Μια ομάδα συνδικαλιστών του ιδιωτικού τομέα αποφάσισε να συμπορευτεί με της δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και συγκεκριμένα με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμώντας μια διαφορετική διακυβέρνηση. Στην δήλωσή τους θέτουν ως κεντρικό άξονα τη διεύρυνση την ανασυγκρότηση και τον μετασχηματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος με Αριστερό πρόσημο.
Διαβάστε αναλυτικά το κάλεσμά τους:
Εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, είμαστε ενεργοί συνδικαλιστές και εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, που επί σειρά ετών δραστηριοποιούμαστε σε μια σειρά από μεγάλους και μικρότερους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα.
Η μακρόχρονη δράση μας μέσα στα συνδικάτα (σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, ΓΣΕΕ) υπηρέτησε και συνεχίζει να υπηρετεί και να προωθεί τις διαχρονικές παραδόσεις, αξίες και αρχές του εργατικού – συνδικαλιστικού μας κινήματος:
- τον ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων,
- τη δημοκρατία στους χώρους δουλειάς με την υπογραφή ΣΣΕ παντού,
- την ενότητα στη δράση του σ.κ., χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς όλων των δυνάμεων του και με στόχο τη συνεχή υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων,
- την αμέριστη αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, ανεξάρτητα από κλάδο, επάγγελμα και χώρο εργασίας
- την ουσιαστική αυτονομία και αυτοτέλεια του συνδικαλιστικού κινήματος
- την ταυτόχρονη οικοδόμηση συμμαχιών στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για τη βελτίωση και αναβάθμιση της μισθωτής εργασίας
Σε ότι αφορά τις ιδεολογικές, πολιτικές και συνδικαλιστικές μας αναφορές, όλοι και όλες μας προερχόμαστε (στον έναν ή άλλο βαθμό) από τους κόλπους της σύγχρονης ριζοσπαστικής και προοδευτικής Αριστεράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια.
Την ίδια στιγμή αντλούμε από την ίδια την Αριστερά, τις καλύτερες στιγμές των μεγάλων και διαχρονικών πολιτικών και κοινωνικών αγώνων της και της προσφοράς της για Δημοκρατία, Ισότητα, Αλληλεγγύη, για καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.
******
Σήμερα, όλοι και όλες μας έχουμε τη συσσωρευμένη εμπειρία από την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης μνημονικής λιτότητας που μας επέβαλλαν οι δανειστές και το μεγάλο κεφάλαιο και οι οποίες καθιέρωσαν ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα, αύξησαν τη φτώχεια και τις ανισότητες, συρρίκνωσαν τις συντάξεις και τους μισθούς, αύξησαν την ανεργία και τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης με μισθούς πείνας.
Μέσα σε δύσκολες συνθήκες και με το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα να βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις κρίσης στο εσωτερικό του, πρωτοστατήσαμε στον αγώνα για την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια που μας έβαλαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις
Αγωνιστήκαμε και στηρίξαμε την αύξηση του κατώτατου μισθού, την επαναφορά της υποχρεωτικής εφαρμογής των ΣΣΕ από τους εργοδότες, την επαναφορά της υποχρεωτικής Διαιτησίας του ΟΜΕΔ, τη δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, την αναβάθμιση του ΣΕΠΕ, την υποστήριξη των ανέργων, την αναδιανομή του πλεονάσματος στις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, την ουσιαστική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια)
Η επίσημη έξοδος από τα Μνημόνια το 2019 και τα όποια θετικά μέτρα λήφθηκαν τότε (μετά και από τους δικούς μας εργατικούς αγώνες) είχαν ένα πρώτο θετικό αποτύπωμα για τη σταδιακή άμβλυνση των συνεπειών τους στους εργαζόμενους (π.χ. αύξηση κατώτατου μισθού κατά 11%, επαναφορά και υποχρεωτικότητα ΣΣΕ, λειτουργία ΟΜΕΔ, ενίσχυση ΣΕΠΕ).
