Το πασχαλινό καλάθι του Αδωνη Γεωργιάδη είναι αρκούντως αποκαλυπτικό όχι µόνο των κυβερνητικών προθέσεων, αν αυτές υπάρχουν και δεν µιλάµε απλώς για ανερµάτιστες πολιτικές, αλλά και του δοµικού προβλήµατος της χώρας.
Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο 1 δισ. ευρώ για τις εισαγωγές κρέατος. Σε απλά ελληνικά, η χώρα σε µια πενταετία χάνει µόνο για εισαγωγές κρέατος και αυγών τις µισές επιδοτήσεις που λαµβάνει από την ΕΕ. ∆ηλαδή από τη χρεοκοπία της και µετά ξόδεψε 13 δισ. ευρώ µόνο για να εισάγει κρέας!
Την ίδια ώρα ο συνολικός τζίρος της αγοράς κρέατος προσεγγίζει τα 10 δισ. ευρώ, ενισχύεται από τα εκατοµµύρια των τουριστών αλλά βασίζεται στον Ελληνα καταναλωτή.
Σύµφωνα τώρα µε τη Eurostat, οι αυξήσεις στο κρέας άγγιξαν το 20% σε σχέση µε πέρυσι, την ώρα που ο µέσος όρος της ευρωζώνης είναι 15,5%.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία ποια θα ήταν η επιθυµητή πολιτική µιας κυβέρνησης; Προφανώς η ενίσχυση της παραγωγής στη χώρα, η δηµιουργία κτηνοτροφικών µονάδων, η είσοδος νέων στον κλάδο, η ενίσχυσή τους µέσω και των κονδυλίων του Ταµείου Ανάκαµψης, η επιδότηση των ζωοτροφών και των καυσίµων (ώστε να πέσει και η τιµή του κρέατος στην αγορά) και ως φυσικό επακόλουθο η αναζωογόνηση της επαρχίας και η «αποφόρτιση» των µεγάλων αστικών κέντρων.
Οσοι δυσανασχετούν στο άκουσµα των επιδοτήσεων ας σκεφτούν ότι αυτά που δίνεις για επιδοτήσεις –για ευρωπαϊκά κονδύλια µιλάµε πρωτίστως– τα παίρνεις πίσω από τη µείωση των εισαγωγών.
Και τι κάνουν η κυβέρνηση της Ν∆ και ο υπουργός Αναπτύξεως, όπως αρέσκεται να λέγεται; Σε κεντρικό επίπεδο διοχετεύουν το σύνολο σχεδόν των κονδυλίων του Ταµείου Ανάκαµψης στους µεγάλους παίκτες της ηµεδαπής και αλλοδαπής αγοράς (για ακόµη µεγαλύτερα κέρδη και ακόµη περισσότερο αφελληνισµό της πραγµατικής οικονοµίας) και σε ό,τι αφορά το κρέας και την πασχαλινή κατανάλωση πληµµυρίζουν την αγορά µε κατσίκια και πρόβατα από το εξωτερικό, δεύτερης ποιότητας όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός, πριµοδοτώντας τους µεγάλους παίκτες των σουπερµάρκετ, προκαλώντας εξαγωγή συναλλάγµατος και «αιµορραγία» στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο πάει από το κακό στο χειρότερο.
Παράλληλα καθιστούν τη χώρα όµηρο των πιστωτών της και διαχρονικό πελάτη των µνηµονίων και την οικονοµία από παραγωγική σε κοµπραδόρικη και παρασιτική. Μια οικονοµία των καφέ κάθε δέκα µέτρα, των εργαζοµένων µε τον κατώτατο και της ελίτ του 10%.
Και την ίδια ώρα ο υπουργός, που στην προσωπική του επαγγελµατική πορεία πουλούσε και πουλά αέρα αρχαιοελληνικό µεν, κοπανιστό δε, πανηγυρίζει για το φτηνό αρνί Scoda στο πόπολο! Μόνο που το τελευταίο θα κληθεί σύντοµα στο συνεργείο για να πληρώσει τον λογαριασµό της νέας χρεοκοπίας!
Για όσους έχουν ακόµη αµφιβολίες να θυµίσω µερικά νούµερα: το ιδιωτικό χρέος αγγίζει τα 370 δισ. ευρώ και το δηµόσιο τα 400 δισ.! ∆ανειζόµαστε ως χώρα, δηµόσιο και ιδιώτες το 8,5% του ΑΕΠ για να πληρώνουµε τις εισαγωγές µας. Αυτό σηµαίνει 8,5% έλλειµµα τρεχουσών συναλλαγών.
Την ίδια ώρα ο πληθωρισµός σε ενέργεια και βασικά αγαθά σε συνδυασµό µε τους χαµηλούς µισθούς είναι η νέα λιτότητα, το νέο µνηµόνιο.
Και όλο αυτό σε µια χώρα που δεν διαθέτει ούτε τρένο για να πάει κανείς µε ασφάλεια στον προορισµό του!
*Ο Δημήτρης Χατζηνικόλας είναι δημοσιογράφος και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας
