Οι σοσιαλιστές του ισπανού πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ προηγούνται ενόψει των εθνικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής, όμως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως κανένα κόμμα δεν θα έχει αρκετές έδρες για να κυβερνήσει με αυτοδυναμία, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε περίπλοκες συνομιλίες για τη δημιουργία κυβερνητικού συνασπισμού.
Ακολουθούν σύντομα πορτρέτα των κορυφαίων υποψηφίων –πέντε ανδρών ηλικίας από 35 έως 45 ετών– και των κομμάτων τους, καθώς η προεκλογική εκστρατεία εισέρχεται στην τελική ευθεία με δύο τηλεοπτικά ντιμπέιτ να είναι προγραμματισμένα για απόψε και αύριο, Τρίτη, το βράδυ.
Πέδρο Σάντσεθ — Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE)
Με το κόμμα του να έχει σημαντικό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, 47 ετών, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης της Ισπανίας — με την προϋπόθεση ότι θα μπορέσει να βρει αρκετούς συμμάχους σ’ ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο.
Γνωστός νωρίτερα στη σταδιοδρομία του ως «El Guapo», δηλαδή «Ο ωραίος», ένα προσωνύμιο που λέει πως δεν του αρέσει, ο Σάντσεθ κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός αφού ανέτρεψε τους συντηρητικούς με μια πρόταση μομφής, δύο χρόνια αφότου είχε χάσει, το 2016, την ηγεσία του κόμματός του.
Οι υποστηρικτές του λένε πως έχει ήρεμη προσωπικότητα και ταλέντο για συμβιβασμούς. Οι αντίπαλοί του λένε πως δεν έχει χάρισμα και σαφές πολιτικό όραμα.
Ο Σάντσεθ επωφελείται από την αδυναμία της άκρας αριστεράς και τη διαίρεση της δεξιάς παράταξης σε τρία κόμματα.
Έχει επικεντρώσει την προεκλογική εκστρατεία του στην προσπάθεια να συνασπίσει τους αριστερούς ψηφοφόρους μπροστά στο ενδεχόμενο να μπει στην κυβέρνηση το ακροδεξιό Vox, αλλά και στο ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών, ενώ έδωσε εντολή να εκταφεί το λείψανο του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο από ένα κρατικό μαυσωλείο.
Η κυβέρνηση του Σάντσεθ αύξησε κατά 22% τον κατώτατο μισθό και προσπάθησε να διαπραγματευθεί με την καταλανική κυβέρνηση έναν μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας για την Καταλονία.
Τα δεξιά κόμματα έχουν επικεντρώσει τις επιθέσεις τους στον Σάντσεθ και ιδιαίτερα στην πολιτική του για την Καταλονία. Στην άλλη πλευρά, οι καταλανοί αυτονομιστές, τους οποίους μπορεί να χρειαστεί για να παραμείνει στην εξουσία, τού ζητούν να είναι ανοικτός σ’ ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία — στο οποίο είναι αντίθετος.
Το PSOE είναι το παλαιότερο ισπανικό κόμμα που εξακολουθεί να λειτουργεί και ένα από τα δύο που κυριάρχησαν στο πολιτικό τοπίο μετά το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο το 1975. Έκτοτε είναι αυτό που έχει παραμείνει για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην εξουσία.
Πάμπλο Κασάδο – Λαϊκό Κόμμα (PP)
Ο Πάμπλο Κασάδο, ο οποίος ηγείται του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος εδώ και λιγότερο από έναν χρόνο, έχει υιοθετήσει σκληρή γραμμή στην προεκλογική εκστρατεία για να προσπαθήσει να ξανακερδίσει ψηφοφόρους που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι εγκαταλείπουν το κόμμα αυτό για το ακροδεξιό Vox.
Το PP, το οποίο κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στην πολιτική σκηνή μαζί με τους αντίπαλους Σοσιαλιστές, μπορεί να χάσει μέχρι και τις μισές από τις έδρες του στο κοινοβούλιο, δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ο 38χρονος αυτός δικηγόρος και οικονομολόγος έγινε ο αρχηγός του συντηρητικού κόμματος έναν μήνα αφού η κυβέρνηση του προκατόχου του, του Μαριάνο Ραχόι, ανατράπηκε έπειτα από ένα σκάνδαλο διαφθοράς στο κόμμα.
Ο Κασάδο είναι υπέρμαχος των αξιών της οικογένειας, της μοναρχίας και της Καθολικής Εκκλησίας, αντίπαλος των αμβλώσεων και τις ευθανασίας και έχει οδηγήσει το PP περισσότερο προς τα δεξιά.
Ηγήθηκε μιας επιθετικής προεκλογικής εκστρατείας στη διάρκεια της οποίας κατηγόρησε τον Σάντσεθ ότι είναι «προδότης» και ότι συγχωρεί τη βία, εξαιτίας της προσέγγισης του σοσιαλιστή ηγέτη με τα καταλανικά κόμματα που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας.
Θέλει να συμπήξει μια συμμαχία με τους Ciudadanos και το Vox για να γίνει πρωθυπουργός. Οι δημοσκοπήσεις σ’ αυτό το στάδιο δείχνουν πως είναι απίθανο να συγκεντρώσουν αρκετές ψήφους — όμως υπάρχουν τόσο πολλοί αναποφάσιστοι ψηφοφόροι που τα πράγματα μπορούν ακόμη να αλλάξουν.
Άλμπερτ Ριβέρα – Ciudadanos (Πολίτες)
Μόλις 39 ετών, ο Άλμπερτ Ριβέρα είναι ένας από τους πιο πεπειραμένους ηγέτες της νεώτερης γενιάς των υποψηφίων που συμμετέχουν στις γενικές εκλογές στην Ισπανία.
