Και ο καθηγητής της Νομικής και βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ Θεόδωρος Φορτσάκης με άρθρο του στην «Καθημερινή» του Μάρτιο του 2018, αδειάζει την υπερασπιστική γραμμή των Άδωνη Γεωργιάδη και Ανδρέα Λοβέρδου στο θέμα των διώξεων τους και το ζήτημα της παραγραφής των αδικημάτων.
Ο κ. Φορτσάκης σημειώνει στο άρθρο του ότι για πράξεις όπως δωροληψία η εκβίαση αποκλειστικά αρμόδια είναι ποινική δικαιοσύνη, «βάζοντας τέλος στην αδικαιολόγητη προνομιακή αντιμετώπιση».
Μεταξύ άλλων ο κ. Φορτσάκης επισημαίνει:
«Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της εφαρμογής του άρθρου 86 είναι οδυνηρά. Η σημερινή συγκυρία δεν συγχωρεί πλέον καμιά χρονοτριβή. Γι’ αυτό οφείλει ο νομοθέτης, εν αναμονή βαθύτερης συνταγματικής μεταρρύθμισης, να αναλάβει αμελλητί, διακομματικά, πρωτοβουλία αυθεντικής ερμηνείας του νόμου.
Ετσι, με την έκφραση «κατά την άσκηση των καθηκόντων του» θα νοούνται εφεξής μόνο πράξεις μέλους της κυβέρνησης και υφυπουργού που αφορούν «αυτή καθαυτή» την εκτέλεση των καθηκόντων του, όπως η απιστία ή η παράβαση καθήκοντος. Ρητά θα διευκρινιστεί ότι για λοιπές πράξεις που απλώς σχετίζονται με τα καθήκοντα, π.χ. η δωροληψία ή η εκβίαση, αποκλειστικά αρμόδια είναι η «κοινή» τακτική ποινική δικαιοσύνη, βάζοντας τέλος στην αδικαιολόγητη προνομιακή αντιμετώπιση. Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι η άκρως περιοριστική αυτή νομοθετική ερμηνεία «ακουμπά» το συνταγματικό όριο, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αγνοήσει η δικαστική εξουσία. Και πάντως, ας αναλάβει η τελευταία μια τέτοια ευθύνη».
Και καταλήγει:
«Η υιοθέτηση αυτής της ορθής αυθεντικής ερμηνείας θα επιτρέψει την αποτελεσματικότερη λειτουργία του θεσμού, οδηγώντας σε άμεση εκτόνωση της σωρευμένης κοινωνικής κατακραυγής. Αποτελεί το πρώτο γενναίο μέτρο σε μια εκστρατεία περιορισμού προνομίων πολιτικών προσώπων και αντιμετώπισης σημαντικών παθογενειών του θεσμικού πολιτικού συστήματος, που αποτελούν εστία δημοκρατικής δυσλειτουργίας. Θα επανέλθω γι’ αυτά.
Το πολιτικό προσωπικό καλείται να συνειδητοποιήσει ότι οι ιμάντες μεταφοράς των κοινωνικών αιτημάτων προς το πολιτειακό σύστημα, ώστε αυτά να ληφθούν υπόψη και ενδεχομένως ικανοποιηθούν, έχουν διαρραγεί. Η διαιώνιση της αναντιστοιχίας κοινωνικού υποδομήματος και πολιτικού υπερδομήματος τελικώς θα διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία. Ας αφυπνισθούμε, πριν είναι αργά»!
