Αλλοι μπερδεύουν τον ίσκιο με το μπόι τους, άλλοι στην εποχή της επικοινωνίας του τίποτα δημιουργούν τιποτένια ..κάτι, άλλοι αναπαράγουν εξωτικά survivor, άλλοι φωνάζουν «ήρωες» αστυνομικούς που διώκονται για το θάνατο ενός άοπλου 18χρονου (ρομά ήταν ο νεκρός).
Τους ακούν και τους βλέπουν πολλοί. Που προμοτάρουν. Που δεν μιλάνε. Μα και που ανέχονται τον κανιβαλισμό της αξιοπρέπειας και των πραγματικών ηρώων. Είναι ώρα –πάντα είναι ώρα ακόμα και όταν φυσάει κόντρα- να αναζητούνται τα σύνθετα «γιατί» και να μπαίνουν τα άξια του καιρού μας «επειδή», που θα κάνουν να φυσήξει πρίμα για μια κοινωνία χωρίς ρατσισμό, φασισμό, πόλεμο και εκμετάλλευση. Υπάρχει το νήμα που κρατά το ίσο του δίκαιου. Για να το πιάσουμε και να το δώσουμε στους επόμενους, στις επόμενες. Αρκεί να είμαστε εκεί.
Από το Πέραμα των μεταλλεργατών ως τον Ασπρόπυργο των καταυλισμών τσιγγάνων και στην προσπάθεια να φωτισθούν οι «μαύρες» πτυχές του χαμού του νεαρού ρομά από τα αστυνομικά πυρά. Από την πύλη του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά μέχρι την αλληλεγγύη στους ναυτεργάτες που απεργούν για καλύτερες συνθήκες με νωπό τον χαμό του 40χρονου εργάτη που δεν γύρισε σπίτι του από τη δουλειά- εργοδοτικό έγκλημα το λένε οι συνάδελφοί του, τον θέρισε η γερανογέφυρα. Από τους χώρους δουλειάς ως τις πορείες με πείσμα εργατικό, με ανάταση απεργιακή, με αίτημα τη βελτίωση των όρων εργασίας και ζωής. Στους δρόμους των ταξικών αγώνων και της απαίτησης για κοινωνική αλλαγή. Αρκεί να είμαστε εκεί.
Υπάρχει το νήμα. Είναι πάντα η ώρα –κάθε στιγμή και πολύ περισσότερο σε στιγμές που οι εξυπνακισμοί και οι ψεύτικοι φανφαρόνικοι επιτήδειοι φθείρουν λέξεις, όπως «ήρωες», αναμασώντας τες σαν τσιχλόφουσκες. Πόσο φθηνή επικοινωνία. Αλλά και πόσο ανίσχυρη. Μπροστά σε ήρωες της ανάγκης που είναι δίπλα μας. Μπροστά σε ήρωες που έγιναν ιστορία, άσβεστη μνήμη και σπίθα, που βάζει φτερά στην καρδιά και στο νου των ανθρώπων, χρόνια μετά σε κάθε αναφορά. Σαν εκείνη την είδηση, ανήμερα στις 29 Οκτωβρίου 2021, για τον ήρωα κομμουνιστή Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Κι ας την περνά στα ψιλά η ειδησεογραφία της μονομέρειας των κυριάρχων Μέσων. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας παρέδωσε αρχειακό υλικό του ΚΚΕ για τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην οικογένειά του. Είναι ένας από τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του 1944. Και μάλιστα εκείνος που, κατά την περιγραφή του Θέμου Κορνάρου στο βιβλίο του «Στρατόπεδο Χαϊδαρίου», δεν δέχτηκε, όταν ο Γερμανός διοικητής του είπε να του χαρίσει τη ζωή και να πάρει άλλος τη θέση του, και στάθηκε στο μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα με τους άλλους κομμουνιστές που έμειναν στην ιστορία ως «οι 200 της Καισαριανής».
Υπάρχει το νήμα. Να, σαν τώρα μέρες Οκτώβρη, μέρες επετείου τιμής των λαϊκών αγώνων, του ΕΑΜικού κινήματος, των ΕΛΑΣιτών, κατά ξένων κατακτητών και ντόπιων εκμεταλλευτών, κατά του ναζισμού Μέρες αντιφασιστικές που δεν μπορούν κι ας θέλουν πολλοί να ξεχάσουν την ορμή των κομμουνιστών που έδωσαν πνοή στον αγώνα για ελευθερία και λαοκρατία.
Υπάρχει το νήμα για συνέχιση του αγώνα και σήμερα κατά των φασιστικών ομάδων που σφικταγκαλιάζονται με το καπιταλιστικό σύστημα και γίνονται το μακρύ χέρι που χρησιμοποιούν οι εκμεταλλευτές του μεροκάματου των εργατών. Υπάρχει το νήμα κατά των νεοναζιστών που δεν τόχουν σε τίποτα να σκοτώνουν αντιφασίστες, κομμουνιστές, ανθρώπους που τιμούν όσους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται κατά του πολέμου και της εκμετάλλευσης.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας συνάντησε στον Περισσό την Φωφώ Θεραπιώτη – Σουκατζίδη, πρώτη ξαδέλφη του ήρωα κομμουνιστή και της παρέδωσε έναν αναμνηστικό βιβλιόδετο φάκελο με υλικά από το Αρχείο του ΚΚΕ. Πρόκειται για φωτογραφίες, αλλά και τις επιστολές του Ναπολέοντα Σουκατζίδη προς τον πατέρα του, τη σύντροφό του Χαρά Λιουδάκη και άλλους συγγενείς του, από τις φυλακές και τις εξορίες. Ο Σουκατζίδης καταγόταν από το Αρκαλοχώρι του Ηρακλείου Κρήτης-ήταν πριν από 21 χρόνια, στις 29 Οκτώβρη 2000, που είχαν γίνει στο χωριό τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του.