Ωστόσο, πολύ γρήγορα καταργήθηκαν από την ανάληψη της διακυβέρνησης στο τέλος της ίδιας χρονιάς από την ακραία νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και την ακροδεξιά συνιστώσα της εντός της Κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα το ξέσπασμα της πανδημικής κρίσης του Covid-19 και η διαχείριση των συνεπειών της στα πεδία της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας και της εργασίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποδείχθηκε καταστροφική. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και την τυχοδιωκτική και επικίνδυνη αντίδραση της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έμπλεξε την χώρα αντί να συμβάλει στον άμεσο τερματισμό του πολέμου που ξέσπασε στην Ουκρανία με απρόβλεπτες επιπτώσεις για την παγκόσμια ειρήνη και οικονομία.
*****
Η σημερινή διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ και τον Πρωθυπουργό έχει ακυρώσει τα όποια θετικά βήματα της πρόσφατης περιόδου που το εργατικό κίνημα πάλεψε και ακολούθησαν την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια.
- Οι μισθοί των εργαζομένων, οι συνθήκες εργασίας, όσα εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει ξαναβρίσκονται στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ο «εμβληματικός» νόμος Χατζηδάκη τέλειωσε ότι υπήρχε ως δικαίωμα των εργαζομένων: κατάργηση του 8ωρου/40ωρου, γενικευμένη κατάργηση της Κυριακής – Αργίας, επιβολή συνδικαλιστικού μητρώου που μας γυρίζει στη μετεμφυλιακή παρακολούθηση της συνδικαλιστικής δράσης, απόλυτη εξουσία στο διευθυντικό δικαίωμα, τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς.
- Η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης απέτυχε παταγωδώς, το δημόσιο σύστημα υγείας υπονομεύτηκε, μετατράπηκε σε μονοθεματικό και οι εργαζόμενοί του υποβαθμίστηκαν, μισθολογικά και εργασιακά, παρότι ήταν στην πρώτη γραμμή. Οι θάνατοι από Covid είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη. Οι ιδιωτικοί κλινικάρχες όχι μόνο δεν κλήθηκαν να συμβάλλουν στην πανδημία, αντιθέτως τους δόθηκε άφθονο κρατικό χρήμα για να νοσηλεύουν μη covid περιστατικά.
- Τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια διαλύθηκαν αδυνατώντας να παρέχουν τη στοιχειώδη εκπαίδευση με ασφαλείς συνθήκες μέσα στην Πανδημία και με μια Υπουργό Παιδείας να αποδεικνύεται σε ότι ανεπαρκές, οπισθοδρομικό και χειρότερο έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες.
- Η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση που διαλύει τα εισοδήματα των νοικοκυριών και των εργαζομένων όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά αντίθετα επιδεινώνεται από τις αποφάσεις της Κυβέρνησης που προχωρά ακάθεκτη στην απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ
- Από την άνοδο στην εξουσία του «επιτελικού κράτους», βιώσαμε έναν πρωτόγνωρο αυταρχισμό της Κυβέρνησης: εργατικοί αγώνες λοιδορήθηκαν, κινηματικές δράσεις κυνηγήθηκαν. Το Υπουργείο της δήθεν «Προστασίας του Πολίτη» εξαντλήθηκε στο κυνήγι «καταλήψεων», στο ξυλοδαρμό νέων και φοιτητών, στην προσπάθεια να μπει η Αστυνομία στα πανεπιστήμια και στην απαγόρευση κινητοποιήσεων των εργαζομένων.
*****
Μέσα σε αυτό το νέο δυστοπικό πολιτικό, κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει η Δεξιά διακυβέρνηση, έχουμε υποχρέωση ως συνδικαλιστικό κίνημα και συνδικαλιστές να πάρουμε μια νέα ευθύνη.
Ως εργαζόμενοι και συνδικαλιστές με μακρόχρονη παρουσία στους κόλπους της αγωνιστικής, ταξικής και προοδευτικής Αριστεράς επιδιώκουμε να εκφράσουμε όλες τις θετικές παραδόσεις του αριστερού και προοδευτικού κινήματος στον συνδικαλισμό.
Υιοθετούμε τις πιο λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Παρότι, προερχόμαστε από διαφορετικές παραδόσεις (αριστεροί, σοσιαλιστές, αγωνιστές και αγωνίστριες του κομμουνιστικού, του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος, προοδευτικοί δημοκρατικοί πολίτες) υπερασπιζόμαστε τα ατομικά, κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες, που σήμερα διακυβεύονται και τσακίζονται από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Βάζουμε ως στόχο τη διεύρυνση την ανασυγκρότηση και τον μετασχηματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος με Αριστερό πρόσημο και με σημείο αναφοράς την ταξική και ριζοσπαστική προσέγγιση σε ότι αφορά το συνδικαλιστικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του.
