Στις προεδρικές εκλογές του 1964 στις ΗΠΑ ο πρόεδρος και υποψήφιος των ∆ηµοκρατικών Λίντον Τζόνσον είχε αντίπαλο τον Μπάρι Γκολντγουότερ των Ρεπουµπλικάνων. Σε µια σύσκεψη µε τους συνεργάτες του ο Τζόνσον αναζητούσε αποτελεσµατική µέθοδο για να αντιµετωπίσει τον αντίπαλο.
Απευθύνθηκε κάποια στιγµή στους συνεργάτες του και τους πρότεινε: «Γιατί δεν διαδίδουµε ότι ο Γκολντγουότερ πηδάει αγελάδες;». Σοκαρισµένοι οι σύµβουλοί του τόλµησαν να ψελλίσουν ότι αυτό πέρα από ανήθικο θα ήταν κάτι που δεν θα πίστευε κανένας. Ο Τζόνσον ατάραχος απάντησε: «Ναι, αλλά γουστάρω να ακούω τον Γκολντγουότερ να το διαψεύδει».
Στα σύγχρονα και καθ’ ηµάς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήµα της Βουλής, για να απαντήσει στον πολιτικό του αντίπαλο Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος του µίλησε µε την ιστορία-παραβολή των τριών επιστολών που παραλαµβάνει ο κάθε πρωθυπουργός, τον κατηγόρησε πως δεν άφησε ούτε τις συσκευές του ρούτερ στο Μαξίµου όταν παρέδωσε.
∆εν είναι η πρώτη φορά που η Ν∆ προσάπτει στους αντιπάλους της απαξιωτικές, προσβλητικές και συκοφαντικές κατηγορίες, αποδίδοντας ταυτόχρονα στον εαυτό της τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Μόλις εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίµου ο Μητσοτάκης οι πρώτες διαρροές στους δηµοσιογράφους ήταν πως µύριζε τσιγαρίλα και µπάφο, τον οποίο µάλιστα οι συριζαίοι ένοικοι του Μεγάρου κάπνιζαν µαζί µε ξένους δηµοσιογράφους. Βρέθηκε µάλιστα και φιλότιµος εισαγγελέας, ο οποίος διέταξε έρευνα για τις διαρροές.
Στον κόσµο της φαιάς προπαγάνδας ο Μητσοτάκης είναι έτοιµος να παραστήσει τον Τσίπρα πίσω από µια γελάδα µε τους δηµοσιογράφους του Σκάι να ορκίζονται στο όνοµα του Αλαφούζου µπροστά στις κάµερες πως η κτηνοβασία είναι πραγµατικό γεγονός. Ακόµη και αν δεν τον πιστέψει κανένας, θα υπάρχουν χιλιάδες που θα το συζητούν και (ακόµη καλύτερα) δεν θα συζητούν τι είναι αυτά που κάνει ο Μητσοτάκης.
Ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός δεν έχει επιλέξει µόνο να υποβιβάζει την πολιτική ζωή σε αντιπαράθεση για τα ρούτερ ή τους οργασµούς της αγελάδας, όπως είναι έτοιµοι να του αποδώσουν πολλοί. Συνειδητά χρησιµοποιεί τη µέθοδο «µην απαντάς σε αυτό που σε ρωτάνε, απαξίωσε αυτόν που σε ρωτά». Οταν δολοφονήσεις το προφίλ αυτού που σου ασκεί κριτική δεν θα υπάρχει κάποιος που απαιτεί λογική απάντηση.
Μεθοδευµένα λοιπόν οι άνθρωποι που κατείχαν την εξουσία επί ΣΥΡΙΖΑ εµφανίστηκαν ως άπλυτοι, πλέµπα, άσχετοι µε τη διακυβέρνηση και την επιχειρηµατικότητα, ελάχιστοι και κάτι σαν τις ακρίδες του δηµοσίου. Είναι πραγµατικά εκπληκτικό να σε κατηγορεί οποιοσδήποτε από την οικογένεια Μητσοτάκη που τρέφεται από το δηµόσιο τα τελευταία 150 χρόνια ως παράσιτο του δηµοσίου.
