Ο κ Μητσοτάκης απεκδύθηκε τον χιτώνα του Μωυσέως πριν καταντήσει γι’ αυτόν χιτώνας του Νέσσου. Υιοθέτησε την σαφώς συμπαθέστερη εικόνα του ανθρώπου που μάχεται μα δεν τα καταφέρνει και το κοινό του αναγνωρίζει το ελαφρυντικό της προσπάθειας. Ας πούμε ότι ξεχάσαμε τη υπερδιετή οίηση κι αμετροέπεια και το συζητάμε.
Κινήθηκε στην Βουλή σε γραμμή Σόλωνος «γηράσκω αεί διδασκόμενος» αν και τα συνεχιζόμενα «μαθήματα» στα παθήματα άλλων, δεν ακούστηκαν τόσο ως σοβαροφανή ρητά από τις μαθητικές εκθέσεις του Κολλεγίου Αθηνών Θύμισαν περισσότερο το βιτριολικό χιούμορ εκείνου εκ των «Δέκα Μικρών Μήτσων» που θα έλεγε Μ’ αρέσουν οι καταστροφές, βελτιώνομαι!
Με την καρικατούρα εκείνη ο Λάκης Λαζόπουλος ειρωνευόταν κάποιον που ούτε οι παρατηρήσεις του άρεσαν γιατί ήταν εξαιρετικά ανασφαλής ούτε κανένα περιθώριο βελτίωσης είχε. Ας εξετάσουμε αν η επικοινωνιακή στροφή υπήρξε κάτι το πειστικό κι ειλικρινές ή ήταν μια καρικατούρα:
Πρώτον: Η περίπτωση του Α-παραίτητου κ. Στυλιανίδη
Την νέα γραμμή ο κ Πρωθυπουργός θα έπρεπε να την έχει εξηγήσει καλύτερα και στον υπουργό του κ Στυλιανίδη. Ο υπουργός επέμεινε στο μοτίβο ενός παρεξηγημένου Μεσσία που προσήλθε με διάθεση αυτοθυσίας και ανιδιοτελούς προσφοράς σε μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, η οποία όμως τον εξέπληξε αρνητικά. Ας μην σχολιάσουμε ποια ακριβώς εξασφαλισμένη καριέρα εγκατέλειψε ούτε πως και γιατί ο κ Μητσοτάκης αναζήτησε Μεσσία μετά το κάζο Αποστολάκη, γιατί θα γίνουμε κακοί.
Θα σταθώ στο «δίπορτο» εκ μέρους ενός ανθρώπου που σπούδασε στην Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης (κλάση Καστανίδη, Βενιζέλου, Χρυσοχοίδη κά), ενεπλάκη από νωρίς με την πολιτική κι όμως …δεν κατάλαβε εγκαίρως τις παθογένειες. Παρότι σκληρός εκσυγχρονιστής δεν είχε ακούσει καν τον κ Κ Σημίτη να αναφωνεί «Αυτή είναι η Ελλάδα!» Η χώρα δηλαδή όπου χέρι χέρι βαδίζουν η πρόοδος με την καθυστέρηση, η τάξη με το χάος, ο ηρωισμός με την αδιαφορία …
Άρα το «δεν ήξερε, δεν ρώταγε;» θα ήταν πολύ επιεικές για τον κ Στυλιανίδη. Είναι Έλληνας και μάλιστα της Ελλάδας κι όχι της διασποράς, σχεδόν Ελλαδίτης όπως λένε κι οι Κύπριοι. Όσο κι αν τον βολεύει να το αποποιείται στα δύσκολα, δικαιώνοντας ανοησίες που ακούστηκαν το καλοκαίρι περί αλλοδαπού υπουργού.
Ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα δίπορτου είναι τα όσα λεγόταν στην Κύπρο σε παρόμοιες περιπτώσεις ανάληψης πολιτικής ευθύνης. Εκεί η αρνητική έκπληξη χρεωνόταν ανάποδα, στις κυπριακές τάχα ιδιαιτερότητες: «Πολιτική ευθιξία, ευθύνη.. Φράσεις «ξένες» στη νήσο Κύπρο. Αλλεπάλληλα θλιβερά γεγονότα έπεσαν στα «μαλακά» από τους εκάστοτε πολιτικά ή διοικητικά προϊστάμενους Υπάρχουν ωστόσο και οι λαμπρές εξαιρέσεις, με την πρωτοκαθεδρία να κατέχει ο Χρίστος Στυλιανίδης, ο οποίος επικαλούμενος λόγους «αρχής σε θέματα εξυγίανσης και διαφθοράς της δημόσιας ζωής», παραιτήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1999 από τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στην κυβέρνηση Κληρίδη, μετά τις καταγγελίες εναντίον του τότε ΥΠΕΣ Ντίνου Μιχαηλίδη για διαφθορά». Περισσότερα στο: https://www.alphanews.live/politics/analipsi-eythynis-oi-exaireseis-toy-kypriakoy-kanona-binteo
Φαίνεται ότι έστω και σε μεγάλη ηλικία ο κ Στυλιανίδης κατανόησε τελικώς την ετυμολογία της αρχαίας ελληνικής λέξης απαραίτητος. Εκ του στερητικού -α και του παραιτούμαι.
