Από το 2009 που ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες, ο Μάνος Μακρυγιαννάκης, σεφ και ιδιοκτήτης τα τελευταία τρία χρόνια ενός από τα πιο επιτυχημένα ελληνικά εστιατόρια στη βελγική πρωτεύουσα, διαπίστωσε την άγνοια για τον πλούτο της ελληνικής γης και ταυτόχρονα τη μεγάλη ανάγκη του κόσμου στο εξωτερικό για καλό ελληνικό φαγητό.
Γι’ αυτό έβαλε σκοπό με όποια μέσα διαθέτει να διαδώσει την ελληνική γαστρονομία και τη σημασία των προϊόντων ΠΟΠ της χώρας μας.
Πόσοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα εκτός από τη φέτα και το ελαιόλαδο παράγει περισσότερα από εκατό προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ενδειξης (ΠΓΕ); Δεν είναι λίγοι οι Ελληνες παραγωγοί που παρά τις δύσκολες συνθήκες της κρίσης επιμένουν να αξιοποιούν τις γνώσεις που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους για τη χρήση της γης και την ελληνική διατροφική παράδοση και να δημιουργούν γευστικά αριστουργήματα που αναδεικνύουν την ελληνική ταυτότητα χάρη στην υψηλή ποιότητα και τη διατροφική αξία τους. Λίγα είναι όμως τα προϊόντα που έχουν την τύχη να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, μιας και τα περισσότερα παραμένουν άγνωστα τόσο σε καταναλωτές όσο και σε εμπόρους, παρατηρεί ο Μ. Μακρυγιαννάκης.
Η ελληνική γεύση πηγαίνει Βρυξέλλες
Με αυτό το δεδομένο και με την πίστη ότι η ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων ΠΟΠ θα βοηθήσει την εγχώρια επιχειρηματικότητα και κατ’ επέκταση θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, εδώ και τρία χρόνια ο δραστήριος σεφ –που πολλοί τον αποκαλούν πρεσβευτή της ελληνικής γαστρονομίας στη βελγική πρωτεύουσα– έχει ενώσει τις δυνάμεις του με τον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου και μια φορά τον χρόνο εντός του κτιρίου όπου χτυπά η καρδιά του γραφειοκρατικού μηχανισμού της Ευρώπης στρώνουν τραπέζια με εκλεκτούς ελληνικούς μεζέδες, υλοποιώντας μια πρωτοβουλία που στοχεύει τόσο στη διάδοση της ελληνικής γαστρονομίας όσο και στην προώθηση των εξαγωγών στην κεντρική Ευρώπη.
Το Documento βρέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην τρίτη κατά σειρά εκδήλωση, η οποία, όπως δήλωσε στην εφημερίδα ο Στ. Κούλογλου, βασίζεται στην ιδέα ότι «εφόσον είμαστε αυτό που τρώμε, αν δείξεις αυτό που τρως, δείχνεις αυτό που είσαι». Ο ευρωβουλευτής εξηγεί ότι –οργισμένος με την προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας– ξεκίνησε την πρωτοβουλία για να αναδείξει το πραγματικό πρόσωπο της χώρας, «ανατρέποντας τις θεωρίες ότι είναι ψωροκώσταινα η οποία αποτελείται από τεμπέληδες και διεφθαρμένους ανθρώπους».
Την πρώτη χρονιά έφτιαξαν ένα ελληνικό καφενείο σε κεντρική αίθουσα του Κοινοβουλίου και ανατάραξαν για μερικές ώρες τα (ατάραχα) νερά του, τη δεύτερη τέσσερις Ελληνες σεφ κατέλαβαν την κουζίνα του εστιατορίου των ευρωβουλευτών και μαγείρεψαν για περίπου 500 Βέλγους και Ευρωπαίους κατοίκους των Βρυξελλών οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για γνωριμία με την ελληνική γαστρονομική παράδοση, ενώ φέτος, εντάσσοντας στο εγχείρημα εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας, παραγωγούς, προϊόντα και σεφ που διάλεξαν οι περιφέρειες της χώρας και με επικεφαλής, όπως κάθε χρόνο, τον Μ. Μακρυγιαννάκη, στον ίδιο χώρο δεκαπέντε επαγγελματίες μάγειροι έστρωσαν ένα μακρύ τραπέζι με εκλεκτά εδέσματα για μια γαστρονομική περιήγηση από τη μια άκρη της χώρας έως την άλλη.
Το φαγητό ως εμπειρία ζωής και πολιτισμικό αγαθό
Ο γνωστός Ελληνας σεφ πιστεύει ότι «αν και αρχίζει να αλλάζει το τοπίο όσον αφορά τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη». Τα σχέδιά τους για την επόμενη χρονιά, όπως μας ενημερώνει, είναι να μεταφέρουν την εκδήλωση έξω από το Κοινοβούλιο προκειμένου να απευθυνθούν σε μεγαλύτερο κοινό, τονίζοντας την αναγκαιότητα τόσο να θεσμοθετηθούν όσο και να διευρυνθούν τέτοιου τύπου εκδηλώσεις –ακόμη και στην Ελλάδα– με στόχο την ανάδειξη του ελληνικού γαστρονομικού πλούτου διεθνώς.
Για τον Μ. Μακρυγιαννάκη «δεν υπάρχει ελληνική κουζίνα, υπάρχει ελληνική γαστρονομία που αποτελείται από ξεχωριστές τοπικές κουζίνες» και οι ρίζες της, προσθέτει, «βρίσκονται στην ελληνική παράδοση, με την οποία όσοι μεγαλώσαμε με μια κατσαρόλα φαγητό καθημερινά στο σπίτι είμαστε γερά συνδεμένοι».
Το φαγητό για τον ίδιο «είναι πολιτισμικό αγαθό, είναι τα βιώματά μας, είναι οι μνήμες μας». «Το καλό φαγητό είναι εμπειρία ζωής» δηλώνει χαρακτηριστικά «και οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές στις αγνές γεύσεις που θα βελτιώσουν τις διατροφικές τους συνήθειες». Σε αυτό το πλαίσιο, ο ακάματος σεφ την επόμενη σχολική χρονιά θα παραδίδει μαθήματα ελληνικής γαστρονομίας εθελοντικά σε μαθητές δημοτικού στο Ελληνικό Σχολείο Βρυξελλών.
Οσο για το τι σημαίνει για τον ίδιο καλό φαγητό, μας απαντά ότι «είναι αυτό που την επόμενη μέρα θέλεις να ξαναφάς», ενώ για ένα πετυχημένο πιάτο επιμένει ότι αρκεί το μεράκι του μάγειρα. «Ο,τι και να έχεις στα χέρια σου αν λείπει η αγάπη, δεν πετυχαίνει το φαΐ. Θέλει ψυχή η κουζίνα». Το δικό του αγαπημένο φαγητό είναι οι λαχανοντολμάδες της μητέρας του και, όπως μας εξομολογείται, «μόνο να τους σκεφτώ γίνονται ακόμη πιο νόστιμοι, όμως όσο κι αν προσπαθώ να τους κάνω όπως η μάνα μου, δεν τα καταφέρνω». «Γιατί» καταλήγει «το βασικότερο συστατικό τους είναι η ψυχή της».
