Στο φλέγον θέμα της αγνόησης του δημοσιογραφικού ελέγχου από τις ελληνικές αρχές αναφέρεται άρθρο της ομάδας Manifold που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Ινστιτούτου Δημοσιογραφίας IPI.
Το άρθρο καταπιάνεται με τη συστηματική πρακτική ελληνικών αρχών να αποφεύγουν ή ακόμη και να αρνούνται να σχολιάσουν επικείμενα δημοσιεύματα ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης.
Στο άρθρο φιλοξενούνται οι απόψεις δημοσιογράφων που έχουν βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωποι με την απροθυμία των αρχών να σχολιάσουν και να δώσουν πληροφορίες στους δημοσιογράφους, ενώ από το σύνολο του κειμένου προκύπτει η αίσθηση ότι πρόκειται για συστηματική πρακτική.
«Στο πλαίσιο των θεμάτων που ερευνούμε τους τελευταίους μήνες, η ερευνητική μας ομάδα έχει απευθύνει αιτήματα για πληροφορίες σε διάφορες αρχές, όπως: το Υπουργείο Ενέργειας, σχετικά με μέτρα αντιμετώπισης των αυξανόμενων τιμών ενέργειας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα αποτελέσματα των συναντήσεων του Υπουργού με ιδιώτες παραγωγούς ενέργειας, καθώς και προφανείς κινήσεις για καθυστέρηση της έκδοσης αδειών για τεχνολογίες αποθήκευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. το Υπουργείο Υγείας, σχετικά με τη διατύπωση σε πρόσφατη νομοθεσία που φαινόταν να προωθεί μια ψευδοεπιστημονική προσέγγιση στην προγεννητική φροντίδα· το Γραφείο του Πρωθυπουργού, σχετικά με ανακοίνωση του Πρωθυπουργού, τον Μάρτιο του 2021, ότι θα διοριζόταν ειδικός βοηθός διαμεσολαβητή για την επίβλεψη των καταγγελιών αστυνομικής βίας· το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με τη νομοθεσία για τον εκσυγχρονισμό της αστυνομικής εκπαίδευσης που είχε ανακοινωθεί πριν από ένα χρόνο, αλλά δεν έχει ακόμη θεσπιστεί· την αστυνομία, σχετικά με την πρόοδο συγκεκριμένων πειθαρχικών διαδικασιών κατά αστυνομικών που κατηγορούνται για παράνομη βία· και του Συνηγόρου του Πολίτη, όσον αφορά τον ρόλο τους ως επόπτη της πειθαρχικής διαδικασίας της αστυνομίας. Από αυτές τις αρχές, μόνο ο Συνήγορος του Πολίτη απάντησε πλήρως στις ερωτήσεις μας. Η αστυνομία χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να επεξεργαστεί το αίτημά μας. Μετά από επανειλημμένες υπενθυμίσεις και τηλεφωνήματα στον εκπρόσωπο, λάβαμε μια μερική απάντηση χωρίς εξήγηση για το γιατί οι υπόλοιπες ερωτήσεις μας έμειναν αναπάντητα. Παρά την επανειλημμένη αποστολή υπενθυμίσεων και τη συνομιλία με αρμόδια στελέχη τύπου, ούτε τα υπουργεία ούτε το γραφείο του πρωθυπουργού απάντησαν ποτέ», αναφέρει το άρθρο.
We wrote this piece for @globalfreemedia about the the failure — or, at times, refusal — of Greek authorities to provide information to independent journalists ⬇️https://t.co/kYttiNbVqx
— The Manifold (@The_Manifold) April 13, 2022
Παράλληλα, παρουσιάζονται και οι προσωπικές εμπειρίες αρκετών δημοσιογράφων από τις ελληνικές αρχές.
Το άρθρο του Manifold αναφέρει ότι σύμφωνα με τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο, δημοσιογράφο των Reporters United, η κυβέρνηση κάνει διακρίσεις μεταξύ ΜΜΕ που την υποστηρίζουν και ΜΜΕ που θα μπορούσαν να εκθέσουν «αδικήματα», στα οποία αρνείται την πληροφόρηση. «Η αγνόησή τους», λέει, «προορίζεται να απονομιμοποιήσει την ερευνητική τους δημοσιογραφία, σηματοδοτώντας ότι «δεν είναι αρκετά σοβαροί για να μιλήσουν μαζί τους.
«Κάθε φορά που απευθυνόμαστε στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου με ερωτήσεις ή ζητάμε κάποια στοιχεία», λέει από την πλευρά της η διευθύντρια του Solomon, Ηλιάνα Παπαγγελή, «μας διαβεβαιώνουν ότι «δουλεύουν πάνω σε αυτό», αλλά εβδομάδες αργότερα δεν έχουμε λάβει ακόμη καμία απάντηση».
Κάποια στιγμή, θυμάται η Παπαγγελή, «μετά από πολλά αναπάντητα αιτήματα, τους γράψαμε ότι θα δημοσιεύσουμε επιτέλους ένα άρθρο για την έλλειψη λογοδοσίας τους και ζητήσαμε τουλάχιστον ένα σχόλιο για αυτό. Λάβαμε μια οργισμένη απάντηση που ισχυριζόταν ότι δεν είχαν λάβει ποτέ ερωτήσεις από εμάς, επομένως τους στείλαμε απλώς τα στιγμιότυπα οθόνης όλων των ανταλλαγών email. Αυτή ήταν η μόνη φορά που απάντησαν μέσα σε μια ώρα περίπου».
Από την πλευρά της, η δημοσιογράφος Ίνγκεμποργκ Έλιασεν περιγράφει τη δική της εμπειρία από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ως δημοσιογράφος από το εξωτερικό: «Μπορεί να υπήρχε ένας αγγλόφωνος ιστότοπος», λέει η Έλιασεν, «αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία επικοινωνίας για κάποιο γραφείο τύπου. Όταν υπήρχε γραφείο τύπου και αριθμός επικοινωνίας, δεν απαντούσαν απαραίτητα στις κλήσεις. Αν γινόταν, θα μου έλεγαν να στείλω ένα e-mail, το οποίο σπάνια θα απαντούσαν. Και αν το απαντούσαν, μετά από επανειλημμένες υπενθυμίσεις, θα ήταν κυρίως για να πουν ότι δεν ήταν το αρμόδιο υπουργείο. Σε μια περίπτωση, η γραμματεία μου έδωσε έναν αριθμό τηλεφώνου, αλλά έκλεισε το τηλέφωνο όταν ρώτησα σε ποιον θα οδηγούσε. Κανείς δεν απαντούσε στον συγκεκριμένο αριθμό. Σε μια άλλη περίπτωση, ένα άτομο που βρήκα και ασχολήθηκε με το θέμα, είπε ότι δεν του επιτρέπεται να μιλήσει με δημοσιογράφους. Δεν μου είχε προτείνει με ποιον να μιλήσω».