Ποιος_x000D_
φταίει για ό,τι έγινε; Εξαρτάται πόσο βαθιά θέλει να πάει κάποιος για να πάρει_x000D_
απαντήσεις.
Συνήθως ο πόνος και η οργή απαιτούν απαντήσεις χωρίς να νοιάζονται αν είναι και η αλήθεια.
Το Μάτι όπου κάηκαν άνθρωποι, δάση και περιουσίες είναι ένα μνημείο της αυθαιρεσίας, της απουσίας ενός δίκαιου και απαιτητικού κράτους και της χρόνιας συναλλαγής με συμφέροντα.
Τα αδιέξοδα δρομάκια και τα τυφλά οικόπεδα όπου παγιδεύτηκαν απεγνωσμένοι άνθρωποι και τελικώς κάηκαν ήταν αποτέλεσμα ενός διαρκούς εγκλήματος δεκαετιών.
Εχτισαν αυθαίρετα, καταπάτησαν τον αιγιαλό και «ναρκοθέτησαν» ολόκληρη την περιοχή που αυτήν τη φορά ανατινάχτηκε σκορπώντας πόνο και φρίκη.
Κάποια στιγμή θα συνέβαινε, λένε οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με το ΤΕΕ, στο Μάτι υπάρχουν 327 αυθαίρετα, με τα 156 από αυτά, τα μισά, να είναι παντελώς αυθαίρετα. Δεν χτίστηκαν στη μακρινή δεκαετία του ’60.
Τα μισά εμφανίστηκαν από το 1983 και μετά, ενώ το 25% επί εκσυγχρονιστικών και σύγχρονων κυβερνήσεων από το 2004 έως το 2011.
Το 1999 ο νομάρχης ανατολικής Αττικής Δημήτρης Φράγκος, θείος της ιδιοκτήτριας του οικοπέδου όπου κάηκαν μαζικά άνθρωποι επειδή δεν μπορούσαν να βρουν έξοδο προς τη θάλασσα, είχε παραπεμφθεί σε δίκη για παράνομη ηλεκτροδότηση των αυθαιρέτων. Ωσπου να εκδικαστεί η υπόθεση οι κυβερνήσεις είχαν νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα και το δικαστήριο δέχτηκε πως ο νομάρχης το έκανε βοηθώντας άρρωστους ανθρώπους που ζήτησαν ρεύμα για να συντηρήσουν τα φάρμακά τους στο ψυγείο.
Ολη η ανατολική Αττική εμφανίστηκε να πάσχει από διαβήτη και έπρεπε το αυθαίρετο να ρευματοδοτηθεί για να συντηρηθούν οι ινσουλίνες.
Η πελατειακή σχέση της κεντρικής εξουσίας με τους αυθαιρετούντες ψηφοφόρους απέκτησε νομική ισχύ.
Μάντρες, κλειδωμένες πόρτες και περιφρούρηση της «ιδιωτικής περιουσίας», όπως προκλητικά λένε, παγίδευσαν όσους αναζητούσαν σωτηρία. Αντιθέτως οι ιδιοκτήτες με τις περιφραγμένες παραλίες βρήκαν τον δρόμο προς τη σωτηρία.
Το ρεπορτάζ του Documento είναι ανατριχιαστικό.
Μια συνεχής περιτοίχιση κλείνει τη διέξοδο προς τη θάλασσα και δημιουργεί ιδιωτικούς χώρους με τη βούλα του κράτους. Κανένα σύστημα ασφάλειας δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στη ζούγκλα των αυθαιρέτων με δρόμους από τους οποίους δεν περνά πυροσβεστικό όχημα.
Οι νόμοι του κράτους όχι μόνο δεν έγιναν σεβαστοί αλλά διαμορφώθηκαν κιόλας κατά το συμφέρον των πελατών των κυβερνήσεων.
Το Μάτι υπήρξε το μάτι της παρανομίας και της αυθαιρεσίας όχι για να αποκτήσει κάποιος κακόμοιρος ένα σπίτι, αφού το 90% είναι εξοχικά, αλλά για να αποθεωθούν το συμφέρον και το βίτσιο του καθενός. Σήμερα θρηνούμε αλλά δεν έχει κανένα νόημα αν δεν καταλάβουμε.
Η συζήτηση για το αν ενήργησαν έγκαιρα οι πυροσβεστικές δυνάμεις γίνεται για πολιτική εκμετάλλευση. Με τον τρόπο αυτό δείχνουμε το δέντρο και χάνουμε (κυριολεκτικά) το δάσος. Και φυσικά τους ανθρώπους.
