Η έκτη μεταγραφή του Ολυμπιακού ήταν μία ”μίνι” έκπληξη. Η ομάδα του Πειραιά ανακοίνωσε την απόκτηση του Ίθαν Χαπ, για τα δύο επόμενα χρόνια (1+1), καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο το κενό που υπήρχε στη θέση ”5”.
Ο 23χρονος είναι σχεδόν άγνωστος στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινό, μιας και έχει αγωνιστεί μόνο στο κολέγιο. Ο Ολυμπιακός θα είναι η πρώτη του επαγγελματική ομάδα και το υπερατλαντικό ταξίδι του, θα σημάνει και τη πρώτη του γνωριμία με την Ευρωλίγκα.
Το Eurohoops σας παρουσιάζει τον Χαπ, μέσα από την εντυπωσιακή του πορεία στο NCAA, ενώ επιχειρεί να καταγράψει τα θετικά και αρνητικά στοιχεία του παιχνιδιού του.
Η αρχή ως… γκαρντ και η απραξία
Ο Χαπ γεννήθηκε στις 7/5/1996 και μεγάλωσε σε μία οικογένεια με έντονο το αθλητικό στοιχείο. Από μικρός ”πειραματίστηκε” με πολλά αθλήματα, όμως το ύψος του είχε ήδη φτάσει το 1,95μ. σε ηλικία 14 ετών, γεγονός που τον… έσπρωξε στο μπάσκετ.
Στο high school (Rockridge) αγωνίστηκε στη θέση του γκαρντ, κάτι που θα τον βοηθούσε αργότερα σε τεράστιο βαθμό. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του, του έδωσαν μία θέση στο Wisconsin το 2014, όμως η αρχή δεν ήταν ιδανική.
Το ρόστερ της ομάδας ήταν ουσιαστικά κλεισμένο και έτσι η σεζόν 2014/15 βρήκε τον Χαπ εκτός δράσης. Μάλιστα, είδε το κολέγιό του να φτάνει μία ανάσα από τη κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως το Duke του Μάικ Σιζέφσκι είχε αντίθετη άποψη.
Έδειξε αμέσως το ταλέντο του και ”απογειώθηκε”!
Το 2015, φόρεσε τη φανέλα των Badgers και από τη πρώτη στιγμή, έδειξε ότι μπορεί να γίνει το βασικό στήριγμα στη ρακέτα. Με ύψος 2,08μ. και εξαιρετικές κινήσεις κάτω από το καλάθι, ο Χαπ μέτρησε 12,4 πόντους (53,8% δίποντα, 64,3% βολές), 7,9 ριμπάουντ, 1,3 ασίστ και 1,8 κλεψίματα σε 35 αγώνες.
Την επόμενη χρονιά, έφτασε σχεδόν σε νταμπλ νταμπλ μέσους όρους. Σε 37 συμμετοχές, είχε 14 πόντους (58,6% δίποντα, 50% βολές), 9 ριμπάουντ, 2,8 ασίστ και 1,8 κλεψίματα, σε μία εξαιρετική χρονιά της ομάδας με 27 νίκες και 10 ήττες.
Η σεζόν 2017/18 όμως, ήταν μία από τις χειρότερες των τελευταίων ετών για το κολέγιο. Με απολογισμό 15 νίκες-18 ήττες, ο Χαπ και οι συμπαίκτες του απογοήτευσαν. Σε ατομικό επίπεδο όμως, ο ”ερυθρόλευκος” σέντερ πήρε ακόμα καλύτερα, δείχνοντας σημάδια ανοδικής πορείας. Είχε 17,9 πόντους (53,9 δίποντα, 55% βολές), 8 ριμπάουντ, 3,7 ασίστ και 1,5 κλεψίματα!
Και φτάνουμε στη χρονιά που μας πέρασε. Ο Χαπ απογειώθηκε, έχοντας φοβερά στατιστικά σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες! Πιο συγκεκριμένα, είχε 17,3 πόντους (53,5 πόντους, 46,6% βολές), 10,1 ριμπάουντ, 4,5 ασίστ, 1,1 κλεψίματα και 1,1 μπλοκς.
