Κομβική για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ψηφοφορία της 15ης Μαΐου για πρόεδρο και Κεντρική Επιτροπή μεταξύ των περίπου 60.000 μελών του κόμματος σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα μάλιστα με κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, η επιβεβαίωση και σε αυτή την κάλπη του ποσοστού (74%) με το οποίο πέρασε από τους συνέδρους η σχετική πρόταση και η αποτύπωσή του στην ανθρωπογεωγραφία της νέας ΚΕ θα λύoουν τα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, αφού θα πρόκειται για «καθαρή» εντολή να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ κορμό της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης της χώρας με συμμέτοχους, χωρίς αστερίσκους, τους πολίτες. Αλλωστε, λένε στελέχη κοντά στον πρόεδρο, ουδέποτε στο συνέδριο «αμφισβητήθηκε η πολιτική και προγραμματική ενότητα». Γι’ αυτό και η πλευρά της μειοψηφίας κατέστησε κυρίαρχο το διαδικαστικό.
Τα ίδια στελέχη χαρακτηρίζουν τη 15η Μαΐου «γιορτή της δημοκρατίας» και «ορόσημο», αφού «χιλιάδες μέλη του κόμματος θα προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν τη συλλογική του ηγεσία, τον πρόεδρο και τη νέα Κεντρική Επιτροπή». Και θέτουν τον κομματικό μηχανισμό σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού.
Οπως λένε χαρακτηριστικά: «Το μήνυμα της κάλπης πρέπει να είναι μήνυμα ελπίδας για την αρχή του τέλους του Κυριάκου Μητσοτάκη και την πολιτική αλλαγή, καθώς και ελπίδας για την άσκηση μιας διαφορετικής πολιτικής που θα είναι κοντά στα προβλήματα των πολιτών».
Το κάλεσμα απευθύνεται σε κάθε αριστερό, προοδευτικό, δημοκρατικό πολίτη που θέλει να στηρίξει τις 5+1 προγραμματικές δεσμεύσεις για προοδευτική κυβέρνηση και παράλληλα να ενισχύσει το αίτημα για πολιτική αλλαγή.
Μία κάλπη, τρία κομβικά ερωτήματα
Επί της ουσίας θα στηθούν τρεις κάλπες. Μία για τις εκκρεμότητες του καταστατικού, όπως για παράδειγμα το ψηφιακό άλμα του κόμματος και η αυτοδίκαιη εγγραφή μελών μέσω της πλατφόρμας isyriza. Μία για την απευθείας εκλογή των νομαρχιακών επιτροπών από τα μέλη του κόμματος και τις ποσοστώσεις φύλου στις εσωκομματικές ψηφοφορίες αλλά και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και μία για πρόεδρο και Κεντρική Επιτροπή.
Η εγγραφή μελών για την εκλογή προέδρου θα μείνει ανοιχτή μέχρι και την ώρα της κάλπης. Για την ανθρωπογεωγραφία της νέας Κεντρικής Επιτροπής ο πήχης, από την πλευρά της ηγεσίας, μπαίνει στη δυνατότητα των μελών της να υπηρετήσουν καλύτερα τις αποφάσεις του πρόσφατου συνεδρίου.
Πώς αυτοπαγιδεύτηκε η Ομπρέλα
Σε όλα τα παραπάνω η πλευρά της Ομπρέλας είναι αρνητική, αλλά οι ενστάσεις της κρίθηκαν από την πλειοψηφία του συνεδρίου. Για παράδειγμα, το θέμα που έθεσε για την εγγραφή νέων μελών στο κλείσιμο είχε απαντηθεί από την Επιτροπή Καταστατικού λίγες ώρες πριν. Γι’ αυτό και ήταν πολλοί εκείνοι που δεν αντιλήφθηκαν τον λόγο που έγινε ό,τι έγινε, πλην ίσως για τη δημιουργία εντυπώσεων και διακριτού λόγου.
Και πάλι όμως, η ένταση που δημιουργήθηκε το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής με πρωταγωνιστές στελέχη της όπως ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ξένισε αρκετούς. Ειδικά από τη στιγμή που τα στελέχη της Ομπρέλας για όλα τα θέματα που ενσκήπτουν στην επικαιρότητα προκρίνουν, στο όνομα του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, τους χαμηλούς τόνους, ενώ υψώνουν τους τόνους στο εσωτερικό του κόμματος.
Και εδώ όμως ο τρόπος που ο Αλ. Τσίπρας χειρίστηκε το θέμα ήταν ενδεικτικός της εσωκομματικής δημοκρατίας, η οποία αποτελεί κατάκτηση, όπως λένε στον ΣΥΡΙΖΑ. «Σε κανένα άλλο κόμμα ο πρόεδρος δεν θα απαντούσε σε μεμονωμένη πρόταση στελέχους του κόμματος προκρίνοντας μια συμβιβαστική λύση» σημειώνουν με νόημα.
Για την ουσία η μειοψηφία επέλεξε να «κολυμπήσει» σε πολύ βαθιά για εκείνη νερά. Το αίτημα του προέδρου για άνοιγμα του κόμματος στο εκλογικό σώμα που το στήριξε το 2019 είναι γενικά αποδεκτό από τους προοδευτικούς πολίτες. Δύσκολα κάποιος μπορεί να πάει απέναντι σε αυτό. Και ακόμη πιο δύσκολο είναι να εξηγήσει επαρκώς γιατί τα μεγαλοστελέχη, επί σειρά ετών, του κόμματος θεωρούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ικανά να ψηφίζουν το κόμμα κάθε τετραετία στις εκλογές και να στέλνουν τους ίδιους στα βουλευτικά και υπουργικά έδρανα και δεν τα θεωρούν ικανά να ψηφίζουν για μέλη της Κεντρικής Επιτροπής!
Το επιχείρημα για μέλη που θα ψηφίζουν μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια και μετά θα εξαφανίζονται δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Αφενός διότι ποιος είναι εκείνος που θα προεξοφλήσει τη στάση των νέων μελών, αφετέρου γιατί η δυνατότητα να ψηφίζεις για πρόεδρο και ΚΕ είναι από μόνη της κίνητρο για συμμετοχή στα εσωκομματικά δρώμενα. Άλλωστε, το κόμμα είναι εκείνο που πρέπει να «κατεβαίνει» στην κοινωνία και όχι το αντίθετο.
Για πολλούς εντός της Κουμουνδούρου το πραγματικό πρόβλημα είναι η συγκρότηση των ψηφοδελτίων στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Εξάλλου ένα από τα επιχειρήματα της Ομπρέλας είναι ότι με τις αλλαγές επιβραβεύεται μια ιδιότυπη αναγνωρισιμότητα στελεχών που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 38% και οδήγησαν ένα μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στα κυβερνητικά έδρανα.
Κανείς όμως δεν δικαιούται να θεωρεί εαυτόν ισόβιο στα βουλευτικά και υπουργικά έδρανα και τέτοιες αντιλήψεις δύσκολα θα υποστηριχτούν από την κοινωνία, πλην ενός κλειστού κομματικού συστήματος διαιώνισης της εξουσίας.
