Ο βιαστικός παρατηρητής θα θυμηθεί την αποχώρηση από το ΟΑΚΑ, τα οφειλόμενα μηνιάτικα, το ηχητικό του Πρίντεζη, τις αστοχίες του Μπλατ, τον κακό μεταγραφικό σχεδιασμό, τον πανδαμάτορα χρόνο. Φαίνεται όμως ότι η πρώτη νάρκη στα θεμέλια της θαυματουργής ομάδας των δύο ευρωπαϊκών τίτλων και των τεσσάρων τελικών τοποθετήθηκε το καλοκαίρι του 2015.
Ο Κώστας Σλούκας δεν ήθελε να φύγει από τον Ολυμπιακό. Πίστευε όμως ότι άξιζε αυξημένο ρόλο στην ομάδα, ώστε να παραλάβει τα κλειδιά της από τον Βασίλη Σπανούλη με το πλήρωμα του χρόνου. Η διοίκηση δίστασε, τα χρήματα που περίσσευαν δόθηκαν στον ομογάλακτο συνοδοιπόρο Βαγγέλη Μάντζαρη, οι προπονητές πίστευαν ότι Σπανούλης – Σλούκας παραήταν ίδιοι για να παίζουν μαζί και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γιόρτασε την αρπαγή του Κωνσταντίνου με πανάκριβη τουρκική σαμπάνια.
Τις ίδιες μέρες ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θρυμμάτισε τον δικό του κουμπαρά για να ξαναφέρει στην Ελλάδα τον αναντικατάστατο Νικ Καλάθη. Τον Απρίλιο του 2017 ο Παναθηναϊκός παρακολούθησε από τον καναπέ τον τελικό Φενερμπαχτσέ – Ολυμπιακός και οι επιλογές όλων έμοιαζαν να δικαιώνονται.
Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα ο Καλάθης και ο Σλούκας διαγκωνίζονται για τον τίτλο του MVP της Εuroleague, η Φενέρ πάει για 5η σερί συμμετοχή σε φάιναλ φορ, το «τριφύλλι» ανθίζει ξανά με έτερον πρώην «ερυθρόλευκο» στις τάξεις του, ο Σπανούλης χάνεται στο λυκόφως, ο Μάντζαρης παίζει ελάχιστα, ενώ ο Ολυμπιακός βυθίζεται σε κρίση εσωστρέφειας και απαισιοδοξίας. Το διαζύγιο με τον Σλούκα μπορεί να δημιούργησε το πρώτο ρήγμα στην αλυσίδα του «κόκκινου» DNA, αλλά το φιτίλι υπήρξε βραδυφλεγές. Για να φτάσει η φλόγα στο μπαρούτι χρειάστηκε να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2018, όταν αφέθηκαν να φύγουν για άλλες πολιτείες δύο ακρογωνιαίοι λίθοι της ομάδας.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου αρνήθηκε να ανανεώσει το συμβόλαιό του, με αιτιολογικό όχι πολύ διαφορετικό από εκείνο του Σλούκα. Επειδή όμως αυτός οιστρηλατείται και από «πράσινα» αντανακλαστικά (κληροδοτημένα από τον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα πατέρα του), ψήφισε όχι εξωτερικό, αλλά Παναθηναϊκό. Και άνοιξε άλλου είδους πληγές.
Προτού ακόμη πυροδοτηθεί το σίριαλ Παπαπέτρου, ο Ολυμπιακός άλλαξε προπονητή. Ο επιτυχημένος Γιάννης Σφαιρόπουλος ήταν σχεδόν σαρξ εκ σαρκός και πάντως δίδασκε το μπάσκετ που ταίριαζε στο τρέχον έμψυχο υλικό της ομάδας, κρατώντας την αδιαπραγμάτευτα στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή παρά τις κακοτυχίες και τις αναποδιές. Απολύθηκε επειδή το κακομαθημένο – και ποδοσφαιρογενές– κοινό γκρίνιαζε. «Πονάμε τα μάτια μας» ξεσπάθωναν στα οπαδικά φόρουμ, χωρίς να σκέφτονται ότι το συγκεκριμένο στιλ ήταν περίπου υποχρεωτική επιλογή.
