Ο Ντογιάκος είναι η όζουσα απόδειξη του πόσο δίκιο είχε ο Μπίσμαρκ όταν έλεγε σαρκαστικά: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πώς φτιάχνονται δύο πράγματα: Η Δικαιοσύνη και τα λουκάνικα». Γιατί η διαδρομή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου έχει σχέση πολύ περισσότερο με τα λουκάνικα παρά με τη Δικαιοσύνη. Και αν στην Ελλάδα υπήρχαν υγειονομικές αρχές της προκοπής, τα λουκάνικα Ντογιάκου θα είχαν αποσυρθεί από την αγορά ως επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία, την υγεία της Δικαιοσύνης αλλά και την υγεία της δημοκρατίας. Και θα είχαν επίσης αποσυρθεί από την κοινωνία κάποιοι από τους μεγαλόσχημους που με τη δικαστική συνδρομή του Ντογιάκου τρώνε και πίνουν και τον Τσίπρα φοβερίζουν.
Να εξηγηθούμε για να μην παρεξηγηθούμε. Το λουκάνικο Ντογιάκου εμφανίστηκε στη Βαρβάκειο της Δικαιοσύνης μας όταν ο τότε πρωθυπουργός Σαμαράς έδωσε εντολή στον υπουργό του να δώσει εντολή στον εισαγγελέα του –ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης γαρ– «τους επόμενους τρεις να τους γαμήσει». Το όνομα του φερόμενου τότε ως υπάκουου εισαγγελέα; Ισίδωρος Ντογιάκος. Το παρακρατικό ψευδώνυμο στο ηχητικό; Παναθηναϊκάκιας. Με το τελευταίο έγινε μάλιστα γνωστός –με χορηγία του Hot Doc– στο πανελλήνιο. Το ίδιο λουκάνικο εισέβαλε στην κουζίνα και στο τραπέζι εκείνων που διψούν και πεινούν για δικαιοσύνη με το πολύκροτο σκάνδαλο Βγενόπουλου. Με τόσα μυρωδικά ώστε να σκεπάσει την μπόχα που είχε απλωθεί από την Κύπρο μέχρι την Ελλάδα με αρχιμάγειρα τον μακαρίτη.
Ενδιαμέσως ο εισαγγελέας του λουκάνικου αναρριχήθηκε με εξπρές και εκτός επετηρίδας και νομιμότητας διαδικασίες στην ιεραρχία επί Σαμαρά, για να φτάσει στον σημερινό κολοφώνα επί Μητσοτάκη (επί Τσίπρα υπήρξε κάποια ανάσχεση στην άνοδό του, αφού ως γνωστόν οι συριζαίοι δεν σέβονταν την ανεξαρτησία της βιομηχανίας λουκάνικων). Και στον κολοφώνα του κολοφώνα, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, με την επίμονη, σκληρή, κοπιαστική του προσπάθεια να κουκουλώσει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Να ψάχνει το «βαθύ λαρύγγι» αντί για το βαθύ παρακράτος. Και να δίνει συμβουλές στην εταιρεία τηλεφωνίας να μη δώσει στην ΑΔΑΕ, την κατά το σύνταγμα ανεξάρτητη – και από τον ίδιο– αρχή, τα στοιχεία για την παρακολούθηση του Κύρτσου και του Τέλλογλου. Λουκάνικο-μαμούθ η υπόθεση, όπως καταλάβατε.
Μια σοβαρή διαπίστωση αλλά και προειδοποίηση: στην ελληνική Δικαιοσύνη υπάρχουν λειτουργοί που επιδιώκουν το φως – παράδειγμα ο Ράμμος της ΑΔΑΕ. Και λειτουργοί που επιδιώκουν το σκότος – παράδειγμα ο Ντογιάκος των αδαών. Και είναι αναγκαία εδώ μια επισήμανση. Το γεγονός ότι ο τελευταίος έχει μια σαφή προτίμηση στο σκότος και το λουκάνικο αντί για το φως και το δίκαιο μας αφορά όλους. Γιατί το λουκάνικο είναι για όλους. Και έτσι που μεγάλωσε επί Μητσοτάκη και Ντογιάκου μάλλον προορίζεται για να μας φάει παρά για να το φάμε…
