Υπάρχει πολίτης της χώρας που θεωρεί ότι πρέπει να ιδιωτικοποιήσουµε τις ένοπλες δυνάµεις; Να αναθέσουµε δηλαδή την υπεράσπιση της χώρας, της εδαφικής της ακεραιότητας και των συµφερόντων της σε µια εταιρεία από την Τουρκία ή την Αµερική. Μη βιαστείτε να πείτε «υπάρχει: ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης», γιατί τους εξαιρούµε εκ των προτέρων από την υπόθεση. ∆εν υπάρχουν πολίτες που υποστηρίζουν τέτοιο σενάριο. Ολοι καταλαβαίνουν ότι η υπεράσπιση αξιών και ζωτικών συµφερόντων της χώρας δεν µπορεί να είναι αποτέλεσµα οικονοµικής συναλλαγής. Το κέρδος, δηλαδή, δεν είναι αυτό που µπορεί να εγγυηθεί και να εξασφαλίσει όσα έχουν ανάγκη οι πολίτες.
Υπάρχει δηλαδή η παραδοχή ότι µια χώρα δεν µπορεί να στηρίζεται στο κίνητρο του κέρδους για να υφίσταται και να λειτουργεί. Γιατί εχθρός του κέρδους είναι το µεγαλύτερο κέρδος. Συνεπώς αν η βλάβη της χώρας εξασφαλίσει περισσότερο κέρδος για όποιον κερδίζει προστατεύοντάς την, τότε η χώρα θα υποστεί βλάβη για να κερδίσει ο κερδοσκόπος. Ξεκάθαρα πράγµατα και νόµοι της αγοράς. Αν δεν ήταν έτσι, οι υπερπλούσιοι δεν θα έκαναν τα πάντα για να αποκτήσουν κι άλλο πλούτο αλλά θα µοίραζαν την περιουσία τους σε όποιον δεν έχει να φάει.
Ας αλλάξουµε τώρα το σενάριο µε την ιδιωτικοποίηση του στρατού και ας πάµε στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας ή της ενέργειας. Αφού το κέρδος δεν εξασφαλίζει την άµυνα, αντιθέτως υποχωρεί υπέρ του µεγαλύτερου κέρδους, γιατί εξασφαλίζει την υγεία του πολίτη ή το φτηνό ρεύµα;
Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν ιδεοληψία και εργαλείο άσκησης πολιτικής µε τα οποία κάποιος συµφωνεί ή διαφωνεί. Ο Μητσοτάκης δεν θέτει κανόνες υπέρ της ανάπτυξης του ιδιωτικού τοµέα σε ένα επιχειρηµατικό τερέν όπου, όπως υποστηρίζει, αναπτύσσονται ανταγωνιστικότητα και χαµηλές τιµές. Ο Μητσοτάκης ξεπουλάει, αφαιρώντας το δικαίωµα από το δηµόσιο να έχει δραστηριότητες που προστατεύουν την κοινωνία και της εξασφαλίζουν ωφελήµατα. Θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του δηµοσίου και να ευεργετηθούν ιδιώτες. Με ποιο κέρδος και για ποιον; Για τους πολίτες. Γι’ αυτούς που κλείνουν τις συµφωνίες και µετά τους κάνουν νόµους.
Η συµπεριφορά του πρωθυπουργού είναι ύποπτη. Πουλάει το 49% του ∆Ε∆∆ΗΕ, των κερδοφόρων δικτύων ηλεκτροδότησης δηλαδή που κατασκευάστηκαν επί 70 χρόνια πάνω σε βουνά και χαράδρες µε τα λεφτά του δηµοσίου. Ποιος τ’ αγοράζει; Οπως αποκαλύπτει σήµερα το Documento, o αγοραστής είναι εταιρεία που συµµετείχε στην ιδιωτικοποίηση του δικτύου υδροδότησης του Λονδίνου επί Θάτσερ και αποχώρησε αφού ρύπανε τον Τάµεση, άφησε χωρίς συντήρηση τα δίκτυα και προώθησε τα δάνεια που είχε πάρει σε offshore της στο εξωτερικό. Αυτοί είναι οι επενδυτές του Μητσοτάκη τους οποίους οφείλουµε να µην αποκαλούµε απατεώνες αλλά σωτήρες.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρεί σε αύξηση µετοχικού κεφαλαίου στη ∆ΕΗ για να τη θέσει εκτός ελέγχου του δηµοσίου. Μόλις πέντε µέρες πριν ο πρωθυπουργός κάνει τις οικονοµικές του εξαγγελίες στη ∆ΕΘ, αλλά δεν ανακοινώνει τίποτε για το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ∆ΕΗ, το οποίο κατά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις είναι κερδοφόρο για την κοινωνία. Λίγο µάλιστα προτού ανακοινωθεί η ιδιωτικοποίηση που θα προκύψει από την άρνηση του δηµοσίου να συµµετάσχει στη αύξηση µετοχικού κεφαλαίου η µετοχή της επιχείρησης φουντάρει στο χρηµατιστήριο, δηµιουργώντας έντονα σχόλια για εσωτερική πληροφόρηση.
