Ο Ισπανός πρωθυπουργός, Πέδρο Σάντσεθ, διάβασε πρόσφατα στο κοινοβούλιο ένα άρθρο εφημερίδας από τη Βενεζουέλα σχετικά με ένα ταλαιπωρημένο σκάφος που μόλις είχε φτάσει στις ακτές της νοτιοαμερικανικής χώρας με 106 μετανάστες. «Οι μετανάστες χωρίς έγγραφα που συνελήφθησαν, ανάμεσά τους 10 γυναίκες και ένα τετράχρονο κορίτσι, ήταν σε τραγική κατάσταση. Το αμπάρι του σκάφους μήκους 19 μέτρων εξέπεμπε μια αφόρητη μυρωδιά», ανέφερε το άρθρο.
«Αυτή η είδηση θα μπορούσε να είχε δημοσιευτεί την περασμένη εβδομάδα και οι μετανάστες θα μπορούσαν να ήταν Νιγηριανοί, Σενεγαλέζοι ή Μαροκινοί», είπε ο Σάντσεθ. «Στην πραγματικότητα, εμφανίστηκε σε μια εφημερίδα της Βενεζουέλας στις 25 Μαΐου 1949 και οι πρωταγωνιστές του ήταν Ισπανοί, 106 από τους 120.000 που διέσχισαν [τον Ατλαντικό] μεταξύ 1945 και 1978 για να γλιτώσουν από τη μιζέρια και τη δικτατορία του Φράνκο».
Ο Σάντσεθ τόνισε ότι περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ισπανία κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Φράνκο, με περίπου τους μισούς από αυτούς να εισέρχονται παράνομα σε άλλες χώρες. Πολλοί μετανάστευσαν από τα Κανάρια Νησιά, τα οποία είναι σήμερα ο κύριος προορισμός των μεταναστών που φτάνουν με μικρά σκάφη στην Ισπανία. «Όταν μιλάμε για μετανάστευση, πρέπει πάντα να θυμάστε ότι η Ισπανία είναι μια χώρα μεταναστών», είπε. «Εμείς οι Ισπανοί είμαστε παιδιά μεταναστών, δεν πρόκειται να γίνουμε γονείς της ξενοφοβίας».
Ο Σάντσεθ υπεράσπισε σθεναρά τη μετανάστευση τόσο για ανθρωπιστικούς όσο και για οικονομικούς λόγους. Ήταν μια σπάνια στιγμή στο ισπανικό κοινοβούλιο. Η μετανάστευση δεν ήταν ένα εξέχον ή βαθιά κομματικό ζήτημα στην εθνική αρένα της Ισπανίας μέχρι πρόσφατα, και η στάση της ισπανικής κυβέρνησης αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη στάση άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στην πίεση κατά της παράτυπης μετανάστευσης. Οι λεγόμενες απωθήσεις από περιπολικά της ακτοφυλακής κατά προσφύγων και μεταναστών που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα από το Μαρόκο στους ισπανικούς θύλακες Θέουτα και Μελίγια στη βόρεια Αφρική είναι συνηθισμένες, παρά την καταδίκη από ισπανικά δικαστήρια και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Ισπανία έχει επίσης υπογράψει οικονομικές συμφωνίες με τη Μαυριτανία, την Γκάμπια και τη Σενεγάλη για να τις βοηθήσει να εμποδίσουν τους ανθρώπους να φτάνουν στις Καναρίους Νήσους ενισχύοντας τους φρουρούς της περιπολίας τους. Οι συμφωνίες περιλαμβάνουν επίσης περισσότερες άδειες για εργαζομένους από αυτές τις χώρες για την προώθηση των νόμιμων οδών μετανάστευσης.
Πρόσφατα, ο Kemi Badenoch, φιναλίστ στην κούρσα για την ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος στη Βρετανία, ανέφερε ακόμη και την Ισπανία ως παράδειγμα χώρας «που μπορεί να απελάσει σωστά τους παράνομους μετανάστες», υποδηλώνοντας ότι η Βρετανία θα μπορούσε να ακολουθήσει το μοντέλο της Ισπανίας για να εφαρμόσει μια πιο περιοριστική μεταναστευτική πολιτική χωρίς να αποχωρήσει από το Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, ο Σάντσεθ παρουσίαζε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στο ισπανικό σύστημα μετανάστευσης που αποτελούν μέρος ενός νόμου που είχε συντάξει η κυβέρνησή του από πέρυσι. Οι μεταρρυθμίσεις αποσκοπούν στην απλοποίηση της γραφειοκρατίας και στη διευκόλυνση της απόκτησης αδειών εργασίας και διαμονής και στη διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης. Όπως επισημαίνει η Γκαμπριέλα Σάντσεθ, δημοσιογράφος μετανάστευσης για το elDiario.es, ορισμένες από αυτές τις αλλαγές είναι απλώς το αποτέλεσμα ευρωπαϊκών νόμων που η Ισπανία άργησε να εφαρμόσει. Το νεότερο μέρος της ανακοίνωσης του πρωθυπουργού ήταν ένα «σχέδιο ένταξης», αλλά έδωσε λίγες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό.