Αυτά τα νούμερα, σε συνδυασμό με τις εμφανίσεις του, χάρισαν τον 23χρονο δύο σημαντικά βραβεία, τα ”Pete Newell Big Man Award” και ”Kareem Abdul-Jabbar Award. Το πρώτο δίνεται από από την Ένωση προπονητών και παλαιότερα έχουν πάρει μεγάλα ονόματα του ΝΒΑ, όπως ο Άντονι Ντέινις και Μπλέικ Γκρίφιν, αλλά και ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, Πάτρικ Γιάνγκ!
Το πιο ιδιαίτερο όμως ήταν αυτό που απονεμήθηκε από τον θρύλο του μπάσκετ, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και φέρει το όνομά του. Κάθε χρόνο, το ”Naismith Memorial Basketball Hall of Fame” ξεχωρίσει τον κορυφαίο σέντερ του κολεγιακού μπάσκετ, με τον Ίθαν Χαπ να είναι ο νικητής για το 2019!
Η αποτυχία στο Draft και η ατυχία στο Summer League
Το 2018, είχε δηλώσει συμμετοχή στο Draft, όμως τη τελευταία στιγμή, αποφάσισε να την αποσύρει. Τελικά, δοκίμασε το 2019, με το αποτέλεσμα να μην είναι το επιθυμητό. Ο παίκτης δεν επιλέχθηκε από καμία ομάδα, παρόλα αυτά, η πόρτα για το NBA, δεν είχε κλείσει οριστικά.
Ο Χαπ αποφάσισε να δοκιμάσει να βρει ένα συμβόλαιο στον ”μαγικό κόσμο” μέσω του Summer League. Οι Μπουλς του έδωσαν μία θέση, αλλά στάθηκε άτυχος, καθώς ένας τραυματισμός, λίγες ημέρες πριν το τουρνουά του Λας Βέγκας, δεν του έδωσε την δυνατότητα να ”κυνηγήσει” το όνειρό του.
Τα θετικά στοιχεία…
Ποια είναι όμως τα ”συν” και ”πλην” του; Ξεκινάμε από τα θετικά στοιχεία του. Πρόκειται για έναν σέντερ με πολλές ικανότητες στην επίθεση. Η ευχέρειά του να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι και με τα δύο χέρια, σε συνδυασμό με την ικανότητα να δημιουργεί για του συμπαίκτες του και φυσικά να παίζει με μεγάλη ευκολία το πικ εν ρολ, τον κάνουν ένα χρήσιμο επιθετικό ”όπλο”.
Μην ξεχνάμε πως τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, τα έκανε από τη θέση του γκαρντ, γι΄αυτό και τελείωσε το κολέγιο με 3 ασίστ σε 139 ματς, έχοντας παράλληλα παρά πολύ καλό χειρισμό της μπάλας και… αντίληψη κοντού!Και στην άμυνα όμως τα πηγαίνει εξαιρετικά. Το μεγάλο άνοιγμα χεριών και η οξυδέρκειά του, επιτρέπουν να πιέζει καλά τη μπάλα και να υποχρεώνει τον αντίπαλο σε λάθος ή να κλέψει τη μπάλα (1,6 ανά ματς).
… και τα αρνητικά
Προφανώς, υπάρχουν και τα αρνητικά. Αυτά που όπως φαίνεται είδαν οι ομάδες του ΝΒΑ και αποφάσισαν να μην τον επιλέξουν. Το πρώτο και από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά αυτής της κατηγορίας είναι ότι μιλάμε για έναν παίκτη χωρίς ιδιαίτερα αθλητικό σώμα. Και μπορεί στην Ευρώπη το 2,08μ. να θεωρείται ένα καλό ύψος για σέντερ, στην Αμερική όμως πάντα υπήρχε μία ”σύγχυση” για το αν είναι τελικά σέντερ ή πάουερ φόργουορντ. Επιπλέον, όπως είδατε και στα στατιστικά καριέρας, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στις βολές (54,1% ποσοστό καριέρας), κάτι που ο ίδιος έχει δηλώσει πως δουλεύει ήδη.
Στα πράγματα που ”πρέπει” να βελτιώσει ή μάλλον να βάλει στο παιχνίδι του, είναι το σουτ από μέση απόσταση. Η αδυναμία του εκεί είναι μεγάλη, ενώ από τη γραμμή του τριπόντου δεν έχει καμία επαφή με το καλάθι. Αρκεί να αναφέρουμε πως σε 130 ματς στο κολέγιο, έχει επιχειρήσει μόλις 16 τρίποντα!
Πηγή: eurohoops.net
