«H μεμονωμένη αστοχία» που επικαλούταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης «αποκαλύπτεται ότι επαναλαμβάνεται στο πρόσωπο υπουργών», τόνισε σε ανάρτηση – παρέμβασή του για το σκάνδαλο των υποκλοπών ο Θανάσης Καμπαγιάννης, αφήνοντας αιχμές για «νομοθετικές πρωτοβουλίες που εκκινούν από ένα Υπουργικό Συμβούλιο του οποίου τα μέλη είναι πιθανόν να τελούν υπό καθεστώς εκβιασμού, με επαπειλούμενη χρήση του υλικού των υποκλοπών», οι οποίες «δηλητηριάζουν τη Βουλή και το σύνολο των δημοκρατικών θεσμών: το δηλητήριο της επιμολυσμένης κυβερνητικής πηγής απειλεί να νεκρώσει κάθε τι που αρδεύεται από αυτήν».
«Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να προσπεράσουν τις νεότερες αποκαλύψεις, δικαιώνοντας τη στρατηγική του μιθριδατισμού που εφαρμόζει η κυβέρνηση: η πολιτική τους παρουσία στο Κοινοβούλιο πρέπει να προσαρμοστεί πλέον στο μέγεθος της εκτροπής που αποκαλύπτεται (και δεν εννοώ φυσικά μια άσφαιρη “πρόταση μομφής”», υπογραμμίζει ο Θανάσης Καμπαγιάννης που κάνει λόγο για τις μεγάλες ευθύνες που προκύπτουν για την αντιπολίτευση, όσον αφορά τον τρόπο δράσης της για τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
«Κάθε συμμόρφωση στην κοινοβουλευτική κανονικότητα μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής οργάνωσης που έδρασε (και δρα;) μέσα στην ΕΥΠ μπορεί να θεωρηθεί ως συνενοχή», αναφέρει ο δικηγόρος και μέλος της κίνησης «Πρωτοβουλία Ώρα Μηδέν».
Αναλυτικά:
Ώρα απόδοσης ευθυνών για την κυβέρνηση, αλλά και ώρα επιλογών για την αντιπολίτευση
Η αποκάλυψη της παρακολούθησης Χατζηδάκη από την ΕΥΠ με εισαγγελικές διατάξεις για λόγους εθνικής ασφάλειας συνιστά τομή στη συζήτηση για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Όπως επισημαίνει η Πρωτοβουλία Ώρα Μηδέν στην ανακοίνωσή της (βλ. πρώτο σχόλιο), ειμαστε πλέον σε νέα φάση, μιλάμε δηλαδή για Σκάνδαλο Υποκλοπών 2.0. Η “μεμονωμένη αστοχία” για την οποία μιλούσε ο Πρωθυπουργός τον Αύγουστο στην περίπτωση Ανδρουλάκη αποκαλύπτεται ότι επαναλαμβανόταν στο πρόσωπο υπουργών.
Προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι η απεύθυνση δεν μπορεί πλέον να είναι μόνον απέναντι στον Πρωθυπουργό με την απαίτηση της παραίτησης, ούτε μόνον απέναντι στην κυβέρνηση που δεν μπορεί να συνεχίσει τη θητεία της. Είναι ανάγκη να μιλήσουμε για την ποινική λογοδοσία των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση, δηλαδή και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η ευθύνη των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι μείζων. Κάθε συνέχιση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας με όρους τυπικής καθημερινότητας βαρύνει πλέον και τα ίδια. Νομοθετικές πρωτοβουλίες που εκκινούν από ένα Υπουργικό Συμβούλιο του οποίου τα μέλη είναι πιθανόν να τελούν υπό καθεστώς εκβιασμού, με επαπειλούμενη χρήση του υλικού των υποκλοπών, δηλητηριάζουν τη Βουλή και το σύνολο των δημοκρατικών θεσμών: το δηλητήριο της επιμολυσμένης κυβερνητικής πηγής απειλεί να νεκρώσει κάθε τι που αρδεύεται από αυτήν.
Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να προσπεράσουν τις νεότερες αποκαλύψεις, δικαιώνοντας τη στρατηγική του μιθριδατισμού που εφαρμόζει η κυβέρνηση: η πολιτική τους παρουσία στο Κοινοβούλιο πρέπει να προσαρμοστεί πλέον στο μέγεθος της εκτροπής που αποκαλύπτεται (και δεν εννοώ φυσικά μια άσφαιρη “πρόταση μομφής”).
Κάθε συμμόρφωση στην κοινοβουλευτική κανονικότητα μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής οργάνωσης που έδρασε (και δρα;) μέσα στην ΕΥΠ μπορεί να θεωρηθεί ως συνενοχή.
