Εννοείται! Μπορεί να είσαι τεμπέλης για παράδειγμα και δεν αξιοποιείς τα εργαλεία που σου δίνει το νεοφιλελεύθερο όνειρο!
Κάπως έτσι λειτουργεί και το λαχείο. Πολλοί πληρώνουν, λίγοι εισπράττουν αλλά το όνειρο μένει ζωντανό για σένα, ως όνειρο και για λίγους και «εκλεκτούς» παντελώς χειροπιαστό και αφρατεύει!
Δική σου ευθύνη τα πάντα!
Δεν πλήρωσες την εφορία, κάτι έκανες λάθος!
Αντιδράς; Γιατί αντιδράς και δεν είσαι νομιμόφρων;
Δεν έχεις χρήματα για γιατρό; Γιατί δεν φρόντιζες να αποταμιεύσεις;
Δεν σου φτάνουν τα 500 ευρώ; Μα τι λες τώρα! Στη Μολδαβία ζουν με λιγότερα!
Πάντα σε φορτώνουν με ενοχές, τρέχεις για να προλάβεις τα πάντα, ψάχνεις να βρεις λύση και πάντα εσύ είσαι στο εδώλιο.
Μόνον που δεν θα μπορούσες ποτέ εσύ και όλοι οι άλλοι να βγάλεις το κεφάλι μαζί από το νερό.
Γιατί, απλά, το σύστημα δουλεύει για να μένεις εκεί που είσαι, να παλεύεις συνέχεια για να κερδίσεις κάποιο τζόκερ, αλλά από τη φύση του, αποκλείεται να το κερδίσουν όλοι!
Λίγοι θα είναι που θα φτάσουν πρώτοι στο τέρμα κυνηγώντας το λαγό.
Μερικοί θα πάρουν θέση στο βάθρο ανάμεσα σε χιλιάδες.
Όταν οι ίδιοι είναι ενάντια στο κοινωνικό κράτος, ενάντια στις κρατικές και δημόσιες επιχειρήσεις, ενάντια στο Δημόσιο δεν εννοούν τίποτα άλλο από το ότι τα κρατάνε όλα αυτά για τον εαυτό τους.
Τζάκια, γνωριμίες, επαφές, καλά σχολεία, offshore, περιουσίες, μίζες, διαπλοκή, διαφθορά, απευθείας αναθέσεις, τσεπώματα και ξεζούμισμα του κράτους. Όλα αυτά τα κρατάνε για τους ίδιους.
Ιδιωτικοποιήσεις μετά από υπόγειες διαδρομές, σημαδεμένες τράπουλες για να φύγουν φιλέτα που χτίστηκαν με τα δικά σου λεφτά και πρέπει να καταλήξουν στα χέρια των ιδιωτών. Με τα κέρδη τους μαζί. Εννοείται πως φταίει και ο συνδικαλισμός και κάθε εργατική οργάνωση που πολλές φορές προσπάθησαν να αλώσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αυτή η αρπαγή της δικής σου περιουσίας λέγεται νεοφιλελευθερισμός, μια σύγχρονη μορφή και εξελιγμένη -στρεβλή ίσως- του ίδιου του καπιταλισμού.
Τους ψηφίζεις γιατί σε έχουν χειραγωγήσει από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που οι ίδιοι κατέχουν.
Τους ψηφίζεις γιατί δεν προλαβαίνεις να αφομοιώσεις όλα αυτά που συμβαίνουν, ανάμεσα στο παιδί που κλαίει και το πιάτο που πρέπει να είναι γεμάτο.
Τους ψηφίζεις γιατί η γραβάτα είναι πιο κοντά στο πρότυπο της επιτυχίας, όπως σε έχουν κάνει να πιστέψεις.
Οπότε μην ξαφνιάζεσαι πως εσύ φταις και για τον κορονοϊό, και για το lockdown και για το ότι οι ελευθερίες έγιναν λάστιχο.
Οι άρπαγες ποτέ δεν έφταιξαν!