γκέι: να είναι περήφανοι για τα παιδιά τους, να τα αγαπάνε, να μην τα αφήνουν ανοχύρωτα στο μίσος και τη βλακεία που υπάρχει εκεί έξω. Να καταλάβουν ότι δεν είναι ντροπή να είσαι γκέι. Ντροπή είναι να είσαι τεμπέλης, να είσαι κουτσομπόλης και αχαΐρευτος, ντροπή είναι να μην προσπαθείς. Κι όταν βλέπετε στην τηλεόραση ή εκεί έξω ανόητους ανθρώπους να λένε χυδαία πράγματα, κλείστε την. Αυτά είναι ντροπή. Αυτά η Ελλάδα αρνείται να τα λύσει. Δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να ξυπνήσει από τους μικροαστισμούς και όσα έβλεπε στις ελληνικές ταινίες του ’60. Ότι πρέπει η ταινία να τελειώσει με τον γάμο.»
