Όταν πέρυσι τον Δεκέμβριο ο ΔΟΛ έπνεε τα λοίσθια φώναζε η ημεδαπή διαπλοκή ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τον ΔΟΛ»! Τώρα που ο ΠΗΓΑΣΟΣ βρίσκεται ένα βήμα πριν το κλείσιμο ουδείς μοιάζει να ενοχλείται.
Όταν τον Ιανουάριο το κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτής Επικρατείας και πρόεδρος του Δ.Σ της Αυγής και κουμπάρος του Ψυχάρη Β. Μουλόπολος, αναλάμβανε να «σώσει» τον υπερχρεωμένο ΔΟΛ γινόταν το έλα να δεις. Όταν πρώην βουλευτές της ΝΔ και μεγαλοδημοσιογράφοι με εγνωσμένα αντιΣΥΡΙΖΑϊκά αισθήματα αναλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις σε μεγάλα ΜΜΕ τηρείται σιγή ιχθύος ανά την Επικράτεια.
Όταν ο Ιβάν Σαββίδης (έχοντας εκδηλώσει την προτίμησή του στον Αλέξη Τσίπρα) φιλοδοξεί να πάρει τον ΔΟΛ και το Mega, η ΝΔ και ο διαπλεκόμενος Τύπος σηκώνουν σκόνη, πολύ σκόνη και απειλούν εμμέσως πλην σαφώς ότι αυτό δεν θα περάσει.
Όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης (γνωστός φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη) παίρνει και τον ΔΟΛ μούγκα στη στρούγκα. Όταν στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περνά όλη η επιχειρηματική και κρατικοδίαιτη ελίτ των τελευταίων δεκαετιών για να δώσει τα διαπιστευτήριά της στον πρόεδρο της ΝΔ ουδείς οσμίζεται κάποια νέα η παλιά διαπλοκή.
Είναι η ίδια ελίτ που στα χρόνια της κρίσης άφησε τις επιχειρήσεις Τύπου που διατηρούσε με το πορτοφόλι των τραπεζών, να καταρρεύσουν σφυρίζοντας κλέφτικα ενώ στα χρόνια «του μεγάλου του ωραίου και του αληθινού» στήριξε με το αζημίωτο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τέτοια αντίληψη για το κοινό μας σπίτι και τέτοια συναίσθηση εθνικής ευθύνης.
Φεύγουν κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια. Απλήρωτα θαλασσοδάνεια, απλήρωτους μισθούς και φέσια στην αγορά. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φούσκωσαν με την βοήθεια των μίντια την προσωπική τους περιουσία, που είναι μέσα σε όλες τις λίστες των υπεράκτιων και μη φορολογικών παραδείσων , που στο παρελθόν ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις και εκλεκτούς και που έδωσαν μάχη χαρακωμάτων για να μην πληρώσουν για τις τηλεοπτικές συχνότητες.
Να θυμίσω τα θαλασσοδάνεια των μιντιαρχών και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να θυμίσω το μισό υπουργικό συμβούλιο του Σημίτη που γεμίζει τα συρτάρια στις Εισαγγελίες, να θυμίσω τις μίζες, τις υπερκοστολογήσεις, τις λίστες της ντροπής και ων ουκ έστιν αριθμός από ομορφιές που μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια!
Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι είναι άλλο πράγμα ο τρόπος με τον οποίο η παρούσα Κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές (έγιναν και γίνονται λάθη αλλά είναι βαριές και οι ευθύνες των θεσμών) και άλλο ο τρόπος με τον οποίο Αντιπολίτευση και μιντιακό κατεστημένο επιχειρούν να κρύψουν τις ευθύνες τους και να τα φορτώσουν όλα στον ΣΥΡΙΖΑ, στάση που πολλές φορές καταλήγει σε ένα έξαλλο αντικομουνισμό με ανοησίες τύπου «Βενεζουέλας», «Λαϊκισμού», «Αριστείας», «Παραιτηθείτε» και «Μένουμε Ευρώπη».
Τα συγκεκριμένα μπλοκ είναι ότι πιο φθαρμένο, διαπλεκόμενο και υπεύθυνο για τα σημερινά μας χάλια υπάρχει σήμερα. Όλοι αυτοί γνωρίζουν καλά ότι σε ένα κράτος δικαίου και πραγματικής αριστείας και ανάδειξης των άξιων δεν θα περάσουν ούτε έξω από την πόρτα της όποιας εξουσίας.
Γι αυτό υπερασπίζονται με λύσσα το σύστημα που τους ανέδειξε και που τους επιβράβευσε ποικιλοτρόπως με μοναδικό προσόν τις σχέσεις τους με την εκάστοτε εξουσία. Και γι αυτό ακριβώς έδιναν και δίνουν μάχες χαρακωμάτων. Γι αυτό επιστρατεύουν τέτοια κραυγαλέα ψέματα.
Το κρίσιμο για τον Ελληνικό λαό είναι αν θα τους επαναφέρει στην εξουσία. Αν θα ξαναφέρει το life style τις πολιτικής στη θέση του οδηγού ή θα ολοκληρώσει αυτό που ο ίδιος ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 και επανεπιβεβαίωσε τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο. Και μετά ας βρει ο ίδιος ο λαός όποιους και όποιον θέλει να τον κυβερνήσει αν δεν του αρέσουν οι σημερινοί κυβερνόντες και οι συμφωνίες τους με τους Θεσμούς.
ΥΓ: Και όταν μιλάμε για ήττα εννοούμε την εδραία πεποίθηση των ημεδαπών ελίτ ότι μπορούν και πρέπει να ελέγχουν την εκάστοτε αιρετή εξουσία.
