Κήρυξε την ισότητα εθνών, φυλών και ανθρώπων. Κάλεσε εκείνους που έχουν δύο χιτώνες να δίνουν τον ένα στον διπλανό τους που δεν έχει κανέναν. Εκανε την αγάπη στον πλησίον, και πρώτα στους ταπεινούς της γης, σημαία του. Εδωσε προνομιακή πρόσβαση στη βασιλεία των ουρανών στους φτωχούς και σάρκασε τους πλούσιους: πιο εύκολα περνάει η κάμηλος από την τρύπα της βελόνας παρά οι έχοντες και κατέχοντες στη βασιλεία των ουρανών. Η σχέση με τη μητέρα του, με τις γυναίκες που τον περιστοίχιζαν, με τη Μαρία Μαγδαληνή, έδωσε το πιο έξοχο παράδειγμα σεβασμού και ισότητας. Κήρυξε την αγάπη, αλλά χρησιμοποίησε το μαστίγιο για να διώξει από τον ναό τους εμπόρους.
Και δεν περιορίστηκε σ’ αυτά. Τα έβαλε με τους ισχυρούς της εποχής. Κατήγγειλε τους γραμματείς και τους φαρισαίους και συγκρούστηκε μαζί τους με τον πιο αποφασιστικό τρόπο, έτσι που μπορείς να τον πεις χωρίς πολλή δυσκολία και τον πρώτο κομμουνιστή. Ιησούς, ο κομμουνιστής της Ιουδαίας! Κι αυτό επικυρώνεται με τη θανάτωσή του, όπως και τόσων άλλων πιστών αλλά και άθεων στους αιώνες που ακολούθησαν, από κείνους που είδαν στο πρόσωπό του έναν εχθρό των συμφερόντων τους. Εναν υπονομευτή του καθεστώτος. Μια απειλή του πλούτου και της εξουσίας τους. Εναν υποκινητή ταραχών εναντίον τους. Και έναν οραματιστή μιας βασιλείας ισότητας και ελευθερίας.
Αν αυτή δεν είναι η πεμπτουσία του κομμουνιστικού οράματος, που συγκίνησε στις αρχές του εικοστού αιώνα εκατομμύρια ανθρώπους και οδήγησε στην απόπειρα να υπάρξουν η βασιλεία των ταπεινών, η επί γης ειρήνη, η ισότητα και η αδελφοσύνη, τότε απλώς φοβόμαστε τις λέξεις. Και μετά τη σταύρωση, άλλη
ομοιότητα κι αυτή, η πήξη του κηρύγματός του σε αυστηρά ιεραρχημένη εκκλησία. Επαγγελματίες χριστιανοί και επαγγελματίες κομμουνιστές. Η ταπείνωση του οράματός του σε θεσμό πλάι στο κράτος, εξουσία δήθεν πνευματική αλλά άκρως υλική, υπερασπιστή προνομίων, δικών της και των λίγων, εις βάρος της πίστης των πολλών. Ο,τι δηλαδή περίπου έγινε και με το όραμα του κομμουνισμού, που κατέληξε στην παγωνιά του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Παρ’ όλα αυτά, κανένα παιδόφιλο άμφιο, καμιά δεσποτική πολυτέλεια και καμιά ανίερη ευλογία σε χούντες, βασανιστές, δολοφόνους και εκμεταλλευτές δεν κατάφερε να σβήσει την ελπίδα, την απαντοχή, την αλληλεγγύη που εκπροσωπεί για εκατομμύρια ανθρώπους. Ως κήρυγμα, διαδρομή ζωής, αγάπη και σταύρωση παραμένει σύμβολο ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης, που επαφίεται βέβαια στη μετά θάνατον ζωή, αλλά δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την επί γης. Η θρησκεία μπορεί να είναι το όπιο του λαού, ο Ιησούς όμως των ταπεινών είναι μια άλλη ιστορία. Τόσο άλλη που αν γεννιόταν σήμερα, πάλι θα τον σταύρωναν οι σύγχρονοι γραμματείς και φαρισαίοι. Ανάμεσά τους και πολλοί από τους εκπροσώπους του…