Κρατώντας πάντα ψηλά τις αξίες της αυτονομίας και της αυτοτέλειας των συνδικάτων, το δικαίωμα της κριτικής σε όλους τους πολιτικούς φορείς, της αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, την ανάγκη ενωτικής συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και την ανάγκη πολιτικής έκφρασης, καλούμε τους εργαζόμενους να συνταχθούν στο νέο περιβάλλον: αυτή η (άκρο) Δεξιά διακυβέρνηση τέλειωσε!
Αγωνιζόμαστε για μια Διακυβέρνηση της Αριστεράς σε ακόμα πιο προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση. Μέσα σε αυτήν το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να έχει άποψη, ρόλο, ισχυρή επιρροή και να έχει τη δυνατότητα σε πολιτική και οργανωτική βάση να θέτει στο επίκεντρο των πολιτικών της, το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του, τις ανάγκες και τις προσδοκίες της μισθωτής εργασίας,
Επιλέγουμε λοιπόν να απαντήσουμε θετικά, εντασσόμενοι ενεργά σε αυτή την προσπάθεια για μία νέα διακυβέρνηση της αριστεράς και καλούμε όσους και όσες συμφωνούν μαζί μας, να ανταποκριθούν και να ενεργοποιηθούν ώστε μέσα από την οργανωμένη μας λειτουργία και τη συνεκτική, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική και ταξική συνδικαλιστική μας παρέμβαση να συμπορευτούμε με τις δυνάμεις της αριστεράς προκειμένου να σταματήσουμε τη σημερινή καταστροφική διακυβέρνηση της Δεξιάς και να ανοίξουμε νέους δρόμους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.
Οι συνδικαλιστές:
- Αντωνόπουλος Σπύρος Δ.Σ. ΟΙΥΕ, Δ.Σ. Ε.Κ. Μεσολογγίου
- Βασιλόπουλος Θάνος Αντ/εδρος ΟΙΥΕ, Αν. Οργ. Γραμμ. ΓΣΕΕ
- Γιουρτζίδης Λάζαρος Δ.Σ. ΟΑΣΕ
- Γκιουλάκης Ηλίας Πρόεδρος Ε.Κ. Αθήνας
- Γουγούλης Γιώργος Πρ. Συλ. Εργ. Τρ. Πειραιώς, Γ.Σ. ΓΣΕΕ
- Κανέλλης Γιώργος Δ.Σ. ΟΙΥΕ, Δ.Σ. Ε.Κ. Καλαμάτας
- Καραγιάννης Νίκος Δ.Σ. Ε.Κ. Πειραιά
- Κρόκος Σταύρος Δ.Σ. Ε.Κ. Ελευσίνας
- Κυριακούλιας Παναγιώτης Πρόεδρος Ε.Ε. ΟΙΥΕ
- Μουμτζίδης Τάκης Δ.Σ. Ε.Κ. Κομοτηνής
- Ντότσικας Φώτης Ε.Ε. ΟΤΟΕ
- Παναγοπούλου Γιώτα Αντιπρόεδρος Ε.Κ. Πάτρας
- Παπαδημητράκης Γιώργος Ε.Κ. Ηρακλείου
- Παπαδημητρόπουλος Σάκης Πρ. Ε.Κ. Μεσολογγίου
- Παπακωνσταντίνου Γιώργος Αναπ. Γραμμ. Ε.Κ. Θεσσαλονίκης
- Πετσαλάκης Γιάννης Πρ. Σωμ. Εθν. Ασφαλιστικής, ΟΑΣΕ
- Σελέκος Δημήτρης Δ.Σ. ΟΙΕΛΕ, Δ.Σ. Ε.Κ. Θεσσαλονίκης
- Τσάκωνας Νίκος Δ.Σ. Ε.Κ. Πειραιά
- Τσομπάνογλου Λεύτερης Δ.Σ. Ε.Κ. Αθήνας
- Χατζηπέτρος Μιχάλης Ε.Ε. ΠΑΣΕΝΤ