Δεύτερο: Η συγγνώμη προς 3.000 αλλά όχι και προς 23.500
Η ταλαιπωρία και η έκθεση σε κίνδυνο είναι πράγματα αναστρέψιμα Ακόμη κι οι ζημίες αποζημιώνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ο θάνατος είναι όμως μη αναστρέψιμος, οριστικός κι αμετάκλητος.
Ο αριθμός των αποτρέψιμων θανάτων είναι πολύ μεγαλύτερος. Ακόμη κι αν δεν ήταν όλοι οι θάνατοι αποτρέψιμοι αλλά μόνο οι μισοί ή το ένα τρίτο εξ αυτών. Ακόμη κι έτσι, με υπολογισμούς Λύτρα-Τσιόδρα ή χωρίς, μιλάμε για πολλές χιλιάδες. Δεν θα σταθώ εδώ στις προφανείς ευθύνες αλλά στο ύφος
Σε αντίθεση με την κακοκαιρία ΕΛΠΙΔΑ όπου μιλούσαν σαν τις βρεγμένες γάτες στην πανδημία λίγο απείχαν από το να εγείρουν απαιτήσεις παρασημοφόρησης.
Εδώ δεν χρειάστηκε καν να τα ρίξουν σε φίλους ιδιώτες ή σε οικείους κρατικούς αξιωματούχους. Όλα καλά καμωμένα παρά τα συνεχή αρνητικά ρεκόρ.
Ο κ Μητσοτάκης που η χώρα του είναι πλέον χειρότερη από εκείνη του Μπόρις Τζόνσον έκανε αστειάκια στον κ Πολάκη. Ο υπουργός των 10.000 νεκρών σε 150ημέρες θητείας κάγχασε σαρδόνια αποκαλύπτοντας ότι η αντιπολίτευση ως κοράκι περιμένει τα απογευματινά δελτία του ΕΟΔΥ προκειμένου να επωφεληθεί πολιτικά. Ο κ Βορίδης εξέφρασε την πλήξη του από την επαναλαμβανόμενη συζήτηση περί πανδημίας. Ακόμη κι η ιατρός κα Γκάγκα έδειξε να συνηθίζει το υπουργικό ταγεράκι της αποποίησης ευθυνών και μας κάλεσε να μην ασχολούμαστε με τους νεκρούς.
Το τεχνικά πολύπλοκο του πράγματος, η ασπίδα των ηνωμένων ΜΜΕ που ξεπερνάει με υποδειγματική ψυχραιμία το ένα Μάτι κάθε ημέρα, οι στρεψοδικίες ενός θιάσου ακαδημαικών που έχουν πάρει διαζύγιο από την αλήθεια και μια αντιπολίτευση που μόνο δύο ή τρείς φορές ανέφερε την φράση ‘πολιτική ανοσίας αγέλης’, κάνουν τον Τραμπ και το don’t look up να φαντάζουν μαθητούδια.
Εκεί λοιπόν που οι ευθύνες δεν είναι εξίσου προφανείς και καταλογίσιμες, αν και είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερες, δεν ζητούν συγγνώμη αλλά κάνουν πλακίτσες. Άρα η διάθεση μετάνοιας τους είναι ευθέως ανάλογη όχι του πόνου που προκαλούν αλλά του βαθμού που τους πήραν χαμπάρι. Ωραία αίτηση συγγνώμης κι ειλικρινέστατη. Αυτό που θα έλεγε και το πολιτικό στερεότυπο, από τα βάθη της καρδιάς τους!
Τρίτον: Κάποιος ΦΘΟΥ …
Εκεί που το τερμάτισε ο κ Πρωθυπουργός ήταν όταν προσπάθησε να αστειευτεί με το επώνυμο του Μένανδρου (Μένιου). Κάποιος Φθου… είπε υποδυόμενος ότι δεν ξέρει καν να το εκφέρει. Δεν ήταν το δυνατό ατού του τα ανέκδοτα ούτε κάν ως μαθητής στο Κολλέγιο, πόσο μάλλον να μας λέει κάποιος Φθου, ο άνθρωπος που ηγείται της trash νουδου. Μπροστά σε αυτή την ιστορία οι ‘Δημήτρη μου’ Λιγνάδης και Γεωργιάδης της Μολδαβίας δεν κάνουν ούτε για καθηγητές στην ΑΣΟΕΕ.
Η συγγνώμη για την ΕΛΠΙΔΑ υπήρξε ΑΠΕΛΠΙΔΑ κι όσοι αρέσκονται σε ποδοσφαιρική αποτίμηση της πολιτικής συμπέραναν αβίαστα: ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ-ΜΟΜΦΗ ΤΣΙΠΡΑ 0-3
