Το όνομά του είναι Αϊμάν αλλά το ζευγάρι που τον αγόρασε για 500 δολάρια τον φώναζε Άχμεντ. Μέλη του Ισλαμικού Κράτους σκότωσαν ή σκλάβωσαν τους συγγενείς του Αϊμάν όταν καταδίωκαν τη θρησκευτική μειονότητα των Γιαζίντι, στην οποία ανήκε το παιδί. Κατόπιν πούλησαν το 4χρονο αγοράκι σε ένα ζευγάρι μουσουλμάνων, την Ουμ και τον Άμπου Άχμεντ.
Επί 18 μήνες ο μικρός έζησε με τους θετούς γονείς του. Οι συγγενείς του υπέθεταν ότι ήταν νεκρός, ένας από τους χιλιάδες Γιαζίντι που αγνοούνταν αφότου οι τζιχαντιστές κατέλαβαν τα εδάφη τους και κατάστρεψαν τα χωριά τους. Ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει γενοκτονία τη σφαγή της μειονότητας αυτής.
Όταν οι ιρακινές δυνάμεις ανακατέλαβαν την ανατολική Μοσούλη και τη γύρω περιοχή, την περασμένη εβδομάδα, βρήκαν τον Αϊμάν και τον επέστρεψαν στην οικογένειά του. Η επανένωση σκόρπισε χαρά στους συγγενείς του παιδιού, αλλά ο χωρισμός του από τους ανθρώπους που έμαθε να αποκαλεί γονείς έφερε νέα θλίψη.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους του πρακτορείου Reuters από το σπίτι του στη Ρασιντίγια, στα βόρεια της Μοσούλης, ο Άμπου Άχμεντ έδειξε τις φωτογραφίες του παιδιού στο κινητό τηλέφωνό του: “Εδώ κάνει ποδήλατο. Εδώ είναι στο χολ μας. Εδώ, έπαιζε με το μηχάνημα γυμναστικής”.
Τα παράθυρα στη μονοκατοικία του ζεύγους, στην ανατολική όχθη του Τίγρη, έχουν σπάσει από μια έκρηξη που κατέστρεψε το σπίτι του γείτονα, άλλη μια ένδειξη των σφοδρών μαχών που δόθηκαν στην περιοχή και θα συνεχιστούν όταν ο στρατός επιτεθεί στη δυτική πλευρά της πόλης, που ελέγχεται ακόμη από τους τζιχαντιστές.
Ο Άμπου Άχμεντ άδειασε μια κούτα στο κρεβάτι όπου κοιμόταν ο Αϊμάν: αυτοκινητάκια, τουβλάκια και ένα παιδικό βιβλίο για να μάθει ο μικρός αραβικά.
Ήταν ιδέα της Ουμ Άχμεντ να τον υιοθετήσουν. Το ζευγάρι δεν είχε αποκτήσει παιδιά και εκείνη άκουσε ότι το Ισλαμικό Κράτος πουλούσε ορφανά στην πόλη Τελ Άφαρ, περίπου 40 χιλιόμετρα δυτικότερα. “Ο στόχος μου ήταν να κερδίσω την εύνοια (του Θεού). Για να είμαι ειλικρινής, ήθελα να του διδάξω τη θρησκεία μας, το Ισλάμ”, είπε η γυναίκα, καλυμμένη πίσω από ένα μαύρο νικάμπ που άφηνε να φαίνονται μόνο τα μάτια της.
Ο σύζυγός της, ένας δημόσιος υπάλληλος, διαφωνούσε αλλά δεν μπόρεσε να την μεταπείσει: η Ουμ πήγε μόνη της και πήρε το αγόρι από ένα “ορφανοτροφείο” των τζιχαντιστών, αφού πλήρωσε με τα χρήματα που είχε βγάλει εργαζόμενη ως δασκάλα. Μολονότι το παιδί έκλαιγε και δεν ήθελε να την ακολουθήσει, εκείνη τον καλόπιασε: “Έλα, θα είσαι το παιδί μου. Θα ζούμε μαζί και θα σου αγοράσω ό,τι θέλεις”.
Σταδιακά, συνήθισε τους θετούς γονείς του που τον δίδαξαν αραβικά, αντί για την κουρδική διάλεκτο που μιλούν οι Γιαζίντι. Έλεγαν στους γείτονες ότι είναι ανιψιός τους και ότι τον είχαν αναλάβει αυτοί. Τον έγραψαν στο σχολείο με το όνομα Άχμεντ Σαρίφ, αλλά τον περισσότερο καιρό ο μικρός έμενε κλεισμένος στο σπίτι.
“Ήταν πραγματικά έξυπνος. Του έμαθα να προσεύχεται. Ξέρετε πόσο από το Κοράνι είχε αποστηθίσει;” πρόσθεσε η γυναίκα.
Οι Άχμεντ ισχυρίζονται όμως ότι δεν ήθελαν να ξεχάσει ο Αϊμάν ποιος είναι και τον ενθάρρυναν να μιλάει για τη ζωή στο χωριό του, το Χαρντάν. Αλλά ταυτόχρονα τον προειδοποιούσαν να μην λέει σε κανέναν ότι ήταν Γιαζίντι.