Ο Σουκατζίδης είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι ενδιαφέρον πώς σκιαγραφείται –μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του- η προσωπικότητά του και η πορεία ζωής του ως τις εξορίες σε ένα κείμενο που περιλαμβάνεται στον ιστότοπο του ΚΚΕ με το αρχειακό υλικό αγωνιστών (http://arxeio.kke.gr/collections/show/5):
«O κομμουνιστής Ναπολέων Σουκατζίδης, ήταν ένας από τους 200 εκτελεσμένους στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του ’44.
Πολύπλευρη προσωπικότητα, σύνδεσε από νωρίς τη μοίρα του με το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Μέλος της ΟΚΝΕ από το 1927, γλωσσομαθής (από 19 χρόνων μιλούσε και έγραφε έξι γλώσσες). Παρότι σπούδασε Οικονομικά, ανέπτυξε δράση και στο χώρο του πολιτισμού (είχε οργανώσει μια φιλολογική συντροφιά στην οποία μετείχε και η σπουδαία δασκάλα και λαογράφος της Κρήτης, Μαρία Λιουδάκη). Δημοσίευσε επιφυλλίδες «με χαρακτήρα μικρού δοκιμίου σε εκλαϊκευτική μορφή» και χρονογραφήματα. Όπως έχει πει η Μ. Λιουδάκη, που κατέγραψε χιλιάδες μαντινάδες, παραμύθια, μοιρολόγια, γνωμικά, γλωσσοδέτες και όλα τα έθιμα του κρητικού λαού, συμπαραστάτης στο λαογραφικό έργο της ήταν ο αγωνιστής Ναπολέων Σουκατζίδης , που είχε αρραβωνιαστεί την αδελφή της Χαρά.
Η ζωή του είναι αξεχώριστη από τη ζωή των εργατών της περιοχής. Στο Ηράκλειο, οι πρώτες προσπάθειες για την οργάνωση των εργατών έγιναν στα μέσα της 10ετίας του 1920. Την πρωτοβουλία πήρε η συντακτική επιτροπή της εφημερίδας «Η φωνή του εργάτη». Από τα πρώτα βήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΚΚΕ βρέθηκε στην πρωτοπορία, πρωτοστάτησε στο στήσιμο Σωματείων και Εργατικών Κέντρων.
Το 1934 ιδρύεται και επίσημα το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου. Το δίμηνο Νοέμβρη – Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου ξεσπά η απεργία των υποδηματεργατών. Συλλαμβάνονται πέντε δυναμικότατα στελέχη, κομμουνιστές, οι οποίοι συνεχίζουν τον αγώνα τους με πολυήμερη απεργία πείνας στην απομόνωση. Στις 25/7/1935 αποφασίζεται πανεργατική απεργία.
Στις 4/8, το σταφιδεργατικό πρόβλημα οξύνθηκε και σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις εργατών και ενόπλων της Χωροφυλακής και του Στρατού. Μέχρι να ‘ρθουν ενισχύσεις, οι απεργοί γίνονται κύριοι της κατάστασης. Στις συμπλοκές, ο Στρατός χρησιμοποίησε και πολυβόλα, δολοφονώντας τρεις εργάτες και τραυματίζοντας 15. Το επόμενο πρωί έγινε μάχη μιας ώρας με την Αστυνομία και το Στρατό από την πλατεία Αγίου Μηνά μέχρι το «Μεϊντάνι». Άλλοι τρεις εργάτες δολοφονήθηκαν και τραυματίστηκαν δέκα. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων, στις 6/8 ο επιθεωρητής εργατικών διαφορών και οι εκπρόσωποι των Σωματείων συμφώνησαν σε 10 ζητήματα, ένα από τα οποία ήταν η προμήθεια βιβλιαρίων Υγείας σε όλους τους εργάτες. Για τους σταφιδεργάτες οι σταφιδοεξαγωγείς αποδέχτηκαν αυξήσεις 15% για τους εργάτες και τις εργάτριες, ακόμη και για τις υπερωρίες, τη νυχτερινή εργασία, τις Κυριακές και τις γιορτές.
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1936 γιορτάστηκε με κοσμοσυρροή στο κτήμα του Στρατή Περγαλίδη, μάρτυρα της εργατικής τάξης. Η διαδήλωση προχώρησε και διαλύθηκε στο Βαλιδέ Τζαμί τη νύχτα πια.
Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης το ’36 ώθησαν στην πανελλαδική απεργία στις 13 του Μάη. Το τότε Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου (ΕΚΗ), μεταξύ άλλων, προβάλλει το αίτημα για ελεύθερη διακίνηση και κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη». Το κράτος, βλέποντας τη δύναμη του λαϊκού κινήματος, θορυβήθηκε και το κατέστειλε βίαια. Διασπά και αποδυναμώνει το ΕΚΗ, προχωρώντας στην απόσχιση των συντηρητικών εργατών και στην ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Συντηρητικών. Προχωρεί σε αθρόους εκτοπισμούς δημοκρατικών και κομμουνιστών. Στις 16-6-1936, ιδρύεται ο «Εθνικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος Ηρακλείου» για τη «διά παντός νομίμου μέσου προστασία του υπάρχοντος αστικού συστήματος». Ενώ προηγούμενα, στις 13-6-1936, η Ασφάλεια συνέλαβε 5 κομμουνιστές προέδρους Σωματείων και στελέχη του ΕΚΗ και τους εκτόπισε στον Αϊ – Στράτη. Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης , πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που δεν ξαναγύρισε ποτέ, αλλά ακολούθησε το δρόμο της θυσίας».
