Αποκαλύψεις για τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις για τη διαχείριση της πανδημίας η κυβέρνηση προκύπτουν από τις δηλώσεις δύο κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, προδίδοντας ουσιαστικά τον τακτικισμό του Μεγάρου Μαξίμου πίσω από τις αποφάσεις, όπως αυτή της υποχρεωτικότητας. Έκπληξη προκαλεί η δήλωση του Παναγιώτη Πικραμένου, πως «δεν μιλάω ως αντιπρόεδρος» δηλώνοντας ευθαρσώς πως «θα προτιμούσα να σώσω μια ανθρώπινη ζωή, παρά να πω ότι υπήρξα δημοκράτης». «Αποτύπωση της στιγμής» κατά τον Γιώργο Γεραπετρίτη, οι προ ημερών αιτιάσεις πως δεν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις για την επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού.
«Δεν ήταν στις επιλογές της κυβέρνησης ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, αλλά είναι πολύ μεγάλο προτέρημα της κυβέρνησης και κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να μπορεί να μεταβάλει την άποψή του, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν και να προσαρμόζεται. Αλίμονο, αν μέναμε προσκολλημένοι στο παρελθόν από πείσμα». Με αυτή τη δήλωση, που θα μπορούσε να ταιριάζει σε μία σειρά κυβιστήσεων που έχει πραγματοποιήσει η κυβέρνηση κατά το διάστημα της πανδημίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε η απόφαση για την επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού στους πολίτες άνω των 60 ετών, υπό την απειλή προστίμου.
Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, ο Παναγιώτης Πικραμένος υπεραμύνθηκε των αποφάσεων, σημειώνοντας πως «είναι μεν υποχρεωτικός ο εμβολιασμός, αλλά εγώ θα έκανα μια επιπλέον διάκριση. Η υποχρεωτικότητα δεν είναι άμεση, είναι έμμεση». Παράλληλα, αναφορικά με το πρόστιμο των 100 ευρώ, αναρωτήθηκε «πώς θα ήταν πρόσφορο το μέτρο αν δεν υπήρχε το πρόστιμο; Πώς θα οδηγούσε στον έμμεσο εξαναγκασμό;», για να απαντήσει πως «το μέτρο πρέπει να είναι κατάλληλο και να οδηγεί σε άμεσα αποτελέσματα».
Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί πως σε μία αποστροφή του λόγου του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκάλεσε έκπληξη και αλγεινές εντυπώσεις, όταν κλήθηκε να απαντήσει εάν «μπροστά στον θάνατο υποχωρεί η δημοκρατία».
Ο Π. Πικραμένος απάντησε επιλέγοντας να θέσει τη ζωή και τη δημοκρατία σε αντιδιαστολή, δηλώνοντας πως «εγώ θα προτιμούσα να σώσω μία ανθρώπινη ζωή, παρά να πω ότι υπήρξα δημοκράτης». Μάλιστα, αντιλαμβανόμενος την ακρότητα της απάντησής του, έσπευσε αμέσως μετά να προσθέσει πως «προσωπικά πάντα μιλάω, δεν μιλάω ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τώρα, θα λάμβανα ότι μέτρο ήταν αναγκαίο για να διατηρήσω έναν άνθρωπο στη ζωή».
«Προσωπική μου άποψη είναι ότι εμένα θα με ενδιέφερε να κριθώ από την κοινωνία, ότι έλαβα την κατάλληλη στιγμή τα κατάλληλα μέτρα, είτε άρεσαν είτε όχι. Δεν με ενδιαφέρει να κερδίσω τις επόμενες εκλογές, με ενδιαφέρει να μείνω στην μνήμη των ανθρώπων, στην ιστορία ότι υπήρξα υπεύθυνος άνθρωπος» δήλωσε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του.
Ομολογία Γεραπετρίτη
Την ίδια ώρα, ο υπουργός Επικρατείας και ένας από τους ισχυρότερους άνδρες του Μεγάρου Μαξίμου, εξέθεσε με τις δηλώσεις του τόσο τον πρωθυπουργό, όσο και σειρά υπουργών, αλλά και τον αρμόδιο Υγείας Θάνο Πλεύρη, όταν ουσιαστικά παραδέχτηκε πως οι προηγούμενες «δεσμεύσεις» για μη επιβολή υποχρεωτικότητας στον εμβολιασμό ήταν μία κίνηση τακτικής από πλευράς κυβέρνησης.
«Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι κατ’ εξοχήν ζήτημα πολιτικής βούλησης» δήλωσε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, προσθέτοντας πως «δεν ήταν ένα πάνδημο αίτημα, ήταν ενδεχομένως αίτημα μιας σημαντικής μερίδας. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός που επίσης τον υιοθετούμε πρώτοι στην Ευρώπη – μόνο η Αυστρία το έχει ανακοινώσει αλλά για μεταγενέστερο χρόνο από εμάς – έρχεται στον κατάλληλο χρόνο».
Ακολούθως, ο υπουργός Επικρατείας εξήγησε πως «εκτός από την ηθική υποχρέωση, υπάρχει η νομική – συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας να φέρει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό μόνο όταν θα έχει εξαντλήσει όλα τα δυνατά ηπιότερα μέσα», ομολογώντας ουσιαστικά πως οι δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Υγείας πως δεν θα ληφθούν μέτρα υποχρεωτικότητας δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Ο ίδιος περιέγραψε τρεις φάσεις προσέγγισης του εμβολιαστικού προγράμματος, με πρώτη την πειθώ, δεύτερη τη θέσπιση κινήτρων και αντικινήτρων, και τρίτη τη σημερινή, της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού.
«Να εξαντλήσουμε τη δυναμική κάθε φάσης, κι αν διαπιστώσουμε ότι τα επιχειρήματα της πειθούς ή τα περιοριστικά μέτρα δεν αποδίδουν -όπως συνέβη σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία κατ’ εξοχήν- τότε μπορούμε να περιέλθουμε στον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Συνεπώς, ναι, πράγματι είχαμε πει ότι κατά τη φάση εκείνη δεν θα πηγαίναμε σε υποχρεωτικό εμβολιασμό και, επίσης ναι, τα δεδομένα έχουν αλλάξει, αλλά σήμερα που μιλάμε κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μέτρα είναι κατάλληλα, αναγκαία και συνταγματικά» υποστήριξε ο υπουργός.
«Δεν μπορείς να παραμένεις σε μια πολιτική που φαίνεται να ξεπερνιέται εκ των πραγμάτων, μεγάλο ρόλο έπαιξε το άγνωστο που προκαλεί μια νέα μετάλλαξη» ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ενώ για την πιθανότητα επέκτασης της υποχρεωτικότητας, σημείωσε πως «ποτέ δεν μπορείς να αποκλείεις το ο,τιδήποτε».