Το Ισλαμικό Κράτος επέβαλε τη δική του, ακραία εκδοχή του Ισλάμ στη Μοσούλη: απαγόρευσε το τσιγάρο, την τηλεόραση κιαι το ραδιόφωνο, υποχρέωσε τους άνδρες να αφήσουν γένια και τις γυναίκες να καλύπτονται από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Οι Γιαζίντι, που δεν είναι ούτε χριστιανοί, ούτε μουσουλμάνοι, θεωρούνταν “σατανιστές”.
Κάποιες φορές ο Αϊμάν ρωτούσε τι απέγινε η οικογένειά του αλλά η Ουμ και ο Άμπου Άχμεντ δεν ήξεραν να του απαντήσουν. Το μόνο που γνώριζαν ήταν ότι μια έφηβη αδελφή του είχε γίνει σκλάβα ενός τζιχαντιστή στο Τελ Άφαρ. Ο άνδρας αυτός την είχε πάει αρκετές φορές να επισκεφθεί το παιδί αλλά πλέον τα ίχνη του κοριτσιού έχουν χαθεί. Άγνωστο παραμένει και πού βρίσκεται ένας ετεροθαλής αδελφός που πουλήθηκε επίσης από το ίδιο “ορφανοτροφείο” πριν από τον Αϊμάν.
Όταν οι Ιρακινοί στρατιώτες έφτασαν στη Ρασιντίγια, άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι για τον Αϊμάν. Ένας αξιωματικός έλαβε την πληροφορία ότι ένα αγόρι Γιαζίντι βρισκόταν εκεί και έστειλε τους άνδρες του να το πάρουν. Το ζευγάρι δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τον παραδώσει. Ένα βίντεο από τη στιγμή του χωρισμού τους δείχνει τον Αϊμάν να κλαίει, γατζωμένος από την Ουμ Άχμεντ. Στο βίντεο, που έδωσε στο πρακτορείο Reuters μια φιλανθρωπική οργάνωση η οποία ακολουθεί τον ιρακινό στρατό, ακούγεται η γυναίκα να παρακαλεί τους στρατιώτες: “Αφήστε τον μου για λίγο” λέει και μετά προσπαθεί να τον παρηγορήσει, καταπνίγοντας τη δική της θλίψη. “Θα πας να δεις τη μητέρα σου τώρα… και όταν μεγαλώσεις θα έρθεις να με ξαναδείς”, του λέει.
Οι γονείς του Αϊμάν και οι περισσότεροι άλλοι συγγενείς του αγνοούνται. Όμως η γιαγιά του και ένας θείος ζουν σε έναν από τους καταυλισμούς όπου εκτοπίστηκαν οι Γιαζίντι, σε απόσταση περίπου 50 χιλιομέτρων από τη Ρασιντίγια. Ο Σαμίρ Ράσο Χάλαφ νόμιζε ότι ο ανιψιός του ήταν νεκρός, μέχρι που είδε μια ανάρτηση στο Facebook, στις 28 Ιανουαρίου, που έλεγε ότι είχε βρεθεί ένα παιδί που ονομαζόταν Αϊμάν Αμίν Μπαρακάτ. “Έμεινα άφωνος. Είναι θαύμα. Επέστρεψε από τους νεκρούς” είπε.
Το ίδιο βράδυ, ξαναβρέθηκαν. Σε ένα βίντεο της επανένωσης, που έδωσαν στο Reuters οι στρατιώτες που συνόδευαν το παιδί, η γιαγιά του χτυπιέται επανειλημμένα στο κεφάλι μόλις τον βλέπει, τον αρπάζει και ουρλιάζει, χωρίς να μπορεί να το πιστέψει. “Όλοι κλάψαμε” είπε ο ταγματάρχης Ουάτικ Άμτζαντ Ναάταρ.
Τη νύχτα, ο Αϊμάν παρακαλούσε να γυρίσει πίσω στην Ουμ Άχμεντ. Όμως οι δημοσιογράφοι που τον επισκέφθηκαν αυτήν την εβδομάδα διαπίστωσαν ότι ήταν χαρούμενος και ήρεμος. Όταν τον ρώτησαν αν ήταν ευτυχισμένος με τους θετούς γονείς του, απάντησε ναι και όταν τον ρώτησαν αν χαίρεται που γύρισε πίσω στην πραγματική οικογένειά του, απάντησε επίσης ναι.
Ο θείος του δήλωσε ικανοποιημένος που οι Άχμεντ τον κράτησαν ασφαλή και υγιή και ευγνώμων που, σε αντίθεση με πολλά άλλα παιδιά Γιαζίντι, δεν τον ανάγκασαν να εκπαιδευτεί στα όπλα ή να πολεμήσει. Ταυτόχρονα όμως έχει θυμώσει επειδή το ζευγάρι δεν προσπάθησε να βρει τους συγγενείς του μικρού και δεν τους επιτρέπει να του μιλήσουν. “Δεν τους αναφέρουμε, έτσι θα τους ξεχάσει”, είπε.
Η Ουμ Άχμεντ από την άλλη θέλει να πιστεύει ότι ο Αϊμάν θα θυμάται.
“Ελπίζω ότι θα γυρίσει”, είπε.