Οι ήπιοι τόνοι του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την κόκκινη γραμμή που χαράζει σιγά-σιγά η Εκκλησία απέναντι στο ενδεχόμενο νομιμοποίησης του γάμου ομοφύλων αλλά και της πιθανότητας –εν καιρώ- του δικαιώματος τεκνοθεσίας.
Αυτό βέβαια απηχεί τις θέσεις του Αρχιεπισκόπου και όχι της Ιεραρχίας που θα τοποθετηθεί στο μέλλον, ενδεχομένως πιο ριζοσπαστικά από άμβωνος.
Παρά τους ήπιους τόνους ωστόσο ο κ. Ιερώνυμος ήταν σαφώς αντίθετος με τη θέση τεκνοθεσίας/υιοθεσίας αρνούμενος να δεχθεί οποιαδήποτε αλλαγή της «οικογένειας» και της σύνθεσης της κοινωνίας.
Διαβάστε επίσης: Άρνηση Ιερώνυμου για το δικαίωμα του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια
Αν και ανέφερε πως «η Εκκλησία πιστεύει στην ελευθερία του ανθρώπου –αυτό της είπε ο Χριστός – δεν μπορούμε να αναγκάσουμε έναν άνθρωπο να ζήσει (με τον τρόπο που θέλουμε)», δεν παρέκκλινε ούτε εκατοστό από αυτό που θεωρεί πως μπορεί να επηρεάσει.
Εκεί ωστόσο τελείωσε και η «ανεκτικότητα» του Αρχιεπισκόπου καθώς αναφερόμενος στα ανθρώπινα δικαιώματα υποστήριξε πως σε αυτά εντάσσεται και η παρουσία μιας μητέρας και ενός πατέρα. Εξάλλου δεν είδε δικαιώματα σε παιδιά χωρίς (φυσικό) πατέρα και μητέρα!
«Το να μου αλλάξει τον τρόπο ζωής δεν το επιτρέπω» ανέφερε και βέβαια η κοινωνία αλλάζει έξω από τις επιθυμίες του κλήρου.
Αν πράγματι η κοινωνία εδώ και δεκάδες αιώνες ακολουθούσε τις προσταγές του κλήρου, τότε ελάχιστα θα είχαν αλλάξει και ενδεχομένως τα περισσότερα να τα θεωρούσαμε «πράγματα του Σατανά».
Και βέβαια αυτά τα συζητάμε όταν δεν έχει γίνει διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος, όταν οι ίδιοι ιερείς πληρώνονται από το κράτος και όταν τα θρησκευτικά μυστήρια και η παρουσία των ιερέων εμπλέκονται με τη Δημόσια Παιδεία και δεκάδες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.
Δυστυχώς παρά τους ήπιους τόνους το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου ήταν διπλωματικό προς το Μέγαρο Μαξίμου αλλά σαφές όσον αφορά μια σύγχρονη κοινωνία όπου το κάθε άτομο ανεξάρτητα από τον ερωτικό προσανατολισμό του θα μπορεί να έχει τη ζωή που θέλει αλλά και την οικογένεια που θέλει.
Δυστυχώς για την Εκκλησία παραμένει αναχρονιστική ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και από το δικαίωμα κάθε παιδιού να έχει τους ανθρώπους που το αγαπάνε πλάι του, ανεξαρτήτως φύλου.
Η άποψη του Αρχιεπισκόπου δυστυχώς προκρίνει ως καλύτερο μέσο και την ύπαρξη των Ορφανοτροφείων ως λύσης για τα παιδιά χωρίς γονείς, κάτι που μάλλον αποδείχθηκε απάνθρωπο ως σήμερα και συχνά σκανδαλώδες.
Αντί να τάσσεται η Εκκλησία υπέρ της υιοθεσίας ώστε κάθε παιδί να έχει το δικαίωμα μιας οικογένειας εμμένει σε οικογενειακά μοντέλα που πλέον δεν ανταποκρίνονται σε μια σύγχρονη κοινωνία αλλά περισσότερο εμμένει σε μια ταξική κοινωνία (που θα ελέγχει) πολλών ταχυτήτων και δημιουργίας μη προνομιούχων.
Δυστυχώς η Εκκλησία αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά στενόμυαλη και αντικοινωνική καταδικάζοντας την κοινωνία με βάση μια αναχρονιστική, εγωκεντρική πολιτική με στόχο να διατηρήσει τα πλεονεκτήματά της και την εξουσία της εις βάρος της προόδου και της κοινωνίας.
Διαβάστε επίσης:
Βουλή: Απολογία Γεωργιάδη στα ακροδεξιά τρολ για την τροπολογία που νομιμοποιεί μετανάστες
Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου: Μόλις μια ογκολόγος για 500 καρκινοπαθείς!
Τέμπη: Ο ΟΣΕ παραδέχεται ότι έσβησε τις συνομιλίες 15 ημέρες μετά την τραγωδία
