Iggy Pop, λίγο μικρότερος από τον μπαμπά μου, και πολύ πιο εκρηκτικός από την αφεντιά μου.
Γιατί, θα μου πεις πρέπει να τον φέρεις στα μέτρα σου; Μα, πώς να μιλήσεις για ένα φαινόμενο που εδώ και πολλά χρόνια κάνει τη μουσική να ακούγεται αλλιώς, δίνει ελευθερία στο στόμα και στο σώμα; Πώς να μιλήσεις για έναν θεό αν δεν τον κάνεις άνθρωπο (κι ας είσαι άθεος ασούμε…)!
«θέλω πολύ να ακούσω το I wanna be your dog, είπα στη Βίκη, λίγο πριν αρχίσει. Η Μαρίνα, η κόρη μου μόλις μου είχε πει: Μπαμπά πάμε πιο μπροστά – η ευτυχία έχει πολλά πρόσωπα. Και ο Ίγκης μας,με I wanna be your dog βγήκε και μας πήρε μαζί του σε ένα μοναδικό ταξίδι που ξεκίνησε από την πλατεία Νερού στο Release Athens και μας πάει ακόμη… ένα εικοσετιτράωρο μετά που κάθομαι να γράψω, πολύ μακριά!
https://photos.google.com/share/AF1QipP__9AuUwwLYJGRnfEkJX4_pQHnLN-knpvOk-fodCPj81y-s6Y98yTmw8HPI2BRhQ?key=ZEx1b01IWmdiY2xmd0I4WFI0a3FTQWh6THZCbU9n
Μακριά από τη μιζέρια και τη γκρίνια των «ειδικών» που μας είχαν ζαλίζει τα τζιέρια όταν ανακοινώθηκαν τα ονόματα του φεστιβάλ με την ξινίλα τους και την βεβαιότητα ότι κατέχουν το χόλι γκραλ της γνώσης περί της μουσικής κλπ κλπ.
Τόσο μακριά μας πήγε ο Iggy Pop που γούσταρε που γουστάραμε και μας χάρισε μοναδικές επιτυχίες που όλοι τις ξέρουν χωρίς να υπολογίσει τη γνώμη των «ειδικών» και οι χιλιάδες του κόσμου που ήταν από κάτω έφερναν στο κεφάλι τους ό,τι φέρνει στο κεφάλι του καθενός η μουσική και τραγούδια.Passenger,Lust For Life, 1969, No Fun, Real Wild Child, Skull Ring με το ριφάκι του Peter Gun Theme, Candy, Nightclubbing, Home, Wild America. Ανατριχίλα στο Jean Genie του Bowie!
Τα πνευστά στην πανκ αισθητική, τώρα στα 50 μου ταιριάζουν τέλεια! Ιδρώσαμε, χορέψαμε. Ζήσαμε τη χαρά ενός σταρ να παίζει για ένα ωραίο κοινό. Ακομπλεξάριστος! Kαι φυσικά πάντα με εκπλήξεις στο τέλος!
«One More. It was so fucking good»!!!
James: Είναι εδώ και ξέρουν να συγκινούν!
Το μιάμισης ώρας Live των James ήταν εφάμιλλο του συναρπαστικού Live στον Λυκαβηττό. Ο Tim Booth με μια βαθιά ωριμότητα στην ερμηνεία του και αφού μας έκραξε όσους είμαστε όλη την ώρα με τα κινητά στα χέρια, έδωσε μια σούπερ παράσταση που τον κατατάσσει στους σημαντικότερους περφόμερ της γενιάς του. Μπορεί ο πιο χορευτικός να τον πω, ή λιγότερο «κιθαριστικός» ήχος των καινούργιων τραγουδιών τους να δημιούργησε μια αμηχανία στις πίσω σειρές, εμείς στα κάγκελα πάντως πήραμε μοναδικά vibes. Προσωπικά μου αρέσει η εξέλιξη του ήχου των James. Μεγαλώνουν και αυτοί, όπως κι εγώ και όλοι μας και γεύονται καρπούς της μουσικής (βλέπε λίγο electronica ήχο) χωρίς ενοχές!
Και ναι, χαλάλι το κράξιμο για τα κινητά αφού όπως είπε: Πώς να εμπιστευτώ να με σηκώσει κόσμος στα χέρια του όταν κρατάει κινητό!
Κι έτσι μετά από πάνω από 30 χρόνια που πηγαίνω σε Live κράτησα τον Tim – χωρίς να μου σωριαστεί, μέχρι να φτάσει πάλι στη σκηνή ενώ τραγουδούσε τον ύμνο του γκρουπ Getting away with it. Η προηγούμενη φορά που είχα τόση ένταση σε live που κάποια δάκρυα βγήκαν από τα μάτια μου ήταν όταν πριν μερικά – λίγα – χρόνια η Patti Smith έπαιξε το Horses στο Πειραιώς Academy.
Shame – Τα δυναμιτάκια
Ανακαλύψτε αυτά τα «δυναμιτάκια» από τη Βρετανία που μας ξεσήκωσαν κάτω από τον καυτό ήλιο!
Τσάρλι Στιν, ο τραγουδιστής και Τζον Φίνερτι ο ζογκλέρ μπασίστας (Οι κωλοτούμπες που έκανε ήταν απίστευτες – και δεν έσπασε και το μπάσο του!). Νομίζω ότι θα μας απασχολήσουν σοβαρά και θα κάνουν και αυτοί τραγούδια που θα μπλέξουν με τις αναμνήσεις και τη ζωή μας. Ελπίζω να τους δούμε το χειμώνα σε κάποιο Fuzz να μας τρελάνουν ακόμη περισσότερο!
(Dark Rags και The Noise Fugures: δεν πρόλαβα να τους ακούσω αλλά ξέρω ότι παίζουν ωραία μουσική, με ψυχή και είμαι σίγουρος ότι όσοι τους πέτυχαν για πρώτη φορά σίγουρα θα θελήσουν να τους ξανακούσουν!)
Το Release Athens απογείωσε το καλοκαίρι μας. Σκέψου ότι υπάρχουν πολλοί που δε θα πάνε διακοπές και «διακοπές» θεωρούν αυτές τις βραδιές στην πλατεία Νερού. Άψογη διοργάνωση που σέβεται τους ανθρώπους που συρρέουν για να δουν και να ακούσουν τα ινδάλματά τους. Φέτος εκτός από τα γνωστά υπάρχουν και ντουλαπάκια να αφήσεις τα διάφορα που κουβαλάς μαζί σου να μη σε βαραίνουν!
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούν λίγο περισσότερα σημεία πώλησης κουπονιών για τα μπαρ – αλλά και οι επισκέπτες πρέπει να μάθουν ότι καλύτερα να παρεις τα κουπόνια σου από νωρίς γιατί τελικά όσα κιόσκια και να έχει όταν πάνε 18 χιλιάδες άνθρωποι να ψωνίσουν ε, λιγο κίνηση θα τη βρουν!
Εξίσου σημαντική βραδιά ήταν και η Παρασκευή με τους Damian “Jr Gong” Marley, Third World, Hollie Cook. Ο γιος Marley ξεσήκωσε το κοινό που τον περίμενε πολύ να τον απολαύσει. Οι Third World έφτιαξαν ένα απίστευτο groovy κλίμα και η Hollie Cook με το κέφι της έφερνε τη «δροσιά» στο καυτό απόγευμα!