Όλο και πληθαίνουν οι φωνές στα προοδευτικά «πηγαδάκια» περί σύμπλευσης – συνεργασίας των κομμάτων που βρίσκονται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Έριξε και ο Αλέξης Τσίπρας το απαραίτητο «λάδι» τις τελευταίες μέρες, δεν θέλει και πολύ. Ο προοδευτικός κόσμος έχει τόσο πολύ ανάγκη να πιαστεί από κάπου. Οι μεν, λέει, θέλουν εκείνους, αλλά δεν θέλουν τους άλλους. Οι δε, λέει, δεν θέλουν εκείνους, αλλά θέλουν τους άλλους. Όρους θέτουν οι μεν, προϋποθέσεις οι δε. Μπερδευτήκατε; Το ίδιο και οι εμπλεκόμενοι.
*** Όλα τα κόμματα έχουν στις τάξεις τους στελέχη που θέλουν μια τέτοια συνεργασία και στελέχη που αντιδρούν. Το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά στους ψηφοφόρους. Κάποιοι είναι υπέρ, κάποιοι άλλοι κατά και κάποιοι τρίτοι είναι υπό σκέψη. Λογικό. Υπάρχει ο χώρος και φυσικά ο χρόνος, ώστε όλες αυτές οι ζυμώσεις – και στο εσωτερικό των κομμάτων και μεταξύ των ψηφοφόρων – να συνεχιστούν για πολύ καιρό ακόμα. Για μήνες, για χρόνια, γιατί όχι για δεκαετίες. Κι αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης βαρεθεί κάποια στιγμή να κυβερνάει, τότε – ποιος ξέρει – ίσως να έχουν ωριμάσει και οι συνθήκες για κάποιου είδους συνεργασία μεταξύ αυτών των κομμάτων. Αυτά, γιατί ακούω ότι δεν είναι ακόμα εύφορο το έδαφος για συνεργασίες.
*** Εγώ, πάλι, από την πλευρά μου, δεν ξέρω πώς πρέπει να χαρακτηρίσω όλο αυτό το φαινόμενο της εσωστρέφειας στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάει από το κακό στο χειρότερο, το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει ικανό να αποτελέσει κυβερνητική λύση, το ΚΚΕ απομονωμένο, η Νέα Αριστερά στο πουθενά και εκεί κοντά της ο Στέφανος Κασσελάκης και το ΜέΡΑ25. Αντίθετα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου καπάρωσε για τα καλά τη δεύτερη θέση και συνεχίζει απτόητη.
*** Φανταστείτε μόνο την ανάγκη που υπάρχει στην κοινωνία! Η Πλεύση Ελευθερίας δεν ξέρω καν αν έχει γραφεία, δεν ξέρω καν αν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα. Όσο για τα στελέχη; Τα διαβάζετε και τα ξέρετε. Παρ’ όλα αυτά, ναι, αυτό το κόμμα που υστερεί σε πολλά από τα υπόλοιπα, κατάφερε να πάρει τη δημοσκοπική «σκυτάλη» της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, θα μου πείτε ότι δεν σκότωσε και κανά θηρίο.
*** Η συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί ζητούμενο, για όποιον δεν το έχει καταλάβει, για την πλειοψηφία της προοδευτικής κοινωνίας και των ανθρώπων που διεκδικούν έναν άλλο βηματισμό της χώρας και θέλουν να στείλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο σπίτι του. Το αφήγημα του κινδύνου αλλοίωσης της πολιτικής ταυτότητας που βάζουν κάποιοι στο τραπέζι, φαντάζει μικρό και ανούσιο μπροστά στις συνθήκες που έχει δημιουργήσει η χειρότερη και πιο επικίνδυνη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Όσοι ταμπουρωθούν πίσω απ’ αυτό θα το μετανιώσουν. Δεν ξέρω πότε, αλλά θα το μετανιώσουν.
*** Υπάρχουν, που λέτε, στιγμές που η ιστορία έρχεται και σου χτυπά την πόρτα. Αν δεν ανοίξεις την ώρα που πρέπει και ανοίξεις, αργότερα, τότε θα δεις ότι εκεί δεν θα είναι κανείς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Οι επικεφαλής των κομμάτων πρέπει να ακούσουν το χτύπημα στην πόρτα. Το πώς μπορεί να εξελιχθεί όλο αυτό, εφόσον υπάρξει τελικά η συναίνεση, δε το ξέρει κανείς. Για την ώρα οι εμπλεκόμενοι ας ακούσουν το χτύπημα στην πόρτα.
H NTAMA