Αυτό που ξεχώρισε ήταν ο τόνος του Σάντσεθ, ο οποίος έρχεται σε έντονη αντίθεση με εκείνον των Ευρωπαίων ομολόγων του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της αριστεράς. Παρουσίασε τη μετανάστευση όχι μόνο ως ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά, το πιο σημαντικό, ως οικονομική αναγκαιότητα για τον γηράσκοντα πληθυσμό της Ισπανίας. Η μετανάστευση, ειδικά από τη Λατινική Αμερική, είναι τα τελευταία χρόνια ένας από τους κύριους μοχλούς πληθυσμιακής και οικονομικής ανάπτυξης στην Ισπανία, η οποία ήταν η μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη οικονομία της ΕΕ πέρυσι και προβλέπεται να έχει σημαντικά υψηλότερη ανάπτυξη από τις γειτονικές χώρες και το 2024.
Μαζί με τους ηγέτες της Ιρλανδίας και του Βελγίου, ο Σάντσεθ αντιτάχθηκε στην ιδέα να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας να στέλνει αιτούντες άσυλο σε κέντρα σε τρίτες χώρες όπως η Αλβανία, ή αυτό που έχει περιγραφεί ως «η Μελονοποίηση» – που πήρε το όνομά της από την Ιταλίδα πρωθυπουργό, Τζόρτζια Μελόνι. – της ευρωπαϊκής συζήτησης για τη μετανάστευση.
Για τον Σάντσεθ, αυτή η προσέγγιση είναι ένας τρόπος να διαφοροποιηθεί από τα δεξιά κόμματα που χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τη μετανάστευση ως κομματικό εργαλείο, ιδιαίτερα το κύριο συντηρητικό Λαϊκό κόμμα (PP), που ανταγωνίζεται το ακροδεξιό Vox.
Τι πιστεύουν λοιπόν οι περισσότεροι Ισπανοί για τη μετανάστευση; Φαίνεται ότι υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι οι περισσότεροι Ισπανοί πιστεύουν ότι υπάρχουν «πάρα πολλοί» μετανάστες στη χώρα και κάνουν αρνητικές συσχετίσεις με τη μετανάστευση. Ωστόσο, οι περισσότεροι ερωτηθέντες ανέφεραν επίσης θετικές προσωπικές εμπειρίες με μετανάστες και η μετανάστευση κατατάχθηκε μόλις στην πέμπτη θέση μεταξύ των κορυφαίων προβλημάτων. Μια δημοσκόπηση τον Αύγουστο από το κρατικό γραφείο δημοσκοπήσεων έδειξε ότι η μετανάστευση ήταν η κύρια ανησυχία, αν και οι ειδικοί αμφισβήτησαν τη μεθοδολογία πίσω από αυτό το εύρημα. Εν τω μεταξύ, μια άλλη δημοσκόπηση έδειξε ότι οι περισσότεροι Ισπανοί -ακόμη και υποστηρικτές του PP- προτιμούν την ενσωμάτωση ασυνόδευτων ανηλίκων που φτάνουν στα Κανάρια Νησιά αναδιανέμοντάς τους σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Ως εκ τούτου, το PP είναι προσεκτικό να μην προχωρήσει πολύ στην αντιμεταναστευτική ρητορική του, ειδικά καθώς οι περιφερειακοί ηγέτες του σε περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επίτευξη συμφωνιών με την εθνική κυβέρνηση. Στις Βρυξέλλες, ο ηγέτης του PP, Αλμπέρτο Νούνιεθ Φειχό, για παράδειγμα, αρνήθηκε να υποστηρίξει δημόσια ένα πιθανό ευρωπαϊκό σχέδιο για την αποστολή αιτούντων άσυλο σε τρίτες χώρες.
Η στάση της Ισπανίας για τη μετανάστευση μπορεί να αφορά περισσότερο τη ρητορική παρά τις ουσιαστικές αλλαγές πολιτικής, αλλά το μήνυμά της είναι αναμφισβήτητα πιο κοντά στην κοινή γνώμη παρά με τις φωνητικές μειονότητες που διαμορφώνουν τη συζήτηση για τη μετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Πηγή: The Guardian
Διαβάστε επίσης:
«Πυρά» Ερντογάν κατά ΗΠΑ μετά την επίθεση του PKK – Τι ζητά από τον Πούτιν
Γάζα: «Παράθυρο» για έμμεσες διαπραγματεύσεις μέσω Κατάρ – «Ναι» σε ανακωχή υπό όρους από τη Χαμάς
Έκθεση βόμβα: Ο Μασκ βρίσκεται σε μυστική επαφή με τον Πούτιν από το 2022
