Τα είχαμε ξεχάσει από το 2018. Κάτι η έξοδος από τα μνημόνια επί ΣΥΡΙΖΑ, κάτι οι ελάχιστες μεν αλλά επαρκώς προπαγανδισθείσες από τα ακριβοπληρωμένα ΜΜΕ ενισχύσεις λόγω πανδημίας, κάτι το παραμύθι της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι έρχονται καλύτερες ημέρες στην οικονομία, οι «φίλοι» μας των θεσμών μας ξαναθυμήθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Για το «καλό» μας πάντα!
Ετσι στην τελευταία έκθεσή τους οι «παλιόφιλοι» του ΔΝΤ πρότειναν ξανά αυτά που υποστηρίζουν εδώ και πάνω από δέκα χρόνια. Ζητάει εξοικονόμηση πόρων, επί το ευγενικότερο, από τις δαπάνες για τις συντάξεις, από τους μισθούς του Δημοσίου τομέα, και βέβαια από τις ΔΕΚΟ. Επί του πραγματικού, μειώσεις μισθών και συντάξεων και πώληση οτιδήποτε δημοσίου.
Από την άλλη πλευρά τα «παιδιά» των Βρυξελλών βλέπουν δημοσιονομικούς κινδύνους, ως εκ τούτου ενισχυμένη εποπτεία και δεν απαντούν στο τι θα γίνει την επόμενη χρονιά με τις δεσμεύσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Κρύβοντας ουσιαστικά την πραγματικότητα κάτω από μια κατ΄ επίφαση θετική έκθεση, η οποία όμως στέλνει στο μακρινό 2047 τη μείωση του χρέους κάτω από το 100% του ΑΕΠ.
Βούτυρο στον άκρατο νεοφιλευθερισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη και των «σοφών» συμβούλων του.
Τα μαύρα σύννεφα πάνω από τους εργαζόμενους, του νέους, τους ανέργους και τους μικρούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες όχι απλά πυκνώνουν αλλά γίνονται και εξόχως απειλητικά, άσχετα αν η προπαγάνδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη προσπαθεί, και δυστυχώς εν μέρει το καταφέρνει, να κάνει το μαύρο άσπρο, έχοντας στόχο τις πρόωρες εκλογές πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.
Κανείς, εκτός από τους ελάχιστους φίλους του Κυριάκου, όμως δεν δικαιούται να μην λαμβάνει υπόψη του τα δεδομένα που είναι ανοιχτά μπροστά του.