Θεωρήθηκε επιτυχία
Η πρόσληψη του Ντέιβιντ Μπλατ δεν μπορεί να θεωρηθεί μπαλωθιά στα τυφλά. Το βιογραφικό του Ισραηλινού είναι βαρύ όσο λίγων, οπότε ο γάμος θεωρήθηκε επιτυχία των Αγγελόπουλων και πιστοποίηση του ειδικού βάρους του συλλόγου. Μονάχα το έμπειρο μάτι ήταν σε θέση να διακρίνει το λάθος. Το μπλοκάκι ενός ξένου προπονητή, εθισμένου σε ένα μπάσκετ ασύμβατο με την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας που παραλάμβανε, υπήρξε εξαρχής ξένο σώμα. Ακόμη και όταν κέρδιζε, ο Ολυμπιακός έδειχνε να ακροβατεί σε δύο βάρκες που έπλεαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Τις μεγαλύτερες νίκες του (στη Βιτόρια, τη Βαρκελώνη, στο Χίμκι) τις πέτυχε όταν επιστρατεύτηκε ο αυτόματος πιλότος παρελθόντων ετών και βγήκε από το συρτάρι το μπάσκετ του Σφαιρόπουλου. Και του Σπανούλη, που είχε μόλις υπογράψει νέο, πλουσιοπάροχο, μονοετές συμβόλαιο.
Οι Αγγελόπουλοι ήλπιζαν ότι το όνομα του Μπλατ θα προσήλκυε στον Πειραιά πρωτοκλασάτα αστέρια σε τιμή ευκαιρίας («για να συνεργαστούμε με τον πρώην προπονητή του ΛεΜπρόν»), αλλά ελλείψει χρημάτων το τέχνασμα έπεσε στο κενό.
Ο 59χρονος τεχνικός επέλεξε άπειρους ξένους παίκτες που δεν ήταν παρά στοιχήματα: Ουίλιαμς-Γκος, ΛεΝτέι, Τίμα, Τουπάν, ακόμη και Βεζένκοφ. Ουδείς εξ αυτών έπαιξε ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδα επιπέδου Euroleague. Οποτε το ανακάτεμα της τράπουλας εξοστράκιζε στον πάγκο τον 36άχρονο Σπανούλη ή τον 34χρονο Πρίντεζη, ο Ολυμπιακός ξέμενε δίχως βαριά χαρτιά στον αγωνιστικό χώρο. Και έπαιζε μπάσκετ με προσευχές.
Κρίσιμο σταυροδρόμι
Οι επιχειρήσεις της οικογένειας Αγγελόπουλου βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι μετά και τη ρήξη των αδερφών με τον πατέρα τους. Οι καθυστερήσεις στις πληρωμές αποτελούσαν κοινό μυστικό (όπως και στις περισσότερες ΚΑΕ), αλλά κουτσά στραβά το καπάκι παρέμενε σφαλιστό. Η κατσαρόλα έφτασε σε σημείο βρασμού όταν διέρρευσε σε ιστοσελίδα συμφερόντων Γιαννακόπουλου ηχογραφημένο ξέσπασμα του Γιώργου Πρίντεζη, ο οποίος απειλούσε με απεργία. Το πρόβλημα δεν ήταν η απειλή (που ουδέποτε πραγματοποιήθηκε) ούτε η ίδια η απληρωσιά (αφού το μαγαζί θεωρείται «τράπεζα»), αλλά τα τρύπια στεγανά των αποδυτηρίων.
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η διαρροή δρομολογήθηκε από άλλον μπασκετμπολίστα του Ολυμπιακού, με αδιευκρίνιστο κίνητρο. Για πρώτη φορά οι τοίχοι των αποδυτηρίων απέκτησαν φινιστρίνια. Το «ένας για όλους και όλοι για έναν», στοιχείο που έκανε την ομάδα άτρωτη μέσα και έξω από τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου, εξανεμίστηκε μεμιάς.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και ο υπεράνω πάσης αμφισβήτησης υπαρχηγός των τίτλων πέρασε σιγά σιγά στο στόχαστρο των φανατικών. Ακόμη και κάποιοι κονδυλοφόροι έμελλε να χαρακτηρίσουν τον Πρίντεζη «δούρειο ίππο» όταν το τμήμα μπάσκετ έφτασε νομοτελειακά στο σημείο μηδέν.
