Υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα που βγήκε από την κάλπη της περασμένης Κυριακής, όπως υπάρχουν και ορισμένες εξηγήσεις που διακινούνται με περισσή ευκολία από το ίδιο βράδυ, σε επίρρωση της αρχής «η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, ενώ η ήττα είναι ορφανή», αν και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ο «αίρων την αμαρτία του κόσμου» (της Αριστεράς) είναι γνωστός και όχι μόνο στους εγκάθετους του καθεστώτος.
Το συμπέρασμα είναι ότι η προοδευτική παράταξη (με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ) ηττήθηκε κατά κράτος ιδεολογικά από τη συντηρητική παράταξη, ιδιαίτερα όταν οι ακροδεξιές και ναζιστικές παραφυάδες στα δεξιά της Δεξιάς κατόρθωσαν να εκπροσωπηθούν στη Βουλή με σχετική άνεση. Μάλιστα δε όχι ένας ή δύο, αλλά τρεις ακροδεξιοί κομματικοί σχηματισμοί ξεπέρασαν τον πήχη εισόδου, καθιστώντας τη νέα Βουλή οκτακομματική.
Η εμφατική επικράτηση του συντηρητισμού, του ρατσισμού και της μισανθρωπίας και «η στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της» δεν εξηγούνται από την κατά Βορίδη διαπίστωση «γιατί οι ιδέες της Αριστεράς είναι ελαττωματικές», αλλά από την επιτυχημένη εφαρμογή της προτροπής του «ο Κυρ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία».
Αποδεδειγμένα πλέον και απολύτως ορατά το καθεστώς Μητσοτάκη με χειρουργικό και επιτυχή τρόπο προχώρησε παρεμβαίνοντας στον σκληρό πυρήνα του κράτους ώστε η προοδευτική παράταξη όχι μόνο να μην έρθει στην εξουσία, αλλά να μην μπορεί καν ως αντιπολίτευση να ελέγχει, να φρενάρει και να μπαίνει ανάχωμα στην αχαλίνωτη επέλαση του καθεστώτος.
Οπως έγραφε η Αγγλίδα συγγραφέας Μαίρη Σέλεϊ στο «Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας»: «Επρεπε να ήμουν ο δικός σου Πρωτόπλαστος, αλλά τελικά μάλλον είμαι ο Εκπεσών Αγγελος».
Οι εξηγήσεις που αβίαστα δίδονται από κάποιους μετά το εκλογικό αποτέλεσμα είναι:
Το άνοιγμα στον μεσαίο χώρο έγινε με εκπτώσεις στον ριζοσπαστικό και αριστερό μας λόγο.
Χάριν του κυβερνητισμού ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχασε την αριστερή ψυχή του.
Το άκριτο άνοιγμα των θυρών σε νέα μέλη αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά και τραυμάτισε την οργανωτική δομή του κόμματος.
Η σταδιακή μετάλλαξη του κόμματος από ριζοσπαστικό σε αρχηγοκεντρικό οδήγησε στο γήπεδο του αντιπάλου, στο οποίο διαθέτει καθολική υπεροπλία.
Η απορία που γεννάται διαβάζοντας τον πίνακα των εκλογικών αποτελεσμάτων και ακούγοντας τις εξηγήσεις είναι: Γιατί δεν ενισχύθηκαν τα κόμματα που τοποθετούνται αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ;
Γιατί η Δεξιά και η ακροδεξιά συναθροίζουν το 53,32% και η κεντροαριστερά μόλις το 40,55%;
Εάν το εκλογικό αποτέλεσμα ερμηνευτεί με αριστερό «λυσάρι τσέπης», τότε, όπως έλεγε ο Φινλανδός πρώην επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ Ολι Ρεν, «καλό κουράγιο».