Εργάσθηκε στην CaixaBank πριν ιδρύσει το 2006, αρχικά στην Καταλονία, ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, τους Ciudadanos, που το 2015 μεταπήδησε στην εθνική πολιτική σκηνή.
Όπως ο Κασάδο, είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε οποιεσδήποτε παραχωρήσεις στους καταλανούς εθνικιστές και η στάση του αυτή είναι μία από τις κεντρικές θέσεις της προεκλογικής εκστατείας του.
Διόρισε ως υπαρχηγό του μερικές μόνο εβδομάδες πριν από την προεκλογική εκστρατεία την Ινές Αριμάδας –η οποία ήταν η επικεφαλής του κόμματος στην Καταλονία και στις περιφερειακές εκλογές του 2017 είχε κερδίσει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων.
Οι Ciudadanos έκαναν πέρυσι στην περιφέρεια της Καταλονίας ένα εκλογικό σύμφωνο που επέτρεψε στο PP, με την υποστήριξη και του Vox, να ανατρέψει την εκεί σοσιαλιστική διοίκηση. Εξαιτίας αυτού οι Ciudadanos επικρίθηκαν ότι υιοθετούν τον λαϊκιστικό εθνικισμό.
Έχοντας υποστηρίξει το PP και το PSOE σε διάφορες περιφέρειες, το κόμμα των Ciudadanos μπορεί να γίνει ρυθμιστικός παράγων σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές. Ο Ριβέρα λέει πως δεν θα προχωρήσει σε συμμαχία με τον Σάντσεθ, όμως το κόμμα έχει αλλάξει στάση σε τέτοια θέματα στο παρελθόν.
Οι Ciudadanos εισήλθαν στο ισπανικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 2015.
Πάμπλο Ιγκλέσιας — Unidas Podemos (Μαζί μπορούμε)
Πολιτικός επιστήμονας και λέκτορας, ο 40χρονος Πάμπλο Ιγκλέσιας ίδρυσε τους Podemos to 2014 με συναδέλφους του στο πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε, οικοδομώντας πάνω στο ισπανικό κίνημα διαμαρτυρίας κατά της λιτότητας.
Στις τελευταίες εκλογές κόντευαν να ξεπεράσουν τους Σοσιαλιστές, όμως εσωτερικές διενέξεις οδήγησαν τον πρώην δεύτερο στην ιεραρχία του κόμματος να έρθει σε σύγκρουση με τον Ιγκλέσιας και να δημιουργήσει μια εναλλακτική πλατφόρμα για τις περιφερειακές εκλογές στη Μαδρίτη.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Podemos σημειώνουν πτώση από τις προηγούμενες εκλογές εξαιτίας εσωτερικών διενέξεων και διαιρέσεων για το πόσο σκληροπυρηνικό πρέπει να είναι το κόμμα, το οποίο υποστήριξε την κυβέρνηση μειοψηφίας του Σάντσεθ και συμμετέχει σε μερικά τοπικά συμβούλια. Αυτή τη φορά θέλουν να είναι στην κυβέρνηση με τους σοσιαλιστές.
Σαντιάγο Αμπασκάλ — Vox
Το Vox είναι ο νεοεισελθών στην ισπανική πολιτική σκηνή. Το κόμμα ιδρύθηκε στα τέλη του 2013 από πρώην μέλη του PP που αντιτίθενται στους νόμους περί ισότητας των φύλων, για τους οποίους υποστηρίζει πως συνιστούν διακριτική μεταχείριση σε βάρος των ανδρών, ενώ είναι επίσης κατηγορηματικά αντίθετο στην αυτονομία των περιφερειών της Ισπανίας.
Δημοσκοπήσεις δείχνουν πως θα είναι το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που θα έχει περισσότερες από μία έδρες στο κοινοβούλιο μετά την επιστροφή της Ισπανίας στη δημοκρατία, στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Πέρυσι το Vox προκάλεσε σοκ και ανακατατάξεις στο ισπανικό πολιτικό τοπίο κερδίζοντας αναπάντεχα 12 έδρες στο περιφερειακό κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας, πράγμα που του επέτρεψε αυτομάτως να αποκτήσει μια έδρα στην ισπανική Γερουσία.
«Η ανάκτηση (της Ισπανίας) αρχίζει από την Ανδαλουσία», έγραψε στο Twitter ο επικεφαλής του Vox, ο 42χρονος Σαντιάγκο Αμπασκάλ.
Αυτός ο πολιτικός καριέρας από τη Χώρα των Βάσκων κερδίζει υποστήριξη στις δημοσκοπήσεις με την υπόσχεση του κόμματος «να κάνουμε την Ισπανία και πάλι μεγάλη».
Απηχώντας ακόμη περισσότερο τη στρατηγική της προεκλογικής εκστρατίας του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο Αμπασκάλ και άλλοι στο κόμμα επικρίνουν επίμονα τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης και ποντάρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Αμπασκάλ θα χάσει τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ αφού το εκλογικό συμβούλιο της χώρας αποφάσισε πως δεν μπορεί να συμμετάσχει.
Απηχώντας και την αντιμεταναστευτική ρητορική του Τραμπ, ο Αμαπσκάλ ζήτησε να οικοδομηθεί ένα τείχος ασφαλείας γύρω από τους ισπανικούς θυλάκους της Θέουτα και της Μελίγια και να πληρώσει για την κατασκευή του το γειτονικό Μαρόκο.
«Είμαι υποστηρικτής των διακρίσεων», είχε πει το 2017 στον τηλεοπτικό σταθμό 7TV Andalucia.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