Το τροπάριο για «ανελέητο κυνηγητό» από πλευράς «Βαζελακόπουλου» έγινε με τα χρόνια αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου, μολονότι παίκτες και προπονητές το αγνοούσαν επιδεικτικά, υπενθυμίζοντας με τρόπο τα πρωταθλήματα που κατέκτησε ο Ολυμπιακός το 2012, το 2015 και το 2016, πάντοτε επί Βασιλακόπουλου – Συμεωνίδη. Ενίοτε μάλιστα οι θρίαμβοι διανθίζονταν με χαμόγελα των διαιτητών, π.χ. με τα «ολίγον βήματα» του Σπανούλη πριν από το τρίποντο του τίτλου το ’16. Το αφήγημα της κερκίδας και του οπαδικού Τύπου πέρασε στο θυμικό της πελαγωμένης διοίκησης και μετουσιώθηκε σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, υποσκάπτοντας έμμεσα το ηθικό της ομάδας. Ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να διαβεί τον Ρουβίκωνα όταν αδιαφόρησε για τη διαιτησία και έπαιξε το μπάσκετ του χωρίς διαμαρτυρίες και χωρίς εκνευρισμό.
Μανία καταδίωξης
Μόλις οι Αγγελόπουλοι ένιωσαν τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια τους και αναζήτησαν ερείσματα για να νιώσουν ισχυροί, ανέδειξαν τη μανία καταδίωξης σε επίσημη πολιτική. Μέσα στην τούρλα της Τετάρτης οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να τινάξουν το οικοδόμημα στον αέρα, χωρίς να υπολογίσουν τις παράπλευρες απώλειες. «Μέχρι τέλους» ήταν το σλόγκαν του αυτοακρωτηριασμού. Ήταν πια φανερό ότι το ντέφι πέρασε στα χέρια των φανατικών οπαδών. Οι τελευταίες αμφιβολίες διαλύθηκαν όταν η διοίκηση υποδέχτηκε με ασυγχώρητη σιωπή τα γιγάντια πανό που θριαμβολογούσαν για τη δολοφονία του Φιλόπουλου. Προτίμησε να καταπιεί την αδυσώπητη κριτική παρά να δυσαρεστήσει τους λεβέντες της Παιανίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των ημερών, οι παρασκηνιακές διεργασίες έχουν ως ορίζοντα πιθανή εμπλοκή του προέδρου του ερασιτέχνη Ολυμπιακού Μιχάλη Κουντούρη,ο εστί μεθερμηνευόμενον του Βαγγέλη Μαρινάκη, με όσα αυτό συνεπάγεται. Οι Αγγελόπουλοι συνάντησαν τον Κουντούρη τις μέρες της ρήξης και φρόντισαν να δημοσιοποιήσουν το ραντεβού. Το σενάριο για επιστροφή της οικογένειας Κόκκαλη (μέσω του υιού του Σωκράτη Ντίνου) θεωρείται εξίσου βάσιμο και προκαλεί ενδοολυμπιακές αναταράξεις, αφού Κόκκαλης και Μαρινάκης βρίσκονται στα χαρακώματα.
Η ομάδα μπάσκετ παραμένει μεταξύ σφύρας και άκμονος, με ακούσιους πρωταγωνιστές τους αθλητές, που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Εφόσον πραγματωθούν οι εξαγγελίες, ο Ολυμπιακός θα αποχωρήσει (εύσχημα ή λιγότερο εύσχημα) από τα πλέι οφ της Α1, θα αποχαιρετίσει τις εγχώριες διοργανώσεις και θα μεταφέρει τις εργασίες του στην Αδριατική Λίγκα από την περίοδο 201920, παράλληλα με τη Euroleague.
Ούτε αυτό είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, αφού οι χορηγοί της ομάδας και τα τηλεοπτικά της συμβόλαια ποντάρουν πρωταρχικά στα 5-8 ετήσια ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (αλλά και στα «μικρομεσαία» με ΑΕΚ, Αρη, ΠΑΟΚ κ.ά.). Το ίδιο ισχύει βεβαίως για τους εμπορικούς συνεργάτες του ΕΣΑΚΕ, της ΕΟΚ και των λοιπών ομάδων της Α1.
Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός εξετάζει το ενδεχόμενο αποδέσμευσης του Μπλατ, ο οποίος μπορεί να δέθηκε με διετές κλειστό συμβόλαιο αλλά αντιμετωπίζει και σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο εγχειρισμένος Σπανούλης θα ανανεώσει τη συνεργασία του χωρίς γη ή ύδωρ στα ανταλλάγματα, ενώ τα κλειστά συμβόλαια κάποιων ξένων παικτών σφίγγουν τη στρόφιγγα. Οσο το τμήμα αγκομαχάει πάνω σε κινούμενη άμμο, κάθε αγωνιστικό σχέδιο παραμένει ανάξιο ανάλυσης.
