Το 2022 θα αποτελέσει αναμφίβολα έτος-ορόσημο για τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα. Μια πολιτική τομή με την οποία θα αναμετρηθούν ο κ. Μητσοτάκης, η κυβέρνησή του, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η κοινωνία.
Το 2021 η ΝΔ «χρέωσε» τη χώρα με την οικτρή της αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας σε υγειονομικό επίπεδο, με την εκμετάλλευση της κρίσης για την επιβολή ισοπεδωτικών ρυθμίσεων εις βάρος των εργαζομένων, για την εφαρμογή της βίαιης εκκαθάρισης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και για τη σκανδαλώδη διανομή του πλούτου του λαού σε «ημέτερα» συμφέροντα. Με την ηθελημένη αδράνειά της στην ανακοπή του κύματος ακρίβειας καθώς και με την εκκωφαντική σιωπή της στην ευρωπαϊκή συζήτηση για την ανάγκη δραστικής αναμόρφωσης του Συμφώνου Σταθερότητας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε πορεία ραγδαίας φθοράς. Τα αδιέξοδά της πολλαπλασιάζονται, η ίδια παραμένει πολιτικά και κοινωνικά απομονωμένη και σε αναντιστοιχία με αυτό που ο κόσμος αισθάνεται, πιστεύει και προσδοκά.
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης εκμεταλλεύτηκε την ανοχή, ακόμη και τη διάθεση συναίνεσης σε σειρά ζητημάτων που του δόθηκαν από την αντιπολίτευση και τον λαό. Πάτησε πάνω τους για να δημιουργήσει μια επίπλαστη εικόνα επιτυχούς διαχείρισης των μεγάλων κρίσεων, έμεινε εφησυχασμένος στο επικοινωνιακό κέλυφος για το οποίο φρόντισαν τα –φιλικά προς τον ίδιο και πρόθυμα λόγω λίστας Πέτσα– ΜΜΕ.
Ομως οι ρωγμές στο επικοινωνιακό κέλυφος αλλά και στις σχέσεις της ΝΔ με τους ανθρώπους που πήγαν στην κάλπη της το 2019 είναι πλέον εμφανείς. Δεν κλείνουν. Αντιθέτως, βαθαίνουν.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν προστάτευσε την ανθρώπινη ζωή, δεν στήριξε ουσιαστικά τα νοικοκυριά και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Και γι’ αυτό έχει ήδη κριθεί στη συνείδηση των πολιτών.
Το αίτημα για εκλογές, όπως το κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, κρίνεται ώριμο, πολιτικά και χρονικά. Οχι μόνο από πολιτικούς αναλυτές, αλλά και από την ίδια την κοινωνία, η οποία στην πλειονότητά της το επιδοκιμάζει.
Πρόκειται για αίτημα ουσιαστικό και βαθύ. Ενα αίτημα που εκφράζει τις ενστάσεις και τις αγωνίες των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, της νεολαίας, των κινημάτων, των φορέων. Ενα αίτημα που μετουσιώνει το «δεν πάει άλλο» που πλανιέται πάνω από τη χώρα σε πολιτική πράξη, πράξη ευθύνης και πρωτοβουλία απεμπλοκής από την καταστροφή.
Το Μέγαρο Μαξίμου αντιλαμβάνεται επακριβώς το «βάθος» του αιτήματος. Γνωρίζει ότι σύντομα θα καταστεί «πανεθνικό».
Τελευταίο, ίσως, κυβερνητικό ανάχωμα στη διαφαινόμενη αποδρομή Μητσοτάκη αποτελεί το σενάριο μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, με τεχνοκράτη για πρωθυπουργό, όπως μέσες άκρες το παρουσίασε πρόσφατα ο κ. Γεραπετρίτης. Πρόκειται για σχέδιο το οποίο εξυφαίνουν εδώ και ενάμιση χρόνο συγκεκριμένα πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα και στο οποίο έχουμε αναφερθεί ήδη από τον Νοέμβριο του 2020.
Μπορούν, αλήθεια, όμως να αποσβεστούν ή τουλάχιστον να ξεχαστούν οι ευθύνες Μητσοτάκη για την τραγική κατάσταση της χώρας και της κοινωνίας με την επιβολή μιας «παρένθετης κυβέρνησης», στα πατήματα της περιόδου Νοεμβρίου 2011 – Μαΐου 2012; Προφανώς όχι.
Θα λειτουργήσει μια τέτοια επιλογή υπέρ της ίδιας της χώρας; Και πάλι όχι.
Η χώρα χρειάζεται προοδευτική κυβέρνηση και όχι «παρένθετες» λύσεις με τεχνοκράτη πρωθυπουργό.
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που κινούνται στο προοδευτικό τόξο οφείλουν να λάβουν θέση.
Ιδίως εκείνες οι ηγεσίες από τις οποίες εκκρεμούν απαντήσεις για το αν συντάσσονται στα αιτήματα της πλειοψηφίας του λαού για ενίσχυση του ΕΣΥ, για παροχή κινήτρων σε γιατρούς και άλλους επιστήμονες ώστε να επιστρέψουν και να συμμετάσχουν στην ανασυγκρότηση της χώρας, για αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, για επανεκκίνηση των μεγάλων έργων, για επιστροφή στη δίκαιη ανάπτυξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι ήδη εκεί. Συγκλίνει με τους φορείς της επιχειρηματικότητας, τη νεολαία, τον κόσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των κινημάτων.
Συσπειρώνει δυνάμεις, ενώνει παραδόσεις, εμβαθύνει το πρόγραμμά του, οργανώνει την αντεπίθεση της προοδευτικής Ελλάδας στα νεοφιλελεύθερα σχέδια.
Η προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας είναι δική μας ευθύνη. Είναι ευθύνη και χρέος των προοδευτικών και αριστερών πολιτών και πολιτικών δυνάμεων. Είναι ένα χρέος που θα εκπληρώσουμε.
Οχι κάποτε, τώρα.
Ο Νίκος Παππάς είναι βουλευτής Β3΄ Νότιου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
