Η είδηση θα μπορούσε να είναι ευχάριστη. Το κοινοβούλιο της Ινδίας ψήφισε στα μέσα της περασμένης εβδομάδας νόμο που δίνει τη δυνατότητα σε μετανάστες από τρεις γειτονικές χώρες, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπανγκλαντές, να αποκτήσουν ινδική υπηκοότητα.
Οι όροι που θα πρέπει να πληρούν οι αιτούντες για να μπορούν να συμπεριληφθούν στη διαδικασία είναι βασικά δύο: Να ζουν ή να εργάζονται στην Ινδία για έξι χρόνια τουλάχιστον και να ΜΗΝ είναι μουσουλμάνοι. Και κάπως έτσι το θετικό πρόσημο της είδησης πάει περίπατο.
Οι επικριτές του αμφιλεγόμενου νομοσχεδίου κάνουν λόγο για κατάφωρη καταπάτηση του κοσμικού συντάγματος της χώρας, το οποίο αναγνωρίζει την ανεξιθρησκία, και κατηγορούν την κυβέρνηση του σκληροπυρηνικού Ναρέντρα Μόντι ότι παρότι θέλει – υποκριτικά– να δείχνει ότι τείνει χείρα προς τους αλλοδαπούς κατοίκους της χώρας του 1,4 δισεκατομμυρίου, στην πραγματικότητα στόχος της είναι η απονομιμοποίηση των μουσουλμάνων υπηκόων.
Μπρος στον δρόμο που χάραξαν οι κόκκινοι καπιταλιστές του Πεκίνου, οι οποίοι επιδιώκουν την τυφλή υποταγή των τοπικών μουσουλμανικών κοινοτήτων της Κίνας. Πάνω από 1 εκατομμύριο Ουιγούροι, οι οποίοι κατοικούν στις ανατολικές κυρίως επαρχίες της Κίνας, κλείνονται παρά τη θέλησή τους σε στρατόπεδα που το καθεστώς Σι βάφτισε «σχολές επανεκπαίδευσης και αποριζοσπαστικοποίησης».
Από την έμμεση αμφισβήτηση της υπηκοότητας μιας ολόκληρης μειονότητας μέχρι τη συστηματική πλύση εγκεφάλου των μελών της με στόχο την απαλοιφή της εθνικής τους ταυτότητας είναι μακρύς ο δρόμος της πολιτισμικής αφομοίωσης. Μένει να δούμε πόσα χιλιόμετρα θα διανύσουν οι εθνικιστές της Ινδίας.
