Ένας Λιβανέζος επιχειρηματίας επιστρέφει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε και ξεκινά επιχείρηση εξωραϊσμού της θέλοντας να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία
Η συνοικία Ουζάι στα νότια προάστια της Βηρυτού δεν έχει την καλύτερη δυνατή φήμη. Από πολλούς Λιβανέζους θεωρείται προπύργιο της Χεζμπολάχ, ενώ οι συνθήκες ακραίας φτώχειας και παράνομου εμπορίου – κυρίως εξαρτημάτων αυτοκινήτων – βρίσκονται στο προσκήνιο. Για τους περισσότερους αποτελεί μια κακόφημη φτωχογειτονιά.
Για τον Αγιάντ Νάσερ, ωστόσο, αποτελεί ένα μέρος που μπορεί κανείς να χτίσει τα όνειρά του. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Κλοέ Ντομά, το οποίο δημοσιεύτηκε στο βρετανικό ειδησεογραφικό φορέα Middle East Eye, ο Λιβανέζος επιχειρηματίας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη συνοικία Ουζάι και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τα κτηματομεσιτικά ιδρύοντας τη δική του εταιρεία, η οποία του απέφερε πολλά κέρδη.
Θέλοντας, όμως, να γκρεμίσει τα στερεότυπα που αφορούν την παλιά του γειτονιά επέστρεψε στη Βηρυτό και επένδυσε 103.000 ευρώ στη δημιουργία τεράστιων τοιχογραφιών από Λιβανέζους και διεθνείς καλλιτέχνες στα ξεχασμένα κτίρια της περιοχής. Με την ομάδα του, συγκέντρωσε επίσης εθελοντές για να καθαρίσουν τους δρόμους και την παραλία από τα σκουπίδια.
«Θέλησα να επιστρέψω στις ρίζες μου και να προσφέρω κάτι στη χώρα μου. Με χρώματα και ζωγραφιές ανανεώνουμε τους δρόμους και φέρνουμε χαρά,» λέει ο Νάσερ.
Το εγχείρημα έχει ήδη τραβήξει την προσοχή των επισκεπτών, οι οποίοι θέλουν να δουν από κοντά τις πολύχρωμες τοιχογραφίες. Οι κάτοικοι της περιοχής ελπίζουν ότι σταδιακά αυτό θα επηρεάσει θετικά και την τοπική οικονομία.
Τα πρώτα καλά σημάδια έχουν ήδη φανεί. Μετά την ανανέωση της συνοικίας, ο Ζαμέλ Μπραχίμ Ταμπάραβ αποφάσισε να ανοίξει ένα μανάβικο για να καλύψει τις ανάγκες των τουριστών και του κοντινού εστιατορίου, το οποίο λόγω αυξανόμενης επισκεψιμότητας χρειάζεται περισσότερες προμήθειες.
Χάρη στα θετικά σχόλια που έχει λάβει το πρότζεκτ του Νάσερ, ο Λιβανέζος επιχειρηματίας σκέφτεται να το επεκτείνει και σε άλλες περιοχές.
Ωστόσο, το εν λόγω καλλιτεχνικό πρότζεκτ έχει δεχθεί και αρνητική κριτική, καθώς ορισμένοι θεωρούν ότι βασικό πρόβλημα της περιοχής είναι η φτώχεια και όχι οι βρώμικοι τοίχοι των κτιρίων της. «Πρόκειται για προσπάθεια εντυπωσιασμού, μας περνούν για χαζούς. Η ζωή μου είναι πολύ δύσκολη, δεν έχω χρήματα να συντηρήσω την οικογένειά μου,» λέει ο 29χρονος Αλί, κάτοικος της συνοικίας Ουζάι και συμπληρώνει: «Δεν έχω ανάγκη από καλλιτέχνες, έχω ανάγκη από δουλειά».
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Μόνα Χαρμπ, καθηγήτρια αστικών μελετών στο αμερικανικό πανεπιστήμιο της Βηρυτού, υποστηρίζει: «Φαίνεται ωραίο, αλλά δεν προσφέρει πολλά στους κατοίκους. Αυτοί χρειάζονται υποδομές και θέσεις εργασίας, όχι μπογιά στους τοίχους. Με όλα τα χρήματα που επένδυσε, ο Νάσερ θα μπορούσε να είχε λύσει πραγματικά προβλήματα.»
Ωστόσο, ο Νάσερ είναι πεπεισμένος ότι «προτού ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει μέσα στα σπίτια, πρέπει πρώτα να τα ομορφύνουμε».