Ρόλο εξισορροπιστή θα χρειασθεί να διαδραματίσει ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνησή του. Από σήμερα, με την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του νέου εκτελεστικού σχήματος, καλείται να συντονίσει την συνύπαρξη πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου του με αντίθετη ιδεολογία.
Παρά τις δύσκολες ισορροπίες, ο πρωθυπουργός δρομολογεί ως πρώτο μέτρο της κυβέρνησής του την αύξηση του κατώτατου μισθού, αν και σε περιορισμένη έκταση, καθώς η αύξηση που είχε ανακοινωθεί πέρυσι ήταν μία από τις σημαντικότερες στην ιστορία της χώρας, κατά 22%, στα 900 ευρώ. Προς την κατεύθυνση αυτή έχουν προγραμματισθεί επαφές με τα συνδικάτα και τους εργοδότες, ενώ είναι σχεδόν βέβαιος πως και οι Podemos έχουν συμφωνήσει πως η αρχική πρόθεση για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1000 ευρώ είναι προς το παρόν ανέφικτη.
Απεναντίας, σχεδόν βέβαιη είναι η αύξηση στις συντάξεις, ένα άλλο μεγάλο σχέδιο της κυβέρνησης, στο 0,9%. Το μέτρο είχε αποφασισθεί προεκλογικά, όμως έμεινε εκκρεμές όλο αυτό το διάστημα έως ότου στηθούν οι κάλπες και καρποφορήσουν οι κυβερνητικές διαβουλεύσεις.
Τα πρόβλημα της Καταλονίας
Πρόθεση του Σάντσεθ, προτάσσοντας την οικονομική διάσταση και διάθεση της κυβέρνησής του είναι να αποφύγει, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, ότι ο πολιτικός διάλογος θα εστιασθεί στο ακανθώδες ζήτημα της Καταλονίας. Επιπλέον, οι ψήφοι του καταλανικού κεντροαριστερού αυτονομιστικού κόμματος ERC είναι αναγκαίες, όπως και στην περίπτωση της ψήφου εμπιστοσύνης, για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Θετικά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, ενδέχεται να εξασφαλίσουν στον Σάντσεθ τη συναίνεση ενός τμήματος της επαρχίας, που είναι απαραίτητη στην ψήφιση του προϋπολογισμού και στην συνέχεια της κυβέρνησής του.
Μιας και η Καταλονία, αναπόφευκτα, θα βρεθεί στο προσκήνιο ξανά, στόχος του Σάντσεθ είναι πως με τα οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα, με μία πιθανή συμφωνία για τις κλαδικές συμβάσεις με την εργοδοσία και τα συνδικάτα, θα κατορθώσει έναν διπλό στόχο: και να προσελκύσει θετικά τις προοδευτικές φωνές της καταλανικής αυτονομίας και να εξασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη, που είναι αναγκαία για την εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματός του.
Δύσκολες ισορροπίες
Στο νέο κυβερνητικό σχήμα, που συγκροτείται με τη συνεργασία του αριστερού Podemos, πολλά από τα 22 μέλη του έχουν συγκρουσιακές σχέσεις το ένα με το άλλο και ο Σάντσεθ ήδη έχει διατυμπανίσει στους υπουργούς του ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να λειτουργεί ενιαία, «θα μιλά μεν με διαφορετικές φωνές, αλλά μόνο με μία (ενιαία) λέξη». Αρκετά από τα μέλη της κυβέρνησης του Σάντσεθ δεν ανήκουν «οργανικά» στο Σοσιαλιστικό κόμμα PSOE, ενώ άγνωστο είναι πως θα επιτευχθεί η «συγκατοίκηση» στην κυβέρνηση ανάμεσα σε υπουργούς με άκρως αντίθετες ιδεολογίες κι ανταγωνιστικές απόψεις.
Για παράδειγμα πως μπορεί να γεφυρωθεί μία συνεργασία πχ, όταν στο Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου ο Χοσέ Λουΐς Εσκριβά, οπαδός της «ορθόδοξης» θεωρίας για βιωσιμότητα και σταθερότητα του συστήματος ασφάλισης/ συνταξιοδότησης, καλείται να συνυπάρξει με την υπουργό Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ, η οποία τάσσονταν πάντοτε υπέρ των συνδικάτων και της αύξησης του κατώτατου μισθού.
Ή ακόμη περισσότερο, όταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι υπεύθυνη για την οικονομία βρίσκεται η «εκλεκτή» των Βρυξελλών Νάδια Καλβίνιο, που θα βρεθεί απέναντι στα υπουργικά μέλη που προέρχονται από τους Podemos και η οποία θα κληθεί να εφαρμόσει στην πράξη τις προθέσεις του Σάντσεθ για μία κυβέρνηση που θα δώσει προτεραιότητα στις κοινωνικές δαπάνες.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
