Έλληνες εικαστικοί συναντούν τους Ιταλούς ποιητές σε μια ιδιαίτερη έκθεση στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
Ζούμε σε μια εποχή με πρωτόγνωρες συνθήκες για όλους και σίγουρα ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός, το οποίο δεν πρόλαβε καν να κάνει το ταξίδι του, αποτελεί πρόκληση. Η πρόκληση συνοδεύτηκε από πρόσκληση και πιο συγκεκριμένα στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών και την Μορφωτική Ακόλουθο της Ιταλικής Πρεσβείας και Διευθύντρια του Ινστιτούτου, Αννα Μοντάβιο.
Μαζί μας στην έκθεση -όπου οι Έλληνες εικαστικοί συναντούν τους Ιταλούς ποιητές- ήταν ο εμπνευστής της έκθεσης, ο γιατρός και συγγραφέας Κωνσταντίνος Μούσσας με τον οποίο συζητήσαμε για το ιδιαίτερο αυτό εγχείρημα.
Πως προέκυψε η ιδέα και πως παντρεύεται η ζωγραφική με την ποίηση;
Η ιδέα μιας εικαστικής συνομιλίας μεταξύ τεχνών γενικότερα ήταν για έμενα πάντα μια πρόκληση, αφού πεποίθησή μου είναι ότι με αρχή και πυρήνα τον Λόγο, μπορεί να προκύψουν νέοι εκφραστικοί τρόποι, αν αυτός συνδυαστεί με κάποιες από τις υπόλοιπες τέχνες. Και δεν εννοώ μόνο το αυτονόητο, δηλαδή τη μουσική. Ο Λόγος και η δυναμική του, μπορούν να αποδοθούν και με χρώματα ή και το ανάποδο. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να κάνω και στη συγκεκριμένη έκθεση.
Η διαφορά με άλλες παρόμοιες εικαστικές εκδηλώσεις συνύπαρξης ζωγραφικής- ποίησης είναι ότι εδώ πρόκειται για τη συνομιλία αφενός των δυο τεχνών και αφετέρου για τη συνάντηση δυο λαών: 25 Ελλήνων εικαστικών που επιλέγουν ένα μεταφρασμένο ποίημα ισάριθμων Ιταλών λογοτεχνών. Η κλίμακα των συμμετεχόντων σε αριθμό και καλλιτεχνική αξία είναι τέτοια, που θεωρώ χαρακτηρίζει το εικαστικό αυτό γεγονός, ιδιαίτερης σημασίας. Αρκεί να αναφέρω ότι στους ζωγράφους περιλαμβάνονται κορυφαίοι δημιουργοί που συναντούμε στην Εθνική Πινακοθήκη και σε μουσεία σε όλο των κόσμο και από την άλλη ενώ στην πλευρά των ποιητών έχουμε δυο νομπελίστες καθώς και αρκετούς από τους πιο πολυματαφρασμένους Ιταλούς στην σύγχρονη ιταλική και παγκόσμια λογοτεχνία.
Η καλλιτεχνική συμμαχία Ελλήνων εικαστικών και Ιταλών ποιητών;
Και ακριβώς έρχομαι στη δεύτερη ερώτηση: Η συνύπαρξη δυο ομάδων καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες και μάλιστα σ’ αυτό το εύρος, έδωσε την ευκαιρία στους συντελεστές να έρθουν σε επαφή με τις δημιουργίες -ζωγραφικά έργα (μερικά από τα οποία δημιουργήθηκαν αποκλειστικά με αφορμή αυτή την έκθεση!) και ποιήματα, να ανταλλάξουν απόψεις, να γνωριστούν και τελικά να «συνομιλήσουν» την κοινή παγκόσμια γλώσσα της Τέχνης. Όμως αυτό ήταν το πρώτο άμεσο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια προέκυψαν συνεργασίες εικαστικές και λογοτεχνικές, γεννήθηκαν καινούργιες ιδέες για μελλοντικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία και το σπουδαιότερο: λόγω των τραγικών συνθηκών όλοι ζούμε και ειδικά η πλευρά των Ιταλών όσοι πήραμε με το έναν ή τον άλλο τρόπο μέρος σε αυτή τη προσπάθεια βρεθήκαμε να επικοινωνούμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις, προβληματισμούς και ελπίδες με νέους φίλους που προέκυψαν με αφορμή την έκθεση, με όποιο τρόπο και μέσο μπορούμε- άλλωστε η τεχνολογία δίνει λύσεις σε αυτό το πρόβλημα ευτυχώς- έτσι που να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με περισσότερη αισιοδοξία.
Που μπορούν να οδηγήσουν «Τα Ποιητικά των Χρωμάτων» στις πολιτιστικές αναζητήσεις με τους γείτονες Ιταλούς;
«Τα Ποιητικά των Χρωμάτων» όπως ήδη ανέφερα έγιναν μια γέφυρα συνάντησης Ιταλών και Ελλήνων. Από αυτή την έκθεση προσπαθούμε να εκδοθεί ένας κατάλογος-λεύκωμα ώστε να υπάρχει και συγκεντρωμένο όλο το οπτικοακουστικό υλικό από την έκθεση. Εκδηλώσεις και σχετικές παρουσιάσεις είναι μέσα στα σχέδιά μας και μάλιστα υπάρχει η προοπτική ανάλογης εκδήλωσης σε μικρότερη κλίμακα με πυρήνα το υλικό από τα «Ποιητικά» στην Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων και βέβαια στο ΕΚΠΑ και σε δημοτικούς πολιτιστικούς φορείς. Υπήρχαν επίσης σκέψεις για μεταφορά της έκθεσης στη Θεσσαλονίκη κάτι που όμως προς το παρόν και λόγω των συνθηκών είναι δύσκολο. Και βέβαια σημαντικές είναι και οι νέες προοπτικές συνεργασίας (Ελλήνων και Ιταλών) που δημιουργούνται μεταξύ των καλλιτεχνών που συμμετέχουν. Ενδεικτικά αναφέρω τη συμμετοχή δυο Ελλήνων καλλιτεχνών στην δημιουργία εξώφυλλων Ιταλών ποιητών. Είναι σπουδαίο και συγκινητικό αυτό το απροσδόκητο καλλιτεχνικό ρεύμα που προέκυψε και που δεν ανακόπηκε -το αντίθετο-από αυτή την παγκόσμια κρίση που ζούμε. Τελικά φαίνεται ότι η τέχνη και η ελευθερία που γεννιέται από αυτή θα επικρατήσουν του φόβου.
Ιδαίτερες ευχαριστίες στον Jimmy Argi για το βίντεο, το μοντάζ και τις φωτογραφίες.