Τι συµβαίνει µε αυτή την κυβέρνηση που έχει όλο και περισσότερο συµπεριφορά Φαµίλιας της µαφίας; Σε λίγο η µόνη δηµόσια περιουσία που δεν θα διατίθεται για εκποίηση θα είναι το Μέγαρο Μαξίµου, αν και δεν είναι διόλου απίθανο να µπει leasing σε κάποιο από εκείνα τα funds που κατά καιρούς αποκτούν ISO Μητσοτάκη. Πρόκειται για ιδιόµορφο νεοφιλελευθερισµό µε πιστοποίηση της Οικογένειας.
Το 1992 ο πατέρας Μητσοτάκης είχε δώσει τις δύο άδειες κινητής τηλεφωνίας στις εταιρείας Panafon και Telestet, αποκλείοντας τον µοναδικό φορέα επικοινωνιών στην Ελλάδα, τον κρατικό ΟΤΕ. ∆ηλαδή ο νεοφιλελευθερισµός Μητσοτάκη δεν παρείχε τη δυνατότητα σε όλες τις εταιρείες να συµµετάσχουν στην αδειοδότηση «χάριν της ανταγωνιστικότητας», αλλά απέκλεισε τον κρατικό φορέα. Oσα κάνει σήµερα ο διάδοχος του πατροπαράδοτου νεοφιλελευθερισµού δεν απέχουν και πολύ. ∆εν δηµιουργεί πεδίον δόξης λαµπρό για την επιχειρηµατικότητα, αλλά αποκλείει το κράτος αφού του καταληστεύσει την περιουσία (δίκτυα, πελατολόγιο, περιουσία κ.λπ.)
Ζούµε σε µέρες που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηµατολογία το γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις µε αποκλεισµό του κράτους δεν οδηγούν σε καµία ανταγωνιστικότητα ή µείωση των τιµών. Οι τρεις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας όχι µόνο δεν φαίνεται να ανταγωνίζονται προς όφελος του καταναλωτή, αλλά έχουν καταφέρει να διατηρούν τις ψηλότερες τιµές στην Ευρώπη. Η κατάργηση του «ελληνικού µονοπωλίου» στις αεροµεταφορές µε την ιδιωτικοποίηση της Ολυµπιακής (έργο Χατζηδάκη και αυτό) δεν έφερε φτηνά εισιτήρια αλλά ένα άλλο ιδιωτικό µονοπώλιο που κάνει ό,τι θέλει.
Η πραγµατικότητα πίσω από τον εκµοντερνισµό που επαγγέλλεται ο νεοφιλελευθερισµός είναι η απειλή απέναντι σε κάθε κοινωνική ωφέλεια. Η προσθήκη της σφραγίδας της κυβέρνησης Μητσοτάκη κάνει τα πράγµατα ληστρικά. Ακόµη και στον ιδιωτικό τοµέα όσοι δεν έχουν σχέση µε την πρωθυπουργική καµαρίλα πρέπει να διαγκωνιστούν µε τα θηρία που δηµιουργεί η πρωθυπουργική εύνοια. ∆είτε τι έγινε µε την efood, της οποίας οι δηµιουργοί υπήρξαν «µπροστινοί» των οικογενειακών εταιρειών του Μητσοτάκη. Πάτησαν στους νόµους (ή µήπως υπαγόρευσαν;), µε τους οποίους πολλαπλασιάζουν τα κέρδη σε βάρος των εργαζοµένων. Αλλά δείτε επίσης πώς υποχώρησαν κάτω από την κοινωνική κατακραυγή και τις αντιδράσεις, γνωστοποιώντας σε όλους ότι ναι, υπάρχει κι άλλος δρόµος αν συµφωνήσουµε ότι υπάρχει δρόµος να ακολουθήσουµε, αντί να αποδεχτούµε παθητικά.
Το δίληµµα που βάζουν «ιδιωτικοποιήσεις ή κρατισµός» είναι ψευδές. ∆εν µπορεί να έχει ο ιδιώτης την ευθύνη για τοµείς ασφάλειας, ενέργειας, παιδείας ή υγείας των πολιτών. Το κέρδος δεν είναι φρουρός των αναγκών µας, όπως δεν είναι ούτε όσοι το επικαλούνται ως ασφαλή δρόµο για την πρόοδο. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, οι χώρες και οι κάτοικοι στον καπιταλισµό δεν θα ήταν φτωχοί ακόµη κι αν δεν ήταν ίσοι, όπως λέει ο Μητσοτάκης. Αρα δεν το κάνουν για τον πολίτη. Ούτε καν για κάποια ιδεολογία. Το κέρδος είναι άλλο και αδήλωτο.
ΥΓ.: Μια ιδέα για την αντιπολίτευση. Τον ∆εκέµβριο του 2013 η γερουσιαστής του Μεξικού Λάιντα Σονσόρες τοποθετήθηκε στη Γερουσία για τις ιδιωτικοποιήσεις µε τα λόγια του νοµπελίστα Ζοζέ Σαραµάγκου: «Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθούν η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθούν το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθούν η ∆ικαιοσύνη και ο νόµος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ηµέρα και µε τα µάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων ιδιωτικοποιήστε τα κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκµετάλλευση υµών των ιδίων σε εταιρείες του ιδιωτικού τοµέα µε διεθνή διαγωνισµό. ∆ιότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσµου… Και µια και µπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη µάνα που σας γέννησε».