Το ίδιο µοτίβο επαναλαµβάνεται και τον ενάµιση χρόνο διακυβέρνησης από τη Ν∆. Ο πολιτικός αντίπαλος δεν αντιµετωπίζεται, αλλά ενοχοποιείται µε τη βοήθεια του συστήµατος των µέσων ενηµέρωσης. Η πραγµατικότητα αντιστρέφεται καθηµερινά, µε τρόπο που κάνει ακόµη και τον Αδωνη Γεωργιάδη να φαντάζει σταθερός και αµετακίνητος σε µία και µοναδική θέση. Στην πραγµατικότητα το «επιτελικό κράτος» αποτελείται από υβριδικούς Αδώνηδες, διασταυρώσεις της ακροδεξιάς και του συντηρητισµού µε την εκσυγχρονιστική σηµιτική εντερική χλωρίδα.
Τα ατοπήµατα του κ. Γεραπετρίτη για παράδειγµα δεν είναι αστοχίες της στιγµής, είναι η βαθιά πίστη πως η πραγµατικότητα µπορεί να αντιστραφεί φτάνοντας στο σηµείο να ενοχοποιηθεί η αντιπολίτευση. Το να δηλώνει ένας καθηγητής πανεπιστηµίου ότι αν είχαµε περισσότερες ΜΕΘ, θα πέθαιναν περισσότεροι γιατί το ποσοστό θνησιµότητας στις ΜΕΘ είναι 50% δεν είναι άλµα στον ανορθολογισµό, είναι σηµατοδότηση του πώς αντιλαµβάνονται την πολιτική. Ενα µάτσο ψέµατα, ανακρίβειες και επιθετικότητα απέναντι σε όποιον τολµήσει να αρθρώσει άποψη εντός και εκτός της εµβέλειας του κοµµατικού ρούτερ.
∆είτε λίγο τα ρεπορτάζ στα κανάλια. Οι αεροδιακοµιδές ασθενών µε Covid σε άλλες πόλεις, επειδή δεν έχουν κατασκευαστεί ΜΕΘ για να τους νοσηλεύσουν, εµφανίζονται από τα κανάλια ως αστραπιαίες επιχειρήσεις για να σωθεί κόσµος.
Το µαύρο γίνεται άσπρο και µέχρι να έρθει η κρίσιµη ώρα υπάρχουν πολλοί έτοιµοι να φιλοτεχνήσουν πίνακες µε τέρατα. Ποια είναι η κρίσιµη ώρα; Η ώρα εκείνη που ο Μητσοτάκης δεν θα µπορεί πλέον ούτε µε τη βοήθεια των καναλιών να πείσει/παραπλανήσει τους αποκάτω και αυτοί δεν θα θέλουν να πειστούν.
Η πραγµατικότητα που διαµορφώνεται είναι ζοφερή. Προς το παρόν η οικονοµική διάσταση της υγειονοµικής κρίσης κρύβεται µέσα στο σοκαρισµένο πλήθος. ∆εν θα αργήσει να εµφανιστεί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως σκοπεύει να αντιµετωπίσει όσα έχουν προκύψει από την εγκληµατική αδιαφορία που επέδειξε µπροστά στο δεύτερο κύµα της πανδηµίας µε τη δηµιουργία ενός αφηγήµατος περί του εµβολίου που έρχεται. Αυτό πιστεύει πως θα του δώσει µια δεύτερη ευκαιρία ως «Μωυσή» προκειµένου να πάει ακόµη και σε εκλογές.
Ενδεχοµένως πριν από την αµφισβήτηση από τους ψηφοφόρους ο Μητσοτάκης, πιθανόν, να ζήσει την υπόγεια αλλά ισχυρή αµφισβήτηση στο εσωτερικό της Ν∆. Η ισχύς που εµφανίζει σήµερα αρκετές φορές είναι η αλαζονεία που αποτιµάται λάθος.
Από τον Αντώνη Σαµαρά, ο οποίος δεν φαίνεται να παίρνει τελικώς υψηλόβαθµη/υψηλόµισθη θέση στο εξωτερικό στο πλαίσιο κάποιας εσωτερικής συµφωνίας µε τον Μητσοτάκη, έως τον δυσαρεστηµένο Αδωνη όλοι θα έχουν µερίδιο στην αναταραχή που θα προκληθεί.
Και όταν καίγεται το σύµπαν δεν µπορείς να µιλάς για καµένο ή κλεµµένο ρούτερ. Φυσικά δεν µπορείς να πας και τριήµερα µε την υπέρκοµψη καλή σου.
