Με την πανδημία στην Αμερική να θερίζει κόσμο και οικονομία, με την ανεργία να πιάνει ταβάνι, τις όποιες επιχειρήσεις απέμειναν να σέρνουν τα πόδια τους και τον υπόλοιπο κόσμο στα κάγκελα παντού στη χώρα, το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης είδε την προηγούμενη βδομάδα τις μετοχές του να σκαρφαλώνουν.
Εντάξει, η Γουόλ Στρητ δεν είναι η οικονομία και η οικονομία δεν είναι η Γουόλ Στρητ. Δρα όμως τελείως αποκομμένος από την περιρέουσα ατμόσφαιρα ο ναός της Γουόλ Στρητ; Όταν εκατομμύρια κόσμου δεν έχουν δουλειά, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκονται σε ομηρία από τον κορονοϊό και το γενικότερο κλίμα της αγοράς είναι σε απόγνωση, μοιάζει παράδοξο να κλείνει ο Down Jones την προηγούμενη βδομάδα ανεβασμένος κατά 800 μονάδες και ο Nasdaq να σπάει ρεκόρ ανόδου.
Αυτό που κάνουν οι λύκοι της Γουόλ Στρητ, που δεν κάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί, είναι ένα νοητικό άλμα στο μέλλον. Τα προβλήματα του σήμερα είναι ήδη παρελθόν, γι’ αυτό ψηλαφίζουν την πραγματικότητα όπως θα είναι, ή όπως θα ήθελαν να είναι, σε ένα χρόνο από τώρα. Ποντάρουν σε αυτό που θα έρθει, όχι σε αυτό που περνάμε αυτή τη στιγμή. Και αυτό που βλέπουν να έχει έρθει σε ένα χρόνο από τώρα είναι ένα εμβόλιο ή μία επιτυχημένη θεραπεία. Βλέπουν επίσης τα νούμερα της ανεργίας να είναι κατά πολύ πεσμένα, καθώς θα ανοίξει διάπλατα πλέον η οικονομία και ο κόσμος θα επιστρέψει σε μια κάποια εργασιακή κανονικότητα.
Την ίδια στιγμή, η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα κόβει χρήμα με τη σέσουλα – κάτι που στην εποχή μας δεν έχει να κάνει τόσο με εκτύπωση ζεστών χαρτονομισμάτων, αλλά ισοδυναμεί με το πάτημα ενός κουμπιού που απλώς προσθέτει μηδενικά σε ένα αστρονομικό ποσό με αμφισβητούμενο αντίκρισμα. Τρισεκατομμύρια ζεστού χρήματος πέφτουν στην αγορά, μήπως και περισωθεί η αξιοπρέπεια και ακεραιότητά της. Το μεγάλο θέμα που γεννάται με την αναγκαία ίσως, αρκετά κυμπάρικη δε κοπή νέου χρήματος είναι ότι το μετρητό, το δολάριο που θα έχει κάποιος στην τσέπη του, σε λίγο θα καταντήσει κουρελόχαρτο. Ακριβώς επειδή τυπώνεται σε αφθονία. Οι χρηματιστές λοιπόν προτιμούν να έχουν μετοχές αντί για μετρητό, γιατί οι μετοχές θα έχουν ίσως μεγαλύτερη αξία από το χρήμα του χρόνου.
Μία άλλη εξήγηση για τις αισιόδοξες εκτιμήσεις του χρηματιστηρίου είναι ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος προτίθεται να ρίξει πακτωλό χρημάτων «στην οικονομία» για να καταφέρει να επανεκλεγεί. Μέχρι ποιο σημείο εξαγοράς της επανεκλογής του μπορεί να φτάσει ένας εξαντλημένος από πολιτικά χτυπήματα, διωκόμενος από παντού και κατά γενική ομολογία αποτυχημένος Αμερικανός Πρόεδρος;
Αν ανατρέξει κανείς στις ειδήσεις του περασμένου Φεβρουαρίου θα διαπιστώσει ότι το αμερικανικό χρηματιστήριο ήταν από τους πολύ πρώτους στη χώρα που διέβλεψε τι πρόκειται να επακολουθήσει και έπιασε πάτο αρκετές φορές, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου. Η ελεύθερη πτώση των δεικτών του διεκόπη ξαφνικά προς τα τέλη Μαρτίου. Κι αυτό γιατί η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα ανακοίνωσε ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να εμποδίσει τη χασούρα που θα είχαν οι επενδυτές λόγω της πανδημίας. Στο «τα πάντα» συμπεριέλαβαν και την αγορά του εταιρικού χρέους. Ποτέ στα χρονικά της η Τράπεζα δεν είχε υποσχεθεί να αγοράσει το χρέος των επιχειρήσεων. Μόνο και μόνο η ανακοίνωση αυτή, πως όλοι θα προστατευθούν και ό,τι έχει ως συνεπακόλουθο, ήταν αρκετά για να αρχίσει σχεδόν αμέσως το χρηματιστήριο να παίρνει και πάλι τα πάνω του, σε πλήρη αναντιστοιχία με το τι τραβούσε η οικονομία και ο κόσμος παραέξω.
